Όρθιοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αποθέωναν την Κυριακή το βράδυ τον πρωθυπουργό, μετά την καταληκτική ομιλία του στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.
 
Ειλικρινά δεν ξέρω για ποιο πράγμα χειροκροτούσαν, ούτε πώς θα δικαιολογήσουν όλον αυτό τον ενθουσιασμό τους σήμερα που θα εμφανιστούν -αν και όταν εμφανιστούν- στις εκλογικές περιφέρειές τους.
 
Παρακολούθησα με τεταμένη προσοχή την ομιλία του κ. Σαμαρά, μήπως και φωτιστώ σε σχέση με τις εξελίξεις των κρίσιμων, υποτίθεται, συνομιλιών (ας μη μιλάμε καλύτερα για διαπραγματεύσεις) με την τρόικα, γύρω από τις οποίες υπάρχει αρκετό ακόμα σκοτάδι. Ομολογώ ότι δεν φωτίστηκα καθόλου. Ως προς τις προθέσεις του πρωθυπουργού σε σχέση με την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενημερώθηκα επαρκώς. Ως προς τις προθέσεις του γύρω από την προοπτική των μνημονίων, όχι.
 
Λογικό αυτό, πάντως, αφού ο πρωθυπουργός δεν δύναται σήμερα να επαναλάβει όσα διατυμπάνιζε έως πρόσφατα για οριστική έξοδο από τα μνημόνια, για αποχώρηση της τρόικας και του ΔΝΤ, για το τέλος της κρίσης.
 
Δεν έχω πολλά να πω για την ομιλία του κ. Σαμαρά. Παρατήρησα βέβαια ότι έχει πάψει να χρησιμοποιεί το πολυσυζητημένο και παραφθαρμένο σλόγκαν «success story». Αυτό ωστόσο δεν τον εμποδίζει να ωραιοποιεί την κατάσταση της χώρας, τα νούμερα του προϋπολογισμού, τη στάση των αγορών και των εταίρων, την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και τον ενεργειακό πλούτο της χώρας (που μακάρι να μην επιβεβαιωθεί, γιατί εκεί να δεις προθυμία για παραχωρήσεις δικαιωμάτων και για τη μετατροπή των ελληνικών πελαγών σε βιομηχανικά πάρκα – πάει και ο έρμος ο τουρισμός, η «βαριά εξαγωγική βιομηχανία της χώρας»).
 
Κατά τα άλλα, από την ομιλία του πρωθυπουργού αξίζει να σταθώ σε δύο μόνο σημεία:
 
* «Όταν λέτε ότι θα επιτρέψετε στις παροχές να δοθούν και πάλι, ο κόσμος φοβάται. Όταν δικοί σας άνθρωποι λένε ότι το λεγόμενο πρόγραμμά σας φέρνει δάκρυα και αίμα -δικοί σας άνθρωποι-, ο κόσμος φοβάται. Όταν δικοί σας άνθρωποι λένε ότι αν δεν πιάσει ο εκβιασμός σας για το χρέος θα πατήσετε κάποιο κουμπί που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς εννοείτε, ο κόσμος φοβάται. Όταν λέτε εσείς οι ίδιοι ότι η εφαρμογή της πολιτικής σας θα φέρει κρίσιμες στιγμές και δύσκολες καταστάσεις, ο κόσμος φοβάται. Δεν φοβάται απλώς, καταλαβαίνει ότι ξαναγυρίζετε σε μνημόνια και αναγκαστικό δανεισμό ή σε χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από το ευρώ και απομόνωση της χώρας από παντού. Δεν φοβίζουμε λοιπόν εμείς τον κόσμο, εσείς τον φοβίζετε…».
 
Η στρατηγική του φόβου σε όλο της το μεγαλείο! Έξω από τη Βουλή, ολόκληρο το σαββατοκύριακο, με ΜΑΤ, με προσαγωγές και συλλήψεις, με κλομπ, με χημικά, με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και με αύρες. Και την Κυριακή μέσα στη Βουλή, με ευθεία κινδυνολογία. Κατά τα άλλα «δεν φοβίζουμε εμείς τον κόσμο, εσείς τον φοβίζετε…
 
* «Δεν είστε ο επαναστάτης που οραματίζεται το μέλλον, είστε η τελευταία γραμμή άμυνας του ξοφλημένου χθες», ανέφερε σε μια αποστροφή του προς το τέλος της ομιλίας ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα. «Δεν είστε ο εκπρόσωπος των αδικημένων, είστε το τελευταίο αποκούμπι των βολεμένων, που βλέπουν τώρα τα απαράδεκτα προνόμιά τους να παραμερίζονται».
 
Προφανώς ο πρωθυπουργός εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο του ΕΚΑΣ που έπαιρναν μέχρι τώρα οι χαμηλοσυνταξιούχοι, αλλά που σύντομα φαίνεται πως θα πάψουν πια να το παίρνουν. Προφανώς εννοεί το προνόμιο του επιδόματος των ανέργων, ή ακόμα και το προνόμιο της εργασίας που εκείνοι είχαν προτού αρχίσουν να εφαρμόζονται οι υφεσιακές πολιτικές. Προφανώς εννοεί τα προνόμια του 13ου και του 14ου μισθού των λίγων εναπομεινάντων εργαζομένων, που καταργήθηκαν χάρη στις μνημονιακές «μεταρρυθμίσεις». Προφανώς εννοεί το προνόμιο της κατώτερης σύνταξης, που ετοιμάζεται τώρα η κυβέρνησή του να περιορίσει σε βαθμό εξαφάνισης. Προφανώς εννοεί επίσης το προνόμιο της κανονικής σύνταξης, που ετοιμάζεται να στερήσει από τους μεσήλικες στους οποίους θα παραταθούν τα όρια συνταξιοδότησης – και ίσως αρκετοί απ’ αυτούς να μην πάρουν ποτέ. Προφανώς εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο των αρρώστων να αγοράζουν τα φάρμακά τους με τον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ – οι βολεμένοι. Προφανώς εννοεί το αντίστοιχο προνόμιο των νησιωτών να πληρώνουν μειωμένο ΦΠΑ, ως αντάλλαγμα για τα μειονεκτήματα που δημιουργεί στην ανάπτυξη του τόπου τους η γεωγραφική του θέση. Προφανώς εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο της εθνικής οικονομίας να φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή οι διανυκτερεύσεις στα ξενοδοχεία, ώστε οι τιμές τους να είναι ανταγωνιστικές. Προφανώς εννοεί το προνόμιο των μικρομεσαίων να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, το προνόμιο των φτωχοποιημένων να διατηρήσουν το σπίτι τους, το προνόμιο των παιδιών να σπουδάζουν σε ανθρωπινά σχολεία και πανεπιστήμια.
 
Εντάξει, τώρα ξέρω γιατί χειροκροτούσαν με τόσο ενθουσιασμό οι νεοδημοκράτες την Κυριακή το βράδυ στη Βουλή.