Ανήκει στους δέκα μαυροπινακισμένους του Xόλιγουντ, μια ομάδα σκηνοθετών και σεναριογράφων που αποκλείστηκαν από την κινηματογραφική βιομηχανία λόγω φιλοκομμουνισμού.
Ο Τράμπο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του γράφοντας στο περιοδικό Vogue. Στα τέλη του '30 άρχισε να γράφει σενάρια και μέχρι το 1940 ήταν ένας από τους πιο καλοπληρωμένους σεναριογράφους του Χόλιγουντ. Έχει κερδίσει το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ για την αντιπολεμική νουβέλα Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του, την οποία εμπνεύστηκε από άρθρο για έναν Καναδό στρατιώτη που έχασε τα μέλη του σώματός του στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η τάυτισή του με τον κομμουνισμό ξεκίνησε λίγο πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – παρότι δεν έγινε μέλος του Κόμματος παρά αρκετά χρόνια αργότερα. Την περίοδο του Μακαρθισμού, ο Τράμπο μαζί με άλλους εννέα κινηματογραφιστές, αρνήθηκε να δώσει πληροφορίες σχετικά με «την επιρροή του κομμουνισμού στο Χόλιγουντ» και γι' αυτό κατέληξε γρήγορα στη μαύρη λίστα (αλλά και στη φυλακή για έντεκα μήνες).
Μετακόμισε στο Μεξικό και συνέχισε να δουλεύει για το Χόλιγουντ υπογράφοντας με ψευδώνυμο. Έγραψε δεκάδες σενάρια –μεταξύ των οποίων και αυτό του Σπάρτακου- και κέρδισε δύο Όσκαρ: το ένα για την ταινία Roman Holliday (1953) που το έλαβε με το κανονικό του όνομα αλλά μετά θάνατον (1993) και το άλλο για την ταινία The Brave One (1956) με το ψευδώνυμο Robert Rich.
Πέθανε από καρδιακή πρροσβολή στις 10 Σεπτεμβίου 1976, σε ηλικία 72 χρονών και το σώμα του δωρίστηκε στην επιστήμη.
Ο Ντάλτον Τράμπο καταθέτει σχετικά με την «την επιρροή του κομμουνισμού στο Χόλιγουντ».