Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Δεν ξεσήκωσε και …ρίγη ενθουσιασμού η ενημέρωση που πραγματοποίησε στο διευρυμένο Προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου συμμετείχε ο γραμματέας του κόμματος Τ.Κορωνάκης, ο υπουργός Συντονισμού Αλ.Φλαμπουράρκης καθώς και ο υπεύθυνος οικονομικών Α.Καλύβης.Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, περιέγραψε την εντονότατη δυσκολία της διαπραγμάτευσης και την πιθανότητα να υπάρξει μία ακόμη συμφωνία – γέφυρα, άμεσα, ώστε μετά τον Ιούνιο να ξεκινήσουν οι επαφές για μια συνολική συμφωνία που θα περιέχει και το ζήτημα του δημόσιου χρέους. Η συνεδρίαση ήταν πολύωρη και ζητήθηκαν πάρα πολλές διευκρινίσεις, δείγμα του εντονότατου προβληματισμού που επικρατεί.
Τα ζητήματα που αφορούν το ασφαλιστικό και τα εργασιακά έχουν κατά κάποιον τρόπο «σαλαμοποιηθεί» στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, με το ζήτημα της λήψης συγκεκριμένων μέτρων να μετατίθεται για το φθινόπωρο. ‘Όμως αγκάθι για την υπογραφή άμεσης συμφωνίας αποτελεί – σύμφωνα με πληροφορίες- το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν έχει βρεθεί κοινός τόπος με τους δανειστές ούτε στο θέμα του εύρους των περιουσιακών στοιχείων που θα «μπούν» στις διαδικασίες «αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου», ούτε στο ζήτημα των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν ούτε και στο θέμα της διάθεσης των κονδυλίων που θα προκύψουν. Να υπενθυμίσουμε ότι η ισχύουσα νομοθεσία για την αναβάθμιση του ΤΑΙΠΕΔ, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μέρος των χρημάτων αυτών να χρησιμοποιηθει για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Από την πλευρά της κυβέρνησης πάντως δύο είναι τα στοιχεία της επικείμενης α’ φάσης της συμφωνίας που συζητείται με τους «θεσμούς» και η οποία κινείται στο πλαίσιο των κατευθύνσεων που αποδόθηκαν στον Ζαν Κλόντ Γιούνγκερ. Το πρώτο φυσικά έχει να κάνει με την άμεση έναρξη μιας – περιορισμένης- χρηματοδότησης και το δεύτερο αφορά το ζήτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων. Όπως υποστηρίζεται η κλιμάκωση στην οποία φαίνεται να καταλήγουν τα πράγματα (πλεονάσματα μικρότερα ίσως και της εκατοστιαίας μονάδας για τα επόμενα δύο χρόνια) είναι ένα ιδιαίτερα ελκτικό στοιχείο που δίνει την χρονική δυνατότητα να αποδώσουν αναπτυξιακές πολιτικές που τυχόν θα εφαρμοστούν αλλάζοντας το τοπίο. Αυτά την ίδια στιγμή που συζητείται και το ζήτημα του ΦΠΑ αφού οι «θεσμοί» δεν είναι ιδιαίτερα δεκτικοί στις έως τώρα κυβερνητικές προτάσεις για την «αναδιάταξή» του.
Αυτά την ίδια στιγμή όμως που ολοένα και πληθαίνουν οί δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που αντιδρούν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό τόσο σε ενδεχόμενες νέες καθυστερήσεις στην εφαρμογή μέτρων συμβατών με το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης όσο και με τα διαφαινόμενα στοιχεία της συμφωνίας. Ενδεικτική επ’ αυτού ήταν η τοποθέτηση του βουλευτη Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Λαπαβίτσα στην τηλεόραση του TPP που τάχθηκε υπέρ της άμεσης έναρξης συζήτησης για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ενώ χαρακτήρισε την εμπλοκή του λαού σε περίπτωση αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις ζήτημα «δημοκρατίας».
Θέμα δημοκρατίας άλλωστε είχε θέσει νωρίτερα σε πρόσφατη συνέντευξή της και η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου που συμμετείχε στην σύσκεψη σημειώνοντας ότι «το Μνημόνιο δεν είναι ζήτημα αν θέλετε κριτικής ή προσέγγισης αντοχών, το Μνημόνιο είναι ένα πλήγμα στη δημοκρατία, είναι ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς και γι αυτό το λόγο πρέπει να πάψει όχι μόνο στην Ελλάδα, όπου είναι αποφασισμένη και η κυβέρνηση και η κοινωνία να το τερματίσει, πρέπει να πάψει σε όλη την Ευρώπη, διότι από τη χώρα μας εξήχθη σε άλλες χώρες». Μάλιστα τάχθηκε υπέρ της σταδιακής κατάργησης κάθε μνημονιακού νόμου θυμίζοντας την φράση περί κατάργησης του μημονίου «με ένα άρθρο και έναν νόμο» υποστηρίζοντας πως είχε ειπωθεί «για να καταδείξει την βαθιά αντιδημοκρατική επιλογή της κυβέρνησης Σαμαρά το Νοέμβριο του 2012 να φέρει σε ένα άρθρο 800 σελίδες νομοθεσίας μέτρων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος», το οποίο τόνισε πως «έχει ήδη κριθεί ως αντισυνταγματικό από το ΣτΕ».