Πάντως, το ποσοστό παρέμεινε υποδεέστερο του ορίου που είχε θέσει η συντηρητική κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος (PP) του Μαριάνο Ραχόι (94,21% του ΑΕΠ).
 
Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 8,58% το 2013 σε σχέση με το 2012 (86% ή 884,731 δισ. ευρώ), φθάνοντας τα 960,40 δισ. ευρώ (1,33 τρισ. δολάρια). Το 2007 το ισπανικό δημόσιο χρέος ανερχόταν μόλις στο 36,3% του ισπανικού ΑΕΠ.
 
 

Ξέφρενη πορεία
 

Το χρέος της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης αυξάνεται ασταμάτητα τα τελευταία χρόνια, καθώς η χώρα έχει πληγεί από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων το 2008.
 
Το 2014 προβλέπεται ότι θα ανέλθει στο 99% του ΑΕΠ και το 2015 ότι θα φθάσει το 101,13% πριν σταθεροποιηθεί στο 101,9% του ΑΕΠ το 2016, υπερβαίνοντας ακόμη κατά πολύ το όριο του χρέους που όρισε στο σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης της Ε.Ε. (60%).
 
Η αύξηση θεωρείται ανησυχητική, αλλά σημειώνεται σε μία συγκυρία κατά την οποία επικρατεί σχετική νηνεμία στις αγορές, κάτι το οποίο επιτρέπει στη Μαδρίτη να αναχρηματοδοτεί χωρίς πρόβλημα το χρέος της αφού τα επιτόκια δανεισμού της έχουν πέσει σε ιστορικό χαμηλό.
 
 

Το χρέος των επαρχιών
 

Το χρέος των επαρχιών, το οποίο συνέβαλε στον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών της Ισπανίας μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, ανήλθε το 2013 στο 20,2% του ΑΕΠ, από 18% ένα χρόνο νωρίτερα. Ποσοστιαία η πιο χρεωμένη είναι η Βαλένθια (32,9%) και αριθμητικά η Καταλονία (57,146 δισ. ευρώ).
 
Η Ισπανία είχε αναγκαστεί να ζητήσει το 2012 οικονομική βοήθεια το ύψος της οποίας υπερέβη τα 40 δισ. ευρώ για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, οι οποίες επλήγησαν από την κρίση στον τομέα των ακινήτων. 
 
Έκτοτε αποκατέστησε την ισορροπία στον χρηματοοικονομικό της τομέα και βγήκε από μια ύφεση που διήρκεσε δύο χρόνια, αλλά συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη με μια ανεργία που παραμένει σε επίπεδο ρεκόρ (26,03%) και μια ασθενική ανάπτυξη (0,2% το τελευταίο τρίμηνο του 2013).