Στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Ελλάδα και Τουρκία κινούνται αργά προς τον πόλεμο» με την υπογραφή του Έλληνα αρθρογράφου Γιάννη Μπαμπούλια, το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy εμβαθύνει στα σημάδια της κρίσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, υπογραμμίζοντας πως είναι απαραίτητοι οι πολύ προσεκτικοί χειρισμοί ώστε να μην υπάρξει κλιμάκωση.
 
Το άρθρο ξεκινάει σημειώνοντας πως οι δύο χώρες «βρέθηκαν σε πόλεμο αρκετές φορές κατά το 20ο αιώνα», ενώ υπογραμμίζει το περιστατικό των Ιμίων και την παραλίγο στρατιωτική σύγκρουση «προτού οι Ηνωμένες Πολιτείες προχωρήσουν στην αποτροπή της καταστροφής». Μάλιστα, αναφορικά με τη στάση των ΗΠΑ στις ημέρες μας, τονίζει πως «η Ουάσιγκτον δεν βρίσκεται πουθενά», την ώρα που οι δύο σύμμαχοι του ΝΑΤΟ βρίσκονται και πάλι στο χείλος του γκρεμού «γεμάτοι λαϊκιστές».
 
Ακολούθως, αναφέρεται στους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ την περασμένη Δευτέρα, για την αφαίρεση της ελληνικής σημαίας από τη νήσο Ανθρωποφάς που τοποθετήθηκε νωρίτερα από τρεις Έλληνες, υπογραμμίζοντας πως η Αθήνα διέψευσε την αφαίρεσή της, καθώς και πως η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να απαντήσει με τη μέγιστη σοβαρότητα.
 
Στο σημείο αυτό υπενθυμίζει το γεγονός πως κατά την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα έθεσε θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, εντάσσοντας το πρόσφατο επεισόδιο σε αυτή τη ρητορική από την πλευρά της Τουρκίας, και υπογραμμίζοντας παράλληλα πως η Αθήνα διαμηνύει πως δεν αναγνωρίζει «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.
 
Ειδική αναφορά γίνεται ακόμη στην πρόσφατη πτώση του στρατιωτικού αεροσκάφους Mirage 2000-5 και τον θάνατο του πιλότου Γιώργου Μπαλταδώρου, σημειώνοντας πως «Ούτε αυτό ήταν ένα απομονωμένο γεγονός. Τα τουρκικά μαχητικά έχουν παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από 30 φορές μόνο τον Απρίλιο». Παράλληλα, ο αρθρογράφος σημειώνει πως «ενόσω ο Γιλντιρίμ και ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν προχώρησαν σε ταχείες διπλωματικές κινήσεις για να στείλουν συλλυπητήρια στον Έλληνα πρωθυπουργό, η ελληνική κοινή γνώμη κατηγορεί για τον θάνατο του 34χρονου πιλότου την Τουρκία».
 
Ο αρθρογράφος εστιάζει επίσης στην «απερίσκεπτη ρητορική» και από τις δύο πλευρές. Από τη μία, τονίζει πως ο Ερντογάν και το κόμμα του οξύνουν όλο και περισσότερο τη ρητορεία τους, με την αξιωματική αντιπολίτευση του Κιλιτσάρογλου να σιγοντάρει κάνοντας λόγο για 18 τουρκικά νησιά που επί του παρόντος κατέχει η Ελλάδα.
 
Στη συμπεριφορά της Τουρκίας διαπιστώνει και το μόνο σημείο σύγκλησης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, σημειώνοντας τόσο την πρόσφατη αναφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στον Ερντογάν που συμπεριφέρεται σαν «Σουλτάνος», όσο και στον «σκιώδη υπουργό Διεθνών Υποθέσεων» Γιώργο Κουμουτσάκο, και στη δήλωσή του πως η Τουρκία είναι «χώρα αυταρχικής εξουσίας που δημιουργεί αστάθεια και ένταση στην περιοχή».
 
«Το πρόβλημα του Τσίπρα στην αντιμετώπιση των κέντρων της Τουρκίας βρίσκεται μάλλον στη δική του κυβέρνηση- ειδικά στον μικρότερο εταίρο του κυβερνητικού συνασπισμού, του Ανεξάρτητους Έλληνας, των οποίων ο αρχηγός είναι επίσης και υπουργός Άμυνας» διαπιστώνει παρακάτω, σημειώνοντας πως η συνεργασία των δύο κυβερνητικών κομμάτων ήταν πάντα περίεργη, καθώς και πως τα μόνα σημεία επαφής τους ήταν η αντίθεσή τους στη λιτότητα.
 
Παράλληλα, το αμερικανικό περιοδικό υπογραμμίζει τις σχέσεις του Π. Καμμένου, από τη μία με το περιβάλλον του Ντόναλντ Τραμπ και τον πρώην σύμβουλο του, Γιώργο Παπαδόπουλο, και από την άλλη με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ρώσο πρώην βουλευτή και επιχειρηματία, Ιβάν Σαββίδη. Ακόμη, υποστηρίζει πως ο υπουργός Άμυνας βοήθησε τον Α. Τσίπρα με τις επαφές του και τη γνώση του για τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, με τον αρθρογράφο να αναφέρεται και στον όρο «βαθύ κράτος».
 
Το άρθρο συνεχίζει με την παραδοχή πως ο Π. Καμμένος έχει φέρει επανειλημμένως σε δύσκολη θέση τον Έλληνα πρωθυπουργό με τις επιθετικές και χλευαστικές του δηλώσεις προς την Τουρκία, καθώς και πως έχει επίσης δημιουργήσει σύγχυση σχετικά με την πολιτική της κυβέρνησης. Ακόμη, σημειώνει και τις πρόσφατες δηλώσεις του «αριστερού αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, Φώτη Κουβέλη, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «ακήρυχτο πόλεμο στο Αιγαίο».
 
Συνεχίζοντας με τη συμπεριφορά του Π. Καμμένου, το άρθρο υπενθυμίζει τη στάση του υπουργού Άμυνας για το Μακεδονικό και τα προβλήματα που δημιουργεί στην κυβέρνηση με τη στάση του έναντι των διαπραγματεύσεων, «ζητώντας να μην περιληφθεί στο όνομα της γειτονικής χώρας ο όρος “Μακεδονία”, παρά το γεγονός πως έχει χρησιμοποιηθεί για πολύ καιρό».
 
Ο αρθρογράφος καταλήγει υπογραμμίζοντας πως στην ελληνική κοινή γνώμη υπάρχει ένας πολύ πραγματικός φόβος ότι η χώρα οδηγείται εν υπνώση σε μία σύγκρουση που δεν θέλει», με τη διάθεσή αυτή να αντανακλάται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, καθώς και στις δηλώσεις των πολιτικών σε όλο το πολιτικό φάσμα.
 
«Το ΝΑΤΟ φαίνεται απρόθυμο να εμπλακεί σε έναν λεκτικό πόλεμο, με τη δήλωση του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ότι αυτό “δεν είναι θέμα του ΝΑΤΟ” να είναι ενδεικτική» σχολιάζει ο αρθρογράφος τη στάση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, καταλήγοντας πως θα ήταν εξαιρετικά απρόσεκτο να πιστέψει κανείς πως η στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο θα αλλάξει.
 
«Δεν έχει γίνει στο παρελθόν, και σίγουρα δεν θα γίνει τώρα που τα νεο-οθωμανικά όνειρα του Ερντογάν είναι σε πλήρη λειτουργία» υπογραμμίζει ο αρθρογράφος, που συμπληρώνει πως «θα χρειαστούν πολύ προσεκτικού χειρισμοί της κατάστασης από όλα τα μέρη για να αποτραπεί η κλιμάκωση». Ωστόσο, η κατακλείδα του άρθρου σημειώνει πως «πρέπει να συμφωνήσουμε με την πιθανότητα ότι, τελικά, η σύγκρουση μπορεί να είναι αναπόφευκτη».