Σε αποκλειστική συνέντευξη στο Debater.gr, η Μάγδα Φύσσα με αφορμή την γιορτή της μητέρας μίλησε για τον Παύλο, τον αγώνα για δικαίωση στη δίκη της Χρυσής Αυγής αλλά και για πολλές ακόμα μητέρες που ζουν χωρίς τα παιδιά τους.
«Έχουμε χωριστεί στα δύο. Είναι οι μητέρες που αύριο γιορτάζουν, γιατί έχουν ολοκληρωμένη την οικογένειά τους στο σπίτι τους. Και οι μητέρες που έχουν χάσει είτε ένα μέλος, είτε ένα παιδί, είτε είχαν ένα και το έχασαν και δεν έχουν κανένα άλλο, οπότε στην ουσία είμαστε χωρισμένες στα δύο. Αυτό που έχω να πω στις μητέρες που έχουν τα παιδιά τους, είναι να ζήσουν, να τα χαίρονται και να έχουν πραγματικά τον τίτλο και τον ρόλο της μητέρας. Είναι πράγματι ένα σεβάσμιο πρόσωπο στην κοινωνία η μητέρα, σε όποια ηλικία και αν είναι. Αυτοί που γιορτάζουν λοιπόν σήμερα ας την χαρούν την ημέρα αυτή και να χαίρονται την κάθε μέρα με τα παιδιά τους» σημειώνει.
Η ίδια έχει χαραχτεί στις μνήμες μας ως «η μητέρα όλων» όμως δηλώνει χαρακτηριστικά ότι δεν είναι μόνο εκείνη σύμβολο, «είναι πάρα πολλές μητέρες εκεί έξω».
«Εγώ συγκεκριμένα έχασα το παιδί μου από τους φασίστες, από τους νεοναζί αυτής της χώρας. Σήμερα θα είμαι μισή. Το ένα μου παιδί δεν θα είναι εδώ να μου πει χρόνια πολλά. Το άλλο μου παιδί που είναι εδώ λοιπόν, θα πάρει όλο αυτό το βάρος επάνω του και θα μου πει χρόνια πολλά και για εκείνον και για τον αδερφό του που λείπει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα. Δύσκολο για όλους. Σήμερα είναι η ημέρα της μητέρας. Μιλώ ως μητέρα χαμένου παιδιού, το οποίο δολοφόνησαν οι νεοναζιστές αυτής της χώρας. Δεν είμαι μόνο εγώ σύμβολο. Είναι πάρα πολλές μητέρες εκεί έξω. Που πονούν, αφού και εκείνες έχουν χάσει το παιδί τους. Ας μην ξεχνάμε και την μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε σε δημόσια θέα και πόσες άλλες» δηλώνει ακόμα.
«Θα ήθελα να πω και δυο λόγια για αυτούς τους πατεράδες. Είναι εξίσου το ίδιο τραγικά πρόσωπα κι αυτά. Πονούν κι αυτοί εξίσου το ίδιο, αφού και για αυτούς διαλύθηκαν οι οικογένειές τους» αναφέρει.
Όταν ρωτήθηκε αν ως μητέρα, θα μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα, ποια θα ήταν αυτά απάντησε: «Αυτό που θα άλλαζα στην κυριολεξία, θα ήταν να βλέπω ευτυχισμένα παιδιά. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό και πιο σπουδαίο. Όταν υπάρχει ειρήνη όλα λύνονται. Να μπορούσαμε να συμπράξουμε όλοι μαζί να μην υπάρχουν διαφορετικότητες. Τον κόσμο όλο θα άλλαζα. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ».
Τέλος, ερωτηθείσα αν νιώθει μόνη ή αν νιώθει ότι έχει την υποστήριξη της πολιτείας αναφέρθηκε στη στήριξη του κόσμου. Αν εννοείτε το κρατικό κομμάτι, της εξουσίας, όχι βέβαια. Στην πορεία όλων αυτών των χρόνων – πάμε στον όγδοο χρόνο – είναι πολύς κόσμος μαζί μας. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα αυτά τα χρόνια, γιατί όπως είπα και στην αρχή χρειάστηκε να σηκώσουμε στις πλάτες μας, όχι μόνο εγώ, η οικογένεια όλη, και φίλοι και αδέλφια να σηκώσουμε τον φασισμό αυτής της χώρας στις πλάτες μας. Και να προχωρήσουμε. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα στις 7 Οκτώβρη έδειξε ότι τα καταφέραμε τελικά και κάτι κάναμε.