Η ίδια υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία,  τη μουσική ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (The Boy), ενώ την παραγωγή η Αμάντα Λιβανού και ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος σε συμπαραγωγή με το ΕΚΚ και την ΕΡΤ.

Στη συνέντευξη Τύπου των νικητών το βράδυ του Σαββάτου η σκηνοθέτιδα ευχαρίστησε το Φεστιβάλ και δήλωσε ευτυχισμένη για το βραβείο και για το ότι η ταινία θα προβληθεί στην Ισπανία.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Έξαρχου συνεχίζει την εξαιρετική του πορεία, καθώς έχει προβληθεί στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και αναμένεται να παρουσιαστεί και στα Φεστιβάλ του Λονδίνου και της Βαρσοβίας.

Άλλωστε, όσο ετοιμαζόταν το «Park»  είχε διακριθεί σε ξένα φεστιβάλ, όπως του Σαράγεβο, των Καννών, του Κάρλοβι Βάρι, ενώ είχε επιλεγεί από το εκλεκτικό Sundance για το εργαστήρι σκηνοθεσίας του.


Δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς

Η υπόθεση εκτυλίσσεται δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όπου μια παρέα αγοριών ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας. Τα αγόρια περιφέρονται άσκοπα ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια – βίαιες απομιμήσεις των ολυμπιακών αθλημάτων.

Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο 17χρονος Δημήτρης, μαζί με την Άννα, ετών 22 και πρώην αθλήτρια, προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό, με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων. Καθώς οι εξορμήσεις τους συνεχίζονται και τα δύο παιδιά εισχωρούν όλο και πιο πολύ στις ζωές των τουριστών, η επιθυμία του Δημήτρη για αποδοχή θα δοκιμαστεί με βίαιο τρόπο.

Σημείωμα της Σοφίας Εξάρχου:

«Μέσα από τις παράλληλες ιστορίες των παιδιών του Ολυμπιακού χωριού, το Park σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας χαμένης γενιάς. Μέσα από τις εικόνες των εγκαταλελειμμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, τα ερείπια και τα παρηκμασμένα τουριστικά θέρετρα, η ταινία διατρέχει το «ένδοξο» παρελθόν της χώρας έως την παρακμή του σήμερα παρουσιάζοντας μια κοινωνία, που ήταν απροετοίμαστη για τη βίαιη πτώση. Σε αυτό το απομεινάρι του παρελθόντος, η ανάγκη των παιδιών ν' ανήκουν κάπου γίνεται επιτακτική και οι προσπάθειές του όλο και πιο άγριες και απελπισμένες».