Η Ευρωπαϊκή Ενωση, Κατασκευαστική Αγκαθωτών Συρματοπλεγμάτων.
Η μόνο χώρα της που δεν λέει στους πρόσφυγες «έξω από εδώ», η χρεοκοπημένη.
Ο φράχτης της Ειδομένης είναι σύμβολο καταπάτησης διεθνών συνθηκών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η λάσπη και η απόγνωση εκεί σφραγίζουν την ταυτότητα της σημερινής Ευρώπης.
Μάλλον, Ευρώπη είναι η Ειδομένη.Δεν ειν’ το Βερολίνο και η Βιέννη…
Οι 27 στην ανεστιότητα της επικίνδυνης αμνημοσύνης.
Η σύνοδος των 28 αέρας στα πανιά της ακροδεξιάς που εξαπλώνεται ραγδαία, «επίτευγμα» κι αυτό της μοιραίας Ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Καλημέρα σας με ένα τραγούδι του Γιάννη Βάρδα, βοσκού στα Λασιθιώτικα βουνά της Κρήτης.
ΤΣΗ ΞΕΝΙΘΙΑΣ
Ποιος είδε τόπο πι’ όμορφο παρά τον εδικόν του;
Ποιος είδε πι’ όμορδο χωριό ‘πο κείνο που γεννήθη,
την κλίνη που κοιμήθηκε, το σπίτι π’ ανεθράφη,
τσι γειτονιές απού ‘ παιξε τα πρώτα ν- του παιχνίδια,
τσοι φίλους του τσοι παιδικούς, στσι στράτες που γλακούσαν,
τσι βρύσες που’ πιναν νερό και τσ΄εξοχές που βγαίναν,
τσοι πρώτους χρόνους στο σκολειό, τσοι πρώτους του δασκάλους,
τα πανηγύρια στο χωριό, τα πρώτα ερωντοχτύπια,
τω Χριστουγέννω τσι γιορτές και τση Λαμπρής τσι σκόλες;
Δεν κάνω γω στην ξενιθιά, δεν κάνω γω στα ξένα,
γιατί ξυπνάς την ταχινή και δεν καλημερίζεις,
γιατί δεν έχεις εδικούς να πας ν’ αποσπερίσεις,
γιατί σε πίκρα ή σε χαρά δεν έχεις που χτυπήσεις.
Κι αν τύχεις σε ξεφάντωση, ομπρός μερά δεν πιάνεις,
για δε γροικάς του τόπου σου σκοπούς μηδέ τραγούδια,
και σαν ‘πομείνεις μοναχός παράπονο σε πιάνει,
τσοι χωριανούς σου ανεζητάς, του τόπου σου θυμάσαι.
Το τραγούδι βρίσκεται στο βιβλίο «Γιάννης Βάρδας, Όμορφα που’σαν τα χωριά- τραγούδια και μαντινάδες», εκδόσεις Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λασιθίου