Σκελετοί στην ντουλάπα της άριστης νεολαίας του Κυριάκου

του Θάνου Καραμπουρνιώτη

Παρόλα αυτά εμείς δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με εκείνες τις σκοτεινές περιόδους για τις οποίες τόσοι τόνοι μελάνι έχουν χυθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αφενός πολύ καλύτεροι, αφετέρου πολύ πιο ενημερωμένοι αρθρογράφοι με τη σοφία της ίδιας της εμπειρίας των γεγονότων έχουν δώσει το στίγμα τους στη δημόσια συζητήση. Με αφορμή τη διεξαγωγή του 12^ου τακτικού συνεδρίου της νεολαίας του κυβερνητικού κόμματος στις αρχές του Οκτώβρη του 2019,  θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο φως  σε ένα αισθητά πιο σύγχρονο κομμάτι της ιστορίας της ΟΝΝΕΔ. Η αφετηρία μας θα είναι (τουλάχιστον συμβατικά) η ημέρα που ο ουρανός ήδη ξεκινούσε να ‘’γίνεται πιο γαλανός’’, η 11^η Ιανουαρίου του 2016. Η Κυριακή εκείνη έμελλε να είναι η ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπαιρνε τα ηνία της Νέας Δημοκρατίας και μαζί της όπως τα πεπραγμένα έδειξαν και την άμεση κυριαρχία επί της νεολαίας του κόμματος∙ αλλά δε χρειάζεται να προτρέχουμε, όλα θα φανερωθούν στην ώρα που τους πρέπει.

Εδώ κρίνω πως έχω καθήκον να σημειώσω τα εξής: Σε περίπτωση που κάποιος αναγνώστης θεωρεί πως οτιδήποτε και να διαβάσει δεν πρόκειται να τον ωθήσει στο να ‘’πέσει από τα σύννεφα’’ έχω να προτείνω ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κωνσταντίνου Πουλή ως προς ανάγνωση πριν από κάθε τι άλλο. Εάν μετά την ανάγνωση του άρθρου η ίδια αίσθηση παραμείνει στο μυαλό του αναγνώστη, τότε ίσως θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο να μη συνεχίσει να διαβάζει το άρθρο που έχει μπροστά του. Τίποτα δε θα είναι πιο μάταιο για τον ίδιο από τη σπατάλη αρκετών ίσως δεκάδων λεπτών της ζωής του μέχρι να φτάσει στο πολυπόθητο για αυτόν τέλος. Για όσους από την άλλη είναι πιο ρομαντικοί και πιστεύουν  πως το να εκπλήσσεσαι ακόμη και από τους ανθρώπους από τους οποίους περιμένεις αποκλειστικά τα χειρότερα είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης, ίσως βρίσκονται στο κατάλληλο μέρος. Πάρτε μια μπύρα ή έναν καφέ στο χέρι και καθίστε αναπαυτικά. Όπως κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και το συγκεκριμένοξεκινά με έναν πρίγκηπα επάνω στο γαλάζιο του άλογο, έτοιμο να εξολοθρεύσει τον πελώριο κακό δράκο με σκοπό τη σωτηρία του βασιλείου του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για την ανάδειξή του στον επίσημο και αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας είχε σταθεί αρκετά στο ζήτημα της μη αποτελεσματικής απεύθυνσης του κόμματος στη νεολαία. Κυρίως προσπαθούσε να προβάλει τις αρχές της δημοκρατίας και της διαφάνειας στα εσωτερικά των οργανώσεων νεολαίας και κόμματος, ενώ δεν είχε διστάσει να κριτικάρει δημοσίως και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (τη συνδικαλιστική παράταξη της ΟΝΝΕΔ στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) για έλλειψη πολιτικής τοποθέτησης, κάτι το οποίο για εκείνον ήταν χρέος να αλλάξει. Όλα αυτά τα στοιχεία και ο άνεμος αλλαγής που έφεραν μαζί τους, είχαν δημιουργήσει ένα κύμα ευφορίας σε σημαντικό κομμάτι της οργανωμένης νεολαίας, με αποτέλεσμα τη στήριξη της υποψηφιότητάς του στον πρώτο γύρο μα ακόμη περισσότερο και ενεργά στον δεύτερο. Η εκλογή του λοιπόν έφερε αρκετά χαμόγελα σε όσους πίστευαν πως δίπλα στον Κυριάκο η αναγέννηση της ΟΝΝΕΔ και η αναδίπλωσή της σε πιο δημοκρατικό και εξωστρεφή φορέα ήταν λίγο-πολύ νομοτελειακή. Βέβαια οι πρώτες μπόρες δεν άργησαν να φανούν στον ορίζοντα, προοικονομώντας ένα όχι και τόσο ευοίωνο μέλλον.

Η πρώτη αναταραχή στα ενδότερα της νεολαίας του κόμματος της δεξιάς ήρθε στις 12 Φεβρουαρίου του 2016. Με αφορμή την ανακοίνωση της πραγματοποίησης του 10^ου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας στα τέλη του Απρίλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενημέρωσε την ΟΝΝΕΔ πως θα έπρεπε να προχωρήσει στις 20 Μάρτη σε εκλογές για την ανάδειξη του νέου της Προέδρου και στις 9-10 Απρίλη, λίγες ημέρες πριν το τακτικό συνέδριο του κόμματος, σε δικό της συνέδριο. Ο τότε Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Σάκης Ιωαννίδης γέννημα-θρέμα του Παντείου Πανεπιστημίου και υποστηρικτής της υποψηφιότητας του Ευάγγελου Μεϊμαράκη για τον Προεδρικό θώκο του κόμματος, είχε λάβει το μήνυμα. Από τη στιγμή που δεν είχε ταχθεί στο πλευρό του ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των εσωκομματικών εκλογών, ήταν αναγκασμένος να απολέσει τη θέση του χωρίς καν το δικαίωμα να οδηγήσει την οργάνωσή του στο επόμενό της συνέδριο. Έτσι λοιπόν μόλις μια ημέρα μετά, ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ανακοίνωνε την παραίτησή του με σαφείς αιχμές προς το πρόσωπο του Μητσοτάκη για αντικαταστατικές αποφάσεις και ‘’προσωπικούς σχεδιασμούς’’.

Στις 24 Φεβρουαρίου ο Βασίλης Γεωργιάδης, απόφοιτος του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και πρώην γραμματέας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΑΕΙ Θεσσαλονίκης αναδεικνύεται σε Πρόεδρο της νεολαίας όντας ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση, ένα γεγονός που μετέπειτα θα οδηγούσε το αντιπολιτευόμενο σε εκείνον κομμάτι της νεολαίας να τον χαρακτηρίζει ‘’διορισμένο’’. Το προφίλ του παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον μιας και όχι μόνο στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στήριξε ανοιχτάόπως και η μεγάλη πλειοψηφία της ΟΝΝΕΔ Βορείου Ελλάδος τον Απόστολο Τζιτζικώστα (ο οποίος στον δεύτερο γύρο κράτησε ουδέτερη στάση απέναντι στη μάχη Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη) μα είχε και πολύ καλές διαπροσωπικές σχέσεις με τον γραμματέα της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ Ανδρέα Παπαμιμίκο. Ο Παπαμιμίκος και αυτός άλλοτε παντοδύναμος ΔΑΠίτης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, άνθρωπος με τουλάχιστον σκοτεινό παρελθόν στις πλάτες του, δε διένυε τις καλύτερές του στιγμές στο κόμμα. Το φιάσκο της μη διεξαγωγής των εκλογών της 22^ης ημέρας του Νοέμβρη του 2015 βάρυνε αποκλειστικά τους δικούς του ώμους μιας και ο ίδιος τελούσε χρέη Προέδρου της ΚΕΦΕ, με αποτέλεσμα και οι τέσσερις υποψήφιοι να ζητήσουν την παραίτησή του. Το κλίμα απέναντι στο πρόσωπό του ήταν εξαιρετικά βεβαρυμένο και ένα ακόμη λάθος θα μπορούσε να του στοιχίσει πολλά.

Έτσι λοιπόν με τον Βασίλη Γεωργιάδη στο τιμόνι της οργάνωσης, η ΟΝΝΕΔ οδηγείται τον Απρίλη του 2016 στο 10^ο τακτικό της συνέδριο, το οποίο μάλιστα έλαβε χώρα στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, μια κίνηση που όπως αποδείχθηκε ήταν καθοριστικής σημασίας όχι μόνο σε επίπεδο συμβολισμού αλλά και ουσίας. Το συνέδριο αυτό θεωρούνταν σημαντικό για δυο βασικούς λόγους. Ο πρώτος αφορούσε αποκλειστικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την πολιτική του δυναμική. Η νεολαία του κόμματος θα συγκροτούνταν για πρώτη φορά υπό την ηγεσία Μητσοτάκη και μάλιστα επάνω στις εξαγγελίες περί διαφάνειας και δημοκρατίας που έφερε μαζί του. Το πρόσωπο της οργάνωσης όφειλε να είναι το καλύτερο δυνατό στη δημόσια σφαίρα. Ο δεύτερος λόγος ήταν καθαρά πρακτικός και αφορούσε τους πολιτικούς συσχετισμούς στο επερχόμενο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, λίγες ημέρες αργότερα. Μέσα από το συνέδριο της ΟΝΝΕΔ αναμένονταν να εκλεγούν (πέρα από τις αρχαιρεσίες για την Κεντρική Επιτροπή της οργάνωσης) 17 αντιπρόσωποι στην Πολιτική επιτροπή της ΝΔ αλλά και 400 σύνεδροι που θα την εκπροσωπούσαν στο συνέδριο της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων διόλου ευκαταφρόνητη με τη δυνατότητα να καθορίσει καταστάσεις. Σε καμία περίπτωση ο αριθμός αυτός ανθρώπων δε θα μπορούσε να αφεθεί στην τύχη του.

Ενώ δε φάνηκε (τουλάχιστον δημοσίως) να υπάρχει κανένα πρόβλημα την πρώτη ημέρα του συνεδρίου όπου όλα κύλησαν βάσει προγράμματος, τη δεύτερη ημέρα τα πάντα έδειξαν να αλλάζουν. Ενώ η οι αρχαιρεσίες για τους εκπροσώπους της οργάνωσης ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσουν το απόγευμα του Σαββάτου, με αφορμή διχογνωμία ως προς τον αριθμό των μελών που θα απαρτίζουν τελικά την Κεντρική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ, οι εκλογές ξεκίνησαν αργά το βράδυ. Απόρροια της κίνησης αυτής ήταν ένα μεγάλο μέρος των συνέδρων που κατάγονταν κυρίως από κεντρική και νότια Ελλάδα και είχαν ναυλώσει ομαδικά λεωφορεία για τη μετακίνησή τους, να αναγκαστούν να αποχωρήσουν από το χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου πριν καν τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Πολλοί δε μάλιστα από αυτούς μίλησαν για προσχεδιασμένη κίνηση από πλευράς Γεωργιάδη έτσι ώστε να κατορθώσει το κομμάτι της οργάνωσης της Θεσσαλονίκης (και σε έναν βαθμό της βορείου Ελλάδος) να αποκτήσει πλειοψηφία στα όργανα. Ένα κομμάτι με μάλλον διακριτή πολιτική τοποθέτηση από εκείνη που τηρούσαν οι ‘’προεδρικοί’’.

Με αυτά και με εκείνα λοιπόν καταλήξαμε στην επίσημη ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά πως από τους 1116 συνέδρους που συμμετείχαν, στο τέλος κατόρθωσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα μόλις οι 796. Είτε με μεθόδους νοθείας (όπως καταγγέλλουν οι ‘’προεδρικοί’’) είτε χωρίς όπως διατείνονται οι ‘’αντάρτες’’ της οργάνωσης της Θεσσαλονίκης, το δεδομένο ήταν ένα. Την κυριαρχία επί της ΟΝΝΕΔ είχε λάβει η βόρειος Ελλάδα και αυτό ήταν κάτι που ο Κυριάκος δεν ήταν πρόθυμος να επιτρέψει να συμβεί, ειδικά από τη στιγμή που όπως ανέφεραν μαρτυρίες των βορειοελλαδιτών, κοντινοί άνθρωποι του περιβάλλοντος του Μητσοτάκη προσπάθησαν υπογείως με συμφωνία κάτω από το τραπέζι να βάλουν δικούς του ανθρώπους στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ.

Ο χώρος του κλειστού γυμναστηρίου Ευόσμου λίγο πριν τη λήξη του συνεδρίου

Έτσι ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς να χάσει χρόνο βγήκε μπροστά ανακοινώνοντας πως αφενός δεν αναγνωρίζει κανένα εκλογικό αποτέλεσμα από το 10^ο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, αφετέρου διέλυσε την οργάνωση και προκήρυξε νέο συνέδριο επανίδρυσης (το οποίο έλαβε χώρα τον Οκτώβρη του 2016). Με τον τρόπο αυτό το κέρδος του ήταν διπλό. Από τη μία δεν έχασε τον έλεγχο της νεολαίας του κόμματός του κι από την άλλη δεν επέτρεψε σε κανέναν νεολαίο να συμμετάσχει στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Ως υπευθύνους για το δεύτερο εκλογικό φιάσκο σε εσωτερική εκλογική διαδικασία μέσα σε μόλις 5 μήνες αναγνώρισε τους Ανδρέα Παπαμιμίκο και Βασίλη Γεωργιάδη. Ο πρώτος θεωρήθηκε πως ήταν ο ιθύνων νους που κινούσε τα νήματα καθ’όλη τη διάρκεια του συνεδρίου από το παρασκήνιο και υποχρεώθηκε σε παραίτηση από τη θέση του γραμματέα του κόμματος. Ο δεύτερος από την άλλη διαγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Νέα Δημοκρατία. Παρόλα αυτά δεν έκατσε άπραγος και απάντησε άμεσα στα περί διαγραφής του και σε όσα συνέβησαν κατ’εκείνον στο μαύρο αυτό συνέδριο.

Δημόσιες Τοποθετήσεις Γεωργιάδη για τα τεκταινόμενα του 10ου συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ

Ήταν ο δεύτερος απελθών Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ μέσα σε δύο μήνες που κατηγόρησε τον Μητσοτάκη για αντικαταστατικές διαδικασίες και συγκεκαλυμμένα υπόγεια σχέδια, ακολουθώντας τον Σάκη Ιωαννίδη. Δεν έμεινε μοναχός του ούτε μια στιγμή βέβαια μιας και από την αρχή οι ‘’αντάρτες’’ της Θεσσαλονίκης πήραν τη θέση του σε ό,τι συνέβη.

Όλα τα παραπάνω ανάγκασαν πέρα από την ΟΝΝΕΔ, ακόμη και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να δοκιμάσει τα όριά της. Στις φοιτητικές εκλογές του Μάη του 2016 και τον απόηχο του Απρίλη, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κατέβασε δύο διακριτές παρατάξεις ως πανελλαδική καταγραφή. Από τη μια πλευρά ήταν οι ‘’προεδρικοί’’ και από την άλλη οι ‘’αντάρτες’’. Και οι δυο πλευρές επιθυμούσαν να μετρήσουν τις δυνάμεις τους και ειδικότερα η γραμμή της βορείου Ελλάδος ήταν εκείνη που διψούσε να αποδείξει τη δυναμική της, ούσα η κατά την επικρατούσα άποψή της η αδικημένη της όλης ιστορίας. Με βάση τα αποτελέσματα που δημοσιοποίησε τη χρονιά εκείνη η παράταξη της Π.Κ.Σ. (προσκείμενη στο ΚΚΕ) η δύναμη των ‘’προεδρικών’’ απεδείχθη υπερτριπλάσια στα ΑΕΙ και κατά πέντε τοις εκατό αυξημένη της αντίστοιχης των ‘’ανταρτών’’ στα ΤΕΙ. Η νίκη των τασσόμενων μελών με τη γραμμή Μητσοτάκη θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν σαρωτική στα ενδότερα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Τους επόμενους μήνες και έως τη διεξαγωγή του συνεδρίου επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, η αντιπολίτευση των ‘’ανταρτών’’ απέναντι στη διοργάνωσή του κατήγγειλε άλλοτε προσωπικά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλοτε πιο οργανωμένα, μέσω σελίδας εν ονόματι ‘’Πρωτοβουλία για μια ανοιχτή ΟΝΝΕΔ’’ παρατυπίες όσον αφορά την εσωτερική διαφάνεια και δημοκρατία. Καταγγελίες και δημόσιες κατηγορίες βέβαια συνεχίστηκαν και μετά το πέρας του 11^ου συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ αλλά σε σαφώς μειωμένο βαθμό σε σχέση με πριν αυτό να λάβει χώρα.

Εξάλλου το αποτέλεσμα του συνεδρίου (με την απουσία της πλειοψηφίας των οργανωμένων στη βόρεια Ελλάδα) δεν επέτρεπε περιθώρια παρερμηνειών. Ο εκλεκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη, Κώστας Δέρβος, κυριάρχησε με ποσοστό εκλογής στη θέση του Προέδρου το δυσθεώρητο 75.84%.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα στην ΟΝΝΕΔ; Κάτι περισσότερο από ενάμιση μήνα πριν από το 12^ο συνέδριό της; Για να απαντήσουμε αποτελεσματικά θα πρέπει να κάνουμε μία τελευταία στάση στο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα στις 14 Δεκέμβρη του 2016. Κάτι δηλαδή περισσότερο από δύο μήνες αφότου οι ‘’προεδρικοί’’ επανίδρυσαν την ΟΝΝΕΔ.

Το πρωινό εκείνο, σύμφωνα με καταγγελία (εδώ τόσο η καταγγελία όσο και το βίντεο του τραμπουκισμού) της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νομικής ΑΠΘ -κομμάτι της παράταξης που στηρίζει τους ‘’προεδρικούς’’ και όχι τη γραμμή της πλειοψηφίας της Θεσσαλονίκης- ομάδα από 15 ΔΑΠίτες εισέβαλε στο χώρο παρέμβασής της προσπαθώντας με τη βία όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται να τον καπηλευτεί. Μία μόλις εβδομάδα μετά τις εκλογές για τη σύσταση του νέου γραφείου της Θεσσαλονίκης, αποτελούμενη και από μέλη του γραφείου, όπως φαίνεται αποφάσισε να προχωρήσει σε επίδειξη δύναμης, κάτι το οποίο βέβαια δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Μάλιστα ως επικεφαλής ονοματίζεται και ο Σταμάτης Σταμέλος, ο τότε νεοεκλεγείς γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης στα ΑΕΙ. Ο Σταμάτης Σταμέλος, ήταν ανέκαθεν της σκληρής γραμμής απέναντι στους λεγόμενους ‘’προεδρικούς’’ οπότε δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία η απόφαση του Κώστα Δέρβου να δημοσιοποιήσει προς παραδειγματισμότην εισήγηση γιατη διαγραφή τόσο τη δική του όσο και των υπολοίπων που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο συμβάν από την ΟΝΝΕΔ.

Γιατί όμως η αναφορά σε ένα σχετικά παλιό συμβάν που περιλαμβάνει ένα μεσαίας δυναμικής στέλεχος της οργάνωσης και η ποια η σχέση του με το σήμερα; Αποδεικνύεται πως ο Σταμάτης Σταμέλος όχι απλά δε διαγράφηκε ποτέ από την οργάνωση αλλά απεναντίας επιβραβεύθηκε κιόλας για τα πεπραγμένα του. Σήμερα αποτελεί μέλος της διορισμένης από τον ίδιο τον Κώστα Δέρβο (τον άνθρωπο που για τα μάτια του κόσμου τον ‘’διέγραφε’’ το 2016)19μελούς Οργανωτικής Επιτροπής του 12^ου Συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ όπως αναφέρει στην επίσημή της ιστοσελίδα η ίδια η οργάνωση. Τα περί βίας και τραμπουκισμών που σπίλωσαν το όνομά του δημοσίως από την πλευρά των ‘’προεδρικών’’ έχουν πλέον αφεθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.Το παράδειγμα αυτό λοιπόν μας προσφέρει δύο διακριτές μα παράλληλες εκφάνσεις της ιστορίας.

Από τη μία οι ‘’προεδρικοί’’ έχουν δώσει άφεση αμαρτιών στα άλλοτε μαύρα πρόβατα της οργάνωσης, αλλά φροντίζοντας να τους δείξουν ποιοι έχουν το πάνω χέρι στην όλη διαδικασία και ποιοι βρίσκονται σε θέση ακολουθητή. Εν προκειμένω η γραμμή της ‘’Θεσσαλονίκης’’ αποτελεί οικτρή μειοψηφία στην Οργανωτική Επιτροπή και φαντάζει από δύσκολο έως απίθανο κατά τη διάρκεια του συνεδρίου να προσπαθήσει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αυτό που της προσφέρεται από μεριάς πλειοψηφίας.

Από την άλλη, οι πάλαι ποτέ αντάρτες που είχαν φτάσει σε σημείο να απειλούν εμμέσως πλην σαφώς ακόμη και με διάσπαση την ώρα που ασκούσαν επί μονίμου βάσεως εσωτερική αντιπολίτευση με όρους δημοσιοποίησης των εκάστοτε ζητημάτων, φαίνεται να έχουν γυρίσει για τα καλά πίσω στη μεγάλη αγκαλιά της ιστορικής ΟΝΝΕΔ. Όσα συνέβησαν δεν αποτελούν κάτι περισσότερο από μια κακή ανάμνηση στα χρόνια της αριστερής παρένθεσης.Άλλωστε η σημερινή περίοδος μικρή σχέση έχει με την αντίστοιχη του 2016. Η Νέα Δημοκρατία είναι πλέον κυβέρνηση και η στελέχωση του κράτους και γενικότερα της εξουσίας γίνεται με πολύ μαζικότερους όρους.

Είναι όμως όλα πλέον όμορφα και ανθηρά στη μεγάλη γαλάζια οικογένεια; Μάλλον όχι. Εάν ήταν τότε λογικά η ‘’γραμμή της Θεσσαλονίκης’’ δε θα είχε στηρίξει τόσο με ψήφο όσο και με υποψηφιότητες μελών της τον Κωνσταντίνο Ζέρβα για δήμαρχο της πόλης, αλλά την προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, Νίκο Ταχιάο. Κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ όμως και ίσως εδώ να διαφαίνεται η διαφοροποίηση στην πολιτική ταυτότητα που αναγνωρίζει (ως τάση πλέον;) η Θεσσαλονίκη στον εαυτό της.

Στο 12^ο τακτικό συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, πέραν συγκλονιστικού απροόπτου ο Κώστας Δέρβος θα παραδώσει τη σκυτάλη της προεδρείας στον (διορισμένο από τον ίδιο) αντιπρόεδρο της οργάνωσης Παύλο Μαρινάκη, κοντινό άνθρωπο του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού. Εξάλλου δύο μέρες πριν γραφούν οι γραμμές αυτές, έγινε γνωστό πως ο Κώστας Δερβός μετά τη θητεία του στην ΟΝΝΕΔ δεν πρόκειται να χαθεί μιας και διορίζεται νέος Πρόεδρος του ΙΝΕΔΙΒΙΜ από την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως. Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει.

Δε γνωρίζω εάν στο συγκεκριμένο (ομολογουμένως μεγάλο) παραμύθι ο λευκός ιππότης δεν κατάφερε να σκοτώσει τον κακό δράκο ή αμέσως μόλις το έκανε πήρε τη θέση του. Όπως και να έχει όμως το βασίλειο με μοναδική εξαίρεση τους αυλικούς του εκάστοτε μονάρχη θα συνεχίσει να φοβάται τι μπορεί να του ξημερώνει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δώσει απολύτως σαφή δείγματα περί του πως ορίζει ο ίδιος την έννοια της δημοκρατίας, αρκετά πριν κληθεί να κυβερνήσει. Δημοκρατία είναι οι εκλογικές διεργασίες με το αποτέλεσμα των οποίων συμφωνεί ο ηγέτης. Όπως και να έχει πάντως όλοι οι καλοί χωράνε (ακόμη και όσοι έχουν στο παρελθόν κάνει σοβαρά λάθη) σε περίπτωση που έχουν αποδεχτεί την υποταγή τους στον ηγέτη. Κάτι είναι και αυτό.

Υ.Γ. Για να το κλείσουμε λίγο όμορφα, αφήνω το βιντεάκι αυτό από το μακρινό 2015 και την καταμέτρηση των ψήφων στις φοιτητικές εκλογές στην Κόρινθο. Το ενδιαφέρον στοιχείο του βίντεο είναι η αντίδραση της φοιτήτριας και μέλους της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Οικονόμου Αντωνίαςόταν βγαίνει άκυρο ψηφοδέλτιο από την κάλπη που τη χαρακτηρίζει ‘’ζώο’’. Η αντίδρασή της είναι ανεκτίμητη και άξια αναφοράς. Η κοπέλα αυτή σήμερα είναι στέλεχος της ΟΝΝΕΔ και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του 12^ου συνεδρίου. Αποτελεί τον κανόνα και σε καμία περίπτωση την εξαίρεση της οργάνωσης. Έναν κανόνα που όχι σε τόσο πολύ καιρό θα συνεχίσει να στελεχώνει (όπως τόσα χρόνια άλλωστε) τα έδρανα της βουλής. Καλό συνέδριο να ευχηθώ και όμορφες εμπειρίες στα παιδιά.