της Ηλιάνας Ζερβού
Την Κυριακή βρέθηκα σε μία εκδήλωση – γλέντι για την έναρξη της καμπάνιας Apartheid Free Zones (Ζώνες ενάντια στο απαρτχάιντ). Εκεί, ανάμεσα σε παλαιστινιακές σημαίες και φουλάρια, παρέες που συζητούσαν έντονα και ανθρώπους που χόρευαν, ο λόγος δόθηκε σε μία γυναίκα με γύψους από πάνω μέχρι κάτω, που περπατούσε και μιλούσε με δυσκολία. Για λίγο σταματήσαμε ότι κάναμε και την ακούσαμε με ενδιαφέρον και οργή να μας λέει πως για την κατάστασή της ευθύνεται η άγρια καταστολή στην πορεία της 7ης Οκτωβρίου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στην πορεία
Αργότερα, μιλώντας στο TPP περιέγραψε ότι όταν ξεκίνησε η βίαιη καταστολή της πορείας εκείνη κρατούσε το πανό της συλλογικότητας March to Gaza, της οποίας αποτελεί και μέλος. Έφυγε από την πορεία σοβαρά τραυματισμένη. «Έχω ένα πλευρό σπασμένο, κάταγμα στο δεξί χέρι και θλάση στο αριστερό πόδι» μου είπε, ενώ καθόμασταν έξω από το καφενείο Sabir, με μία κεφίγια στου ώμους και μια παλαιστινιακή σημαία στην πλάτη.
«Ξαφνικά, ενώ είχαμε φτάσει στο τέλος της πορείας, δηλαδή είχαμε στρίψει στην Πανόρμου, ακούσαμε και είδαμε πολλές κρότου λάμψης, δακρυγόνα» αφηγήθηκε και συνέχισε ότι «σε κάποια φάση, είδαμε να έρχονται κατά πάνω μας μηχανές της Δράσης και παραμερήσαμε». Η Αναστασία ανέβηκε στο πεζοδρόμιο αλλά κι αυτό δε στάθηκε ικανό να την προστατέψει από τις μηχανές καθώς, όπως είπε, «αισθάνθηκα να περνάει πίσω μου η μηχανή και κάποιος να με σπρώχνει». «Συμπεραίνω ότι ήταν ο αστυνομικός ο δεύτερος που καθόταν πάνω στη μηχανή» καταγγέλλει στο TPP.
Στο νοσοκομείο: Αστυνομικός δεν επέτρεψε σε Παλαιστίνιο την επαφή με δικηγόρο
«Έπεσα αμέσως με δύναμη αφού αισθάνθηκα μία ώθηση στην πλάτη μου, εκσφενδονίστηκα στο πεζοδρόμιο κι έπεσα και χτύπησα» συνεχίσε να περιγράφει όσα έζησε εκείνο το βράδυ, μιλώντας σιγά λόγω του πόνου από το σπασμένο της πλευρό. Η Αναστασία ξεκίνησε να πάει σε μία διαμαρτυρία και κατέληξε στον Ερυθρό Σταυρό. Αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα του τρόπου που η κατασταλτική βία μπορεί να τραυματίσει σοβαρά ανθρώπους χωρίς να στρέφεται καν εναντίον τους με γκλοπ, βαριές αρβίλες κι ασπίδες, όπως συνηθίζεται.
«Όλη τη νύχτα ερχόντουσαν συνέχεια παιδιά με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια, εκείνο το βράδυ είχε γίνει μεγάλη καταστολή και υπήρχαν πολλά θύματα» είπε ακόμα σχετικά με την εμπειρία της από το νοσοκομείο. Η κρατική καταστολή και βία, όμως, δε σταματά καν εκεί. Η Αναστασία μου είπε πως στο νοσοκομείο συνάντησε έξι παιδιά που είχαν φέρει από την ΓΑΔΑ και έναν Παλαιστίνιο συλληφθέντα που δεν είχε βρει ακόμα δικηγόρο. Φιλοτιμήθηκε να τον φέρει σε επαφή με δικό της δικηγόρο. Χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, ο αστυνομικός δεν της το επέτρεψε…
Την ρώτησα αν θα κινηθεί νομικά. Η απάντησή της ήταν πως δεν πιστεύει στη «διεφθαρμένη δικαστική εξουσία» και πως θα συμμετέχει ενδεχομένως «μόνο σε κάποια συλλογική νομική προσφυγή, μαζί με άλλα θύματα εκείνης της νύχτας».
Στην Γαλλία
Η Αναστασία ζει και εργάζεται στην Γαλλία ως ηθοποιός και σκηνοθέτρια εδώ και πολλά χρόνια, συμμετέχοντας ενεργά σε όλα τα κινήματα και ιδιαίτερα σε αυτά που μάχονται την αποικιοκράτια, όπως το Παλαιστινιακό. Ως ακτιβίστρια έλαβε μέρος στην αποστολή «Καράβι για τη Γάζα» το 2011 και ως σκηνοθέτρια ανέβασε παράσταση θεάτρου – Documento που λεγόταν «Ο Στόλος» και παίχτηκε για δύο χρονιές από το 2012 μέχρι το 2014. «Για να μιλήσουμε για τη σύγχρονη ιστορία της Παλαιστίνης και το εγχείρημα αυτό που είχε γίνει τότε, το Freedom Flotilla, βάζοντας βέβαια και τον ποιητικό λόγο στη σκηνή, μεταφέροντας ποίηση παλαιστινίων ποιητών» σημείωσε η Αναστασία.
Σχετικά με το κίνημα, τη καταστολή και τη στάση της πολιτικής ηγεσίας στη Γαλλία, η Αναστασία ανέφερε πως το κίνημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και δραστήριο, λόγω του μεγάλου πληθυσμού αραβικής καταγωγής από τις πρώην γαλλικές αποικίες. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, το κίνημα καταστέλεται επίσης. Ένας ακόμα παράγοντας του ενεργού κινήματος στη Γαλλία είναι η πολιτική κρίση που υπάρχει στη χώρα ήδη από το 2018 και τα «κίτρινα γιλέκα».«Ο Μακρόν και η κυβέρνησή του αποφάσισαν αμέσως να καταστείλουν το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα, δεδομένου ότι το γαλλικό κράτος είναι από τα πλέον σιωνιστικά» τόνισε. Την κίνησή του Γάλλου προέδρου να αναγνωρίζει το παλαιστινιακό κράτος ερμηνεύει ως αποτέλεσμα της πίεσης του κινήματος. Ταυτόχρονα, κατακρίνει τους όρους με τους οποίους αυτό έγινε πράξη ως «προσβλητικούς για τον παλαιστινιακό λαό».
Στο κινηματοθέατρο «Αλέκα» στις 17 Οκτωβρίου
Μου εξέφρασε τη χαρά της για την «ανακωχή» στην γενοκτονία και συμπλήρωσε «έστω κι αν είναι εφήμερη, γιατί ξέρουμε κι άλλες ανακωχές που έχουν γίνει και έχουν παραβιαστεί κατάφορα από το Ισραήλ». «Αυτό δίνει μία ανάσα στον λαό αυτό και ελπίζω πια η ειρήνη να εδραιωθεί στην περιοχή και να επουλωθούν πια οι πληγές της» μου είπε ακόμα με ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Ιδιαίτερα αισιόδοξη έστειλε το μήνυμα ότι αυτή η μαυρίλα που ζούμε δεν θα κρατήσει για πολύ.
Η Αναστασία θα είναι και πάλι στη σκηνή εδώ στην Αθήνα, στο κινηματοθέατρο «Αλέκα» στις 17 Οκτωβρίου, στις 18.30 όπου θα γίνει εκδήλωση με τίτλο «Γάζα, είμαστε εδώ μαζί σου», όπου θα απαγγείλει ποίηση των παλαιστινίων καλλιτεχνών Ziad Medoukh και Mahmoud Darwish και μας καλεί όλους και όλες.