συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη στο ραδιόφωνο του TPP

Πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες από Χίο, Σάμο, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κινητοποιούνται, μέσω της καμπάνιας #StopPushbacks, «επειδή το έγκλημα των επαναπροωθήσεων προσφύγων στο Αιγαίο και τον Έβρο δεν μπορεί να συνεχίζεται, επειδή δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε απέναντι στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και ανθρωπισμού» όπως αναφέρουν. Στα πλαίσια αυτή της πρωτοβουλίας, 9 οργανώσεις συνδιοργανώνουν την Πανελλαδική Εβδομάδα Δράσης ενάντια στις επαναπροωθήσεις, από τις 21 μέχρι τις 27 Ιουνίου, με δράσεις, παρεμβάσεις και εκδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χίο και Σάμο.

«Η αφήγηση της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με τις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο είναι στην πραγματικότητα μια “μαγική εικόνα”. Πολλές μαρτυρίες προσφύγων που προσπάθησαν να περάσουν στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου από τα τουρκικά παράλια, αλλά και μια σειρά από αναφορές οργανώσεων, διεθνών οργανισμών και ρεπορτάζ μέσων ενημέρωσης αποκαλύπτουν μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα» αναφέρουν μεταξύ άλλων.

Οι δράσεις αυτές συνέπεσαν με την δημοσίευση μία πολυσέλιδης έρευνας για τις παράνομες επαναπροωθήσεις στην Ελλάδα από τη Διεθνής Αμνηστία, με τίτλο «Ελλάδα: Βία, ψέματα και επαναπροωθήσεις». Tα στοιχεία που αποκαλύπτονται αφορούν, όπως υποστηρίζει η Διεθνής Αμνηστία, 21 παράνομες επιχειρήσεις επαναπροωθήσεων, όπως προκύπτει από 16 μαρτυρίες προσφύγων που συγκέντρωσε η οργάνωση. Οι μαρτυρίες συγκλίνουν μεταξύ τους και αποκαλύπτουν τις μεθόδους, της χρήση βίας, την αυθαίρετη κράτηση αλλά και «πιθανώς βασανιστήρια», όπως αναφέρεται. Αυτές οι 21 επιχειρήσεις φαίνεται να αφορούσαν συνολικά 1.000 αιτούντες άσυλο, με το μέγεθος της καθεμιάς να διαφέρει, από 9 μέχρι και 170 άτομα.

«Ακούγαμε φωνές από τα διπλανά κελιά. Έπαιρναν τους ανθρώπους έναν – έναν. Μέχρι που δεν ακουγόταν τίποτα»

Η Μαρία Κολόζη ζει στη Σάμο και συμμετέχει, μέσω της Ανοιχτής Συνέλευσης, στην πρωτοβουλία #StopPushbacks. «Ο νόμος και όχι μόνο εδώ, το Σύνταγμα και η Διεθνής Συνθήκη της Γενεύης, όλοι απαγορεύουν το να έρθει κάποιος, είτε να μπει στα χωρικά σου ύδατα, είτε να πατήσει στην στεριά σου, στη στεριά μας και να τον σπρώξεις – ζητώντας βοήθεια, άσυλο – και να τον στείλεις πίσω. Αυτό είναι παντελώς παράνομο. Και αυτό είναι λίγο. Είναι απάνθρωπο, είναι εγκληματικό και θέτεις σε απόλυτο κίνδυνο έναν άνθρωπο που έτσι και αλλιώς κινδυνεύει και βρίσκεται σε απελπισία και απόγνωση, να περάσει τη θάλασσα ή το ποτάμι, τον Έβρο για να έρθει σε έναν πιο ασφαλές τόπο, που τελικά δεν είναι ασφαλής ο τόπος αυτός. Με διάφορους τρόπους ξεκινήσαν το 2015 διστακτικά, αλλά τώρα υπάρχει μια θρασύτητα στις επαναπροωθήσεις» εξηγεί, μιλώντας στο TPP.

To ηχητικό μετά το 29:20

Οι διεθνείς οργανισμοί και τα ΜΜΕ που έχουν παρουσιάσει αναλυτικά ρεπορτάζ και τεκμήρια για τις επαναπροωθήσεις επιβεβαιώνουν ότι καταγράφεται μία αύξηση τα τελευταία χρόνια. «Στη Σάμο, επειδή ζούμε στην Σάμο και έχουμε πιο συγκεκριμένα στοιχεία, εξαφανίζονται άνθρωποι. Κάποιοι ελάχιστοι μπορεί να φτάσουν στο ΚΥΤ και να ζητήσουν από την Υπηρεσία Ασύλου άσυλο, 4 στους 32 ας πούμε. Οι άλλοι έχουν εξαφανιστεί και μάλιστα υπάρχει και ομερτά. Να μην μιλήσει κανείς γι’ αυτό, να εξαφανιστούν χωρίς ίχνη. Άνθρωποι που έχουν περάσει τα χίλια μύρια για να φτάσουν και να ζητήσουν άσυλο και ασφάλεια εδώ. Όλοι το ξέρουν ότι γίνεται. Όλοι το ξέρουν και η Ύπατη Αρμοστεία και όλοι όσοι σχολούνται. Όλοι το ξέρουν. Και η Ευρώπη το ξέρει και μάλιστα ο Economist έγραψε ότι μας ευχαριστούνε γιατί φυλάμε πολύ καλά, σαν μαντρόσκυλα μάλιστα. Είμαστε τα μαντρόσκυλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι το ξέρουν, μας κουνάνε το δάχτυλο, υπάρχει μια απόλυτη υποκρισία από τους πάντες και δεν υπάρχει κανένα θέμα κατά τα άλλα».

«Γι’ αυτό αποφασίσαμε ότι υπάρχει θέμα. Υπάρχει θέμα για εμάς που ζούμε σ’ αυτούς τους τόπους και για όλον τον πληθυσμό της χώρας μας στο να καταργούνται τα πάντα και κυρίως ο ανθρωπισμός. Δηλαδή θα συνηθίσουμε στην βαρβαρότητα, αν δεν το έχουμε ήδη πάθει. Υπάρχει θέμα λοιπόν για τη συνείδησή μας και υπάρχει θέμα και γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που χάνονται, που πνίγονται, που εξαφανίζονται, ή που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Αυτήν τη στιγμή όμως βάζουμε μπροστά το stop pushbacks. Συμμετέχουν πάρα πολλοί άνθρωποι αλληλέγγυοι, πέρα από τις συλλογικότητες, προσπαθώντας και ο ντόπιος πληθυσμός να ευαισθητοποιηθεί, και να αποκτήσει φωνή, να μην φοβάται να μιλήσει γι’ αυτό και οι ίδιοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες όσο το δυνατόν να προστατευθούν από αυτό το έγκλημα» συνεχίζει η κ.Κολόζη.

Σχετικά με την κατάσταση στο ΚΥΤ της Σάμου, απάντησε πως «στη Σάμο έχουν μείνει λιγότεροι απ’ ότι ήταν πριν από δύο χρόνια, αλλά η κατάληξη είναι να ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος και ζεις σε σπίτι, όταν περνάς απέξω. Να ντρέπεσαι. Πώς το λένε… Να αισθάνεσαι… βέβαια η καθημερινότητά μας, μας κάνει να το ξεχνάμε, αλλά πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε τους άλλους και ιδιαίτερα αυτούς τους ανθρώπους. Είναι χάλια οι συνθήκες. Με τους περιορισμούς τους απόλυτους και λόγω Covid, με ρατσιστικές επιθέσεις… Ας πούμε πέρυσι υπήρχαν δύο ουρές για παράδειγμα, πριν τον Covid, σε σούπερ μάρκετ, η ουρά των άσπρων και η ουρά των από κει μεριά. Απαράδεκτες καταστάσεις. Τους έχουν διώξει από σπίτια, στα σχολεία, μόνο άτυπη εκπαίδευση γίνεται από τις οργανώσεις… Είναι η κατάσταση δραματική. Και συνηθίσαμε να είναι έτσι. Και αυτό σημαίνει ότι σε λίγο θα συνηθίσουμε και την υποβάθμιση και της δικής μας ζωής, που συμβαίνει».

«Όπως ήταν ο Αϊλαν, ένα τρίχρονο παιδάκι στο Μπουντρούμ, στην Αλικαρνασσό, εμείς είχαμε ένα 6 χρονών αγοράκι που πνίγηκε στα νερά της Σάμου το Φθινόπωρο. Φτιάξανε ένα μνημείο, γράψανε επάνω: «δεν ήταν η θάλασσα, δεν ήταν ο αέρας, είναι οι πολιτικές και ο φόβος που πνίξανε αυτό το αγοράκι». Αυτή τη φορά χωρίς όνομα, χωρίς να δημοσιοποιηθεί παντού, όπως έγινε – και σωστά έγινε – για κείνο το άλλο αγοράκι το 2015, τον Αϊλάν. Αυτό είναι πια συνηθισμένο. Έγγυες, παιδάκια, κοριτσάκια, αγοράκια, δεν έχει σημασία, πνίγονται, εντάξει, τι να κάνουμε; Αυτό μας θυμώνει και μας σπρώχνει κάτι να κάνουμε», προσθέτει.

Ενώ τέλος, αναφέρεται στη σειρά εκδηλώσεων σε Σάμο, Χίο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στα πλαίσια της Πανελλαδικής Εβδομάδας Δράσης ενάντια στις επαναπροωθήσεις. «Στη Σάμο έχουμε τριήμερες εκδηλώσεις. Ξεκινούν την Πέμπτη που θα συναντηθούμε στο Βαθύ, που εκεί είναι και το ΚΥΤ, και θα γίνει μια πορεία, μαζί και από το ΚΥΤ και κυρίως από Αφρικανικές χώρες και από ντόπιους. Και θα γίνει μια εγκατάσταση μνημείου γι’ αυτούς που έχουν χαθεί στις θάλασσές μας. Και ένα δρώμενο θεατρικό. Την Παρασκευή είναι η μεγάλη πορεία, που θα ξεκινήσει απ’ την κεντρική πλατεία στο Βαθύ, και θα συμμετέχουν και μετανάστες, και το Σάββατο σε ένα χωριό, στον όρμο Μαραθοκάμπου, έχουμε προβολή ντοκιμαντέρ για τις επαναπροωθήσεις και ταινίες, και βέβαια συζήτηση. Αυτά μπορέσαμε να κάνουμε στη Σάμο.Όσον αφορά τη Χίο, έχουν την Παρασκευή, στις 25, στις 19:00 έχουνε μουσική και παρέμβαση μικροφωνική στην Απλωταριά, σε ένα μέρος της Χίου. Στη Θεσσαλονίκη έχουν στην παραλία, εκεί που είναι οι ομπρέλες, στη νέα παραλία, παρέμβαση, προβολές και μικροφωνική. Και στην Αθήνα έχουν μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, που είναι στο πλαίσιο αυτής της Πανελλαδικής εβδομάδας δράσεων, ενάντια στις επαναπροωθήσεις, την Παρασκευή στο Σύνταγμα, στις έξι η ώρα το απόγευμα».