Ο Στηβ Γιανάκος επιδίδεται σε μία ελκυστική και προκλητική εικονοποιία, στην οποία η αφήγηση παραπέμπει στην εποχή της «αθωότητας» των δεκαετών του ’60 και ’70. H pop art, που αναπτύχθηκε εκείνη την περίοδο στην Αμερική, σε πρώτο επίπεδο μοιάζει να δίνει έμφαση στην επιφάνεια των πραγμάτων και των προϊόντων της μαζικής κατανάλωσης. Όμως αρκετοί καλλιτέχνες του κινήματος αυτού και μεταξύ αυτών και ο Γιανάκος, προχωρούν μέσα από τα έργα τους σε μία έντονη κριτική αυτής της μαζικής κουλτούρας.
Ο Γιανάκος άρχισε να εκθέτει στην Νέα Υόρκη από το 1966, στο αποκορύφωμα της pop art. Του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία και υποτροφίες, ανάμεσα στα οποία το βραβείο Guggenheim το 1996. Από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα έχει παρουσιάσει στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη περί τις τριάντα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές με άλλους σημαντικούς αμερικανούς καλλιτέχνες, με πιο πρόσφατη την έκθεση Exquisite Corpses: Drawing and Disfiguration στο MoMA της Νέας Υόρκης (Μάρτιος-Ιούλιος 2012).