Το νέο σχέδιο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών», παρουσιάζει την καύση ως αναγκαία προκειμένου να σταματήσει η ταφή απορριμμάτων, όμως από την ανάλυση των αριθμών και των ποσοτικών στόχων του νέου ΠΕΣΔΑ καθίσταται σαφές ότι αυτή που «καίγεται» είναι η ανακύκλωση. Κι αυτό γιατί το ΠΕΣΔΑ προτείνει υψηλές ποσότητες σύμμεικτων (δηλαδή μη ανακυκλώσιμων) απορριμμάτων, διατηρώντας μεγάλες ποσότητες «πρώτης ύλης» στις Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων, που θα τροφοδοτούν με τη σειρά τους τις μονάδες καύσης. Με το νέο ΠΕΣΔΑ τίθεται ο στόχος να μειωθεί έως στο 2030 στο 10% ή και σε μικρότερο ποσοστό η συνολική ποσότητα των αστικών αποβλήτων που θάβονται σε χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤ).
Στο ΠΕΣΔΑ καταγράφονται δύο σενάρια για την καύση, κατά το ίδιο ρεπορτάζ. Το πρώτο προβλέπει τα υπολείμματα που προκύπτουν από την επεξεργασία των αστικών απορριμμάτων στις Μονάδες Επεξεργασίας, καθώς και το δευτερογενές καύσιμο που θα παράγουν οι εν λόγω μονάδες (SRF/RDF: καύσιμη ύλη που παράγεται από σκουπίδια), να οδηγούνται στις μονάδες καύσης. Με αυτό το σενάριο υπολογίζεται η ταφή να πέσει στο 6,7% του συνόλου των παραγόμενων αστικών απορριμμάτων κατ’ έτος. Το δεύτερο σενάριο προβλέπει ποσοστό ταφής 4,5% επί του συνόλου. Σύμφωνα με αυτό, όλα τα παραγόμενα υπολείμματα θα οδηγούνται σε μονάδες καύσης και όλο το παραγόμενο δευτερογενές καύσιμο θα οδηγηθεί σε ενεργοβόρες βιομηχανίες (π.χ. τσιμεντοβιομηχανίες), «προς αντικατάσταση των παραδοσιακών ορυκτών καυσίμων».
Ακόμα, ο ΠΕΣΔΑ Αττικής φαίνεται να μεριμνά για την παροχή πρώτης ύλης, συνδέοντας ακόμη και τη λειτουργία των –ιδιωτικών– ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) με την καύση, συστήνοντας «να εξετάζεται η περαιτέρω ανάκτηση του υπολείμματος είτε εντός του ίδιου του ΚΔΑΥ με παραγωγή δευτερογενούς καυσίμου είτε η περαιτέρω διαχείρισή του σε ΜΕΑ ή άλλη εγκατάσταση με σκοπό την ανάκτηση υλικών και ενέργειας».
Καμπανάκι για τους κινδύνους από την καύση
Aν και η καύση των απορριμμάτων εμφανίζεται ως μια πρακτική που εξαφανίζει το πρόβλημα της ταφής, στην πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία λόγω της εκπομπής διοξινών και άλλων τοξικών αερίων και της δημιουργίας υγρών και στερεών τοξικών αποβλήτων. Στη γειτονική Βουλγαρία, όπου τα σκουπίδια κατευθύνθηκαν προς τις τσιμεντοβιομηχανίες, η αέρια ρύπανση εκτινάχθηκε στα ύψη.
Σε ό,τι αφορά αμιγώς τη διαχείριση των απορριμμάτων, τέσσερις περιβαλλοντικές οργανώσεις (Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Μεσόγειος SOS, Greenpeace και WWF Ελλάς) έχουν προειδοποιήσει ότι η καύση των απορριμμάτων θα:
● αυξήσει κατά πολύ το κόστος διαχείρισης,
● δυσκολέψει αφάνταστα τη μελλοντική επίτευξη των ολοένα και υψηλότερων στόχων της κυκλικής οικονομίας, και
● επιβραδύνει και θα μειώσει τους περιβαλλοντικούς δείκτες και την απασχόληση.
Φυλή και Σχιστό θα αποτελούν τα κεντρικά σημεία και του νέου μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής, με τις μονάδες των δύο σημείων να έχουν ήδη ενταχθεί στον νόμο των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα).
Παράλληλα, το ΠΕΣΔΑ κάνει λόγο για ένα δίκτυο 14 Μονάδων Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων (ΜΕΒΑ), που θα υποδέχεται και θα επεξεργάζεται τα βιοαπόβλητα του δικτύου προδιαλογής, το οποίο για την ώρα είναι ανύπαρκτο, όπως τονίζει ο δημοσιογράφος του ρεπορτάζ, Στέργιος Ζιαμπάκας.