Δεν ωφελεί να επαναλάβουμε τι είπε ο Κασιμάτης για «τις μπούκλες του Κατρούγκαλου που χάθηκαν και… ας το ρίξουμε στη Δεξιά». Ούτε να σταθούμε πολύ στην (προβλέψιμη κάπως) συγγνώμη με αναφορά σε αφέλεια και άγνοια για το πρόβλημα Υγείας. Στο «καλό» σενάριο, αν βλέπεις τέτοια ξαφνική αλλαγή στην εμφάνιση ενός ανθρώπου και δεν πάει ο νους σου στην πιθανότητα προβλήματος υγείας, τότε μάλλον υπάρχει γενική αδυναμία σοβαρής ανάλυσης και σε άλλα, πιο πολύπλοκα ζητήματα.
Μπορούμε να σταθούμε παραπάνω στην άμεση και απερίφραστη καταδίκη του σχολίου από «αντιπάλους» του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Με τον Γιώργο Κατρούγκαλο έχουμε αντιπαρατεθεί πολλές φορές. Ήταν πάντα πολιτική αντιπαράθεση θέσεων και επιχειρημάτων. Ποτέ ανοίκειων επιθέσεων και προσβολών. Είμαι μαζί του απέναντι στη χυδαία επίθεση που δέχθηκε από γραφίδα με σχήμα περιστρόφου» έγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κουμουτσάκους, ο πρώτος που αντέδρασε από το κυβερνών κόμμα. «Μας χωρίζει η πολιτική, μας ενώνει η ανθρωπιά» έγραψε η Όλγα Κεφαλογιάννη της ΝΔ. Τοποθετήσεις υπήρξαν και από δημοσιογράφους που συχνά ασκούν σφροδή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έπρεπε.
Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό όμως. Συχνά πυκνά, τα όρια της κριτικής, της αντιπαράθεσης και της δεοντολογίας καταπατώνται με σχόλια όχι αιχμηρά αλλά τοξικά. Απλά τώρα βρεθήκαμε στο χείριστο σημείο. Άλλες φορές, μπορεί να αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε για τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, την «υστερία» της Κωνσταντοπούλου, το «μίνι της Αχτσιόγλου» και ούτω καθεξής. Τα επιχειρήματα φεύγουν, γίνονται ειρωνικά αστειάκια, ή μένος, ή επιθέσεις. Χάνεται η ουσία, όπως π.χ. στις αναρτήσεις του Γαβρόγλου (που προφανώς δεν ανήκει στην κατηγορία γραφίδας – περιστρόφου και ζήτησε ξεκάθαρη συγγνώμη) προς Κεραμέως για την «επιβεβαίωση του στερεοτύπου με τις γυναίκες που δεν ξέρουν μαθηματικά». Αναρωτήθηκε και αγανάκτησε πολύς κόσμος τότε: Υπάρχουν τόσα σημεία για σοβαρό διάλογο και σκληρή κριτική, «να την πεις στην Κεραμέως» που γράφανε στα κοινωνικά μέσα, είναι ανάγκη να βάλεις τον σεξισμό;
Γενικά μιλώντας και χωρίς να βάζουμε βαθμίδες αίσχους: Υπάρχουν τόσα σημεία για να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε. Υπάρχουν όμως, δυστυχώς και οι γραφίδες που θα προτιμήσουν την τοξικότητα, μέσα στην ένδεια σοβαρών επιχειρημάτων. Η άμεση καταδίκη και το ύψωμα της φωνής απέναντι σε αυτές είναι η μόνη λύση, ώστε ο δημόσιος διάλογος να προστατεύεται και να παραμένει διάλογος. Ούτε λογοκρισίες ούτε τίποτα. Αντανακλαστικά, ενσυναίσθηση και στοιχειώδης σεβασμός στον άνθρωπο, αντίπαλο η μη.
«Ίσως βγει κάτι καλό από τη θλιβερή αυτή ιστορία: ένα υγιέστερο δημοσιογραφικό τοπίο, χωρίς κανιβαλισμούς κ δολοφονίες χαρακτήρων» έγραψε ο Γιώργος Κατρούγκαλος ευχαριστώντας συντρόφους και ιδιαίτερα αντιπάλους. Μακάρι, γιατί το χρειαζόμαστε και έχουμε υποφέρει από αυτό, τόσο ως προς τις κατά καιρούς αθλιότητες. όσο και απλά από τον αποπροσανατολισμό μιας σοβαρής κουβέντας. Κι επειδή σίγουρα κάποιοι δεν θα μάθουν ποτέ, αυτοί που μπορούν να τους βάλουν στη θέση τους είναι πρώτα οι αναγνώστες – τηλεθεατές και στη συνέχεια οι υπόλοποι συμμέτοχοι τοης δημόσιας σφαίρας. Όταν θέλουν, μπορούν.