Στη δεκαετία του 1990, ως νεαρή φοιτήτρια φυσικής, η Νάργκες Μοχαμάντι είχε ήδη διακριθεί ως υπέρμαχος της ισότητας και των δικαιωμάτων των γυναικών. Εργάστηκε ως μηχανικός καθώς και ως αρθρογράφος σε διάφορες μεταρρυθμιστικές εφημερίδες. Το 2003 ασχολήθηκε με το Κέντρο Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τεχεράνη, οργανισμό που ιδρύθηκε από τη βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Σιρίν Εμπαντί.

Το 2011, η Ν. Μοχαμάντι συνελήφθη για πρώτη φορά και καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση για τις προσπάθειές της να βοηθήσει φυλακισμένους ακτιβιστές και τις οικογένειές τους. Δύο χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωσή της με εγγύηση, η κ. Μοχαμάντι συμμετείχε σε μια εκστρατεία κατά της χρήσης της θανατικής ποινής, την οποία το Ιράν εφαρμόζει συστηματικά. Μόνο από τον Ιανουάριο του 2022, περισσότεροι από 860 κρατούμενοι έχουν τιμωρηθεί με θανατική ποινή.

Ο ακτιβισμός της Ναργκίς Μοχαμαντί κατά της θανατικής ποινής οδήγησε στην εκ νέου σύλληψη της το 2015 και στην καταδίκη της σε επιπλέον χρόνια φυλάκισης. Με την επιστροφή της στη φυλακή, άρχισε να αντιτίθεται στη συστηματική χρήση βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας από το καθεστώς κατά των πολιτικών κρατουμένων, ιδίως των γυναικών, που εφαρμόζεται στις ιρανικές φυλακές.