Στην κοινωνία η μήτρα της ενημέρωσης

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το 2ο φύλλο των εργαζομένων της «Απογευματινής». Τη Δευτέρα σε stand και εισόδους του μετρό θα «ακουστεί» για δεύτερη φορά η φωνή των δημοσιογράφων σαν φωνή αγωνιζόμενων πολιτών που δημοσιογραφούν. Η δήλωση τους πως: «Η  Απογευματινή των Εργαζομένων» θα έχει και πάλι ως στόχο να αναδείξουμε μέσω του ρεπορτάζ όλα τα προβλήματα που “καίνε” την ελληνική κοινωνία και τους εργαζόμενους, προσφέροντας ουσιαστική και πραγματικά αδέσμευτη ενημέρωση. Ζητάμε συμπαράσταση από τους αναγνώστες μας. Και στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Είμαστε παρόντες. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα», φωτογραφίζει ένα δρόμο-δύσβατο, ξεχασμένο, αραχνιασμένο- για την επιστροφή στην κοινωνία. Τη μήτρα της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης.  

Μόλις πριν δυο ημέρες στο Διαδίκτυο αναρτήθηκε σχόλιο-κραυγή για τα όσα έγραψαν-είπαν-έδειξαν ή μάλλον δεν έδειξαν, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί, τηλεοπτικά κανάλια για την πρωτοφανή βίαιη επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας του κράτους ενάντια στους μαθητές και τα «ρεπορτάζ», για τις συλλήψεις υπόπτων σε γιάφκες: «Κανένας από αυτούς, από τους δημοσιογράφους δεν αναρωτήθηκε γιατί τόσες ασάφειες και αβίαστες αντιφάσεις; Η δημοσιογραφική έρευνα γι`αυτούς έχει πεθάνει προ πολλού, πόσο μάλλον η δεοντολογία. Λυπάμαι πραγματικά γιατί το κράτος συμπεριφέρεται σε κάποιους συμπολίτες μας σαν υποκοσμική συμμορία και οι πλέον γνωστοί δημοσιογράφοι αντί να το καταγγείλουν όχι απλά συναινούν, αλλά συμμετέχουν σαν ισότιμα μέλη αυτής της συμμορίας. Είμαστε ανυπεράσπιστοι. Τέλος».

Είμαστε ανυπεράσπιστοι. Τέλος. Πόση αγωνία, πόσο δυνατά φωνάζουν αυτές οι λέξεις στα αυτιά δημοσιογράφων που έως σήμερα μπορεί να μη συναινούσαν στην κατευθυντήρια γραμμή της διεύθυνσης ή της αρχισυνταξίας αλλά αδιαφορούσαν ή δεν αντιδρούσαν.

Κι όμως πριν ενάμιση χρόνο δημοσιογράφοι και πάλι, του «Ελεύθερου Τύπου» τότε, διάβηκαν τον ίδιο δύσβατο δρόμο. Με τον «Εναλλακτικό Τύπο». Κατάφεραν να εκδώσουν και να διαθέσουν προς πώληση στο περίπτερο τρία φύλλα της εφημερίδας τους. Και σε αυτό το διάστημα πέτυχαν το ακατόρθωτο για εργαζόμενους συντάκτες σε εκδοτικά συγκροτήματα. Η εφημερίδα τους πουλήθηκε και διανεμήθηκε από συνδικαλιστικά σωματεία, έφθασε και πουλήθηκε σε χώρους δουλειάς, αγκαλιάστηκε και υποστηρίχθηκε από χιλιάδες αναγνώστες. Οι δημοσιογράφοι τότε, νίκησαν για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί οι ίδιοι ανακάλυψαν-πάλι- πως είναι να είσαι δημοσιογράφος προς όφελος των συμφερόντων της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων αφεντικών και επιχειρηματιών. «Πούλησαν» και διέθεσαν το πραγματικό προϊόν της δουλειάς τους. Ενημέρωση και ρεπορτάζ.