Όπου bleeding edge οι τεχνολογίες υψηλού ρίσκου για τους συγκαιρινούς τους, στο κυνήγι της αέναης προόδου, με ικανή όμως πιθανότητα ζημιάς. Μια τέτοια επινόηση συνιστούσε κάποτε το γνωστό μας ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. ‘Bleeding Edge’ είναι και ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος του αειθαλούς ερημίτη των αμερικανικών γραμμάτων Τόμας Πίντσον, που κυκλοφορεί από τον Penguin. 

O Γιώργος Κυριαζής, άξιος μεταφραστής τεσσάρων εξαίρετων μυθιστορημάτων του, των ‘’Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας’’, ‘’Μέισον και Ντίξον’’, ‘’Ενάντια στη Μέρα’’ και ‘’Έμφυτο Ελάττωμα’’, μας τον παρουσιάζει από την ιστοσελίδα Pynchonikon. ‘’Ο Πίντσον είναι δύσκολος συγγραφέας. Τα μυθιστορήματά του είναι απαιτητικά, εν μέρει εξαιτίας της ιδιότροπης γραφής του (το γλωσσικό του ύφος είναι άμεσα αναγνωρίσιμο, καθώς δεν μοιάζει με τίποτε άλλο), αλλά κυρίως λόγω των πολλών πληροφοριών που ενσωματώνει σ’ αυτά… Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να τα γνωρίζει αυτά εκ των προτέρων, αλλά αυτό είναι ένα από τα παιχνίδια του Πίντσον: να κάνει τον αναγνώστη να ψάξει. Είναι φανερό ότι δεν έχει διάθεση να δώσει σε κανέναν μασημένη τροφή.’’

Το Bleeding Edge εντάσσεται στη μακρά χορεία των έργων που αναψηλαφούν καυστικά το αιμάσσον αμερικάνικο όνειρο, κεντρική θεματική του Πίντσον από τη Συλλογή των 49 (The Crying of Lot 49) ως τα σήμερα. Εδώ το σκηνικό είναι τα δραματικά γεγονότα της 11/9 του 2001 και η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων του World Trade Center. Σε αντίστιξη με το εισαγωγικό στο ‘’πιντσονικό είδος’’ πόνημα, το ύφος του Bleeding Edge επαναφέρει στο προσκήνιο τη ρεαλιστική γραφή του προειρημένου Mason & Dixon, στα πρότυπα των μεγάλων δασκάλων του μυθιστορήματος του 18ου.

Η πρωταγωνίστρια αυτού του noir μυθιστορήματος, η μεσήλικας Μαξίν Τάρνο, είναι μια εξοβελισμένη ντετέκτιβ οικονομικών εγκλημάτων του Upper West Side. Στους συνεργάτες της περιλαμβάνονται κοινά ‘’καρφιά’’ του υποκόσμου. Μετά την κατάρρευση της ‘’φούσκας’’ του Internet, την άνοιξη του 2001, αναλαμβάνει να διερευνήσει τις ατασθαλίες μιας διαβολικής επιχείρησης προγραμμάτων ασφαλείας για  Η/Υ, που έχει απλώσει πλοκάμια σε ό,τι είδους απάτη μπορείτε να φαντασθείτε. Μεταξύ των πληροφοριοδοτών της Μαξίν θα υπάρξει και μια γυναίκα, που έχει αναπτύξει στο παρελθόν– μέσω οικογενειακής επιχείρησης- μια ψηφιακή εφαρμογή ενός ουτοπικού παράλληλου σύμπαντος, μιαν απόδραση από τη δυστοπία της μετα-μοντέρνας Έρημης Χώρας. Είναι το DeepArcher –που κάνει συνήχηση με το departure- και συγκροτεί το Σύμπαν κατά Πίντσον: ‘’Μια άβυσσος που δεν είναι απουσία, αλλά το σκοτάδι που πάλλεται από όποιο φως υπήρχε πριν εφευρεθεί το φώς… το ασύλληπτο ά-χτιστο’’. 

Το γεγονός ήταν μόνον η αφορμή, μας λέγει ο Τόμας Πίντσον. Με την 11η Σεπτεμβρίου σχηματοποιήθηκε ένας νέος εχθρός, σύστοιχος αυτού του Ψυχρού Πολέμου. Στην υπηρεσία της αφαίρεσης των ατομικών ελευθεριών, εντάχθηκε ολοένα και πιο εφιαλτικός ο έλεγχος του κυβερνοχώρου, η εξέλιξη του Μεγάλου Αδελφού του Όργουελ. Τα γεννήματα των προφητικών λόγων των δύο γιγάντων είναι ορατά παντού στη συγχρονία μας.

Ως ένας Λουδίτης της μετα-βιομηχανικής εποχής, ο Τόμας Πίντσον ανατέμνει χειρουργικά την αμερικανική ψυχοσύνθεση, μέχρις ότου να ξεπηδήσει αίμα από ανθρώπινη σάρκα κι όχι μια ακόμη bot routine από το σημερινό της avatar. Υποστηρίζει την άποψη πως καμιά εκδοχή ενός ιστορικού γεγονότος, όσο αληθοφανής και αν φαντάζει, δεν είναι ικανή να γίνει η Ιστορία. Πεποίθησή του πως κι αν ακόμη υπάρχουν εναλλακτικές θεωρήσεις της αλήθειας, αυτές θα πρέπει να μας κάνουν πιο πεσιμιστές παρά αισιόδοξους. Έτσι και με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους ή την 9/11: είναι ακριβώς η βεβαιότητα του ανέφικτου να αλλάξει η φορά των πραγμάτων, που συνέχει την τραγωδία των πρωταγωνιστών της. Στην αγωνία να αποδράσουν από την τραγική τους κατάσταση  μπορεί να γίνουν ήρωες, στην αποτυχία τους να το επιτύχουν υψώνονται ανθρώπινοι.