Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Η Α.Μέρκελ, ο Φρ.Ολάντ και ο Ζ.Κ Γιούνγκερ μαζί με την Κρ.Λαγκάρντ και τον Μ.Ντράγκι, δεν συναντήθηκαν χθες, στο Βερολίνο, για να επιβεβαιώσουν πώς θα βρίσκονται σε «στενή επαφή» με την Αθήνα προκειμένου να υπάρξει «εντατική προσπάθεια» για την επίτευξη συμφωνίας, όπως λένε στην ανακοίνωσή τους.
Προκλητικά, διέρρευσαν ότι συζητούν για την Ελλάδα. Χωρίς την παρουσία του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που δεν κρίθηκε απαραίτητη. Είναι πασίγνωστο πώς το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν τις αντιθέσεις τους. Διαφορετικές προσεγγίσεις στο ελληνικό θέμα. Ίσως μάλιστα κάποιες από αυτές θέλησαν χθες να γεφυρώσουν.
Όμως διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι συμφωνούν σε ένα πράγμα: ‘Ότι αυτοί είναι που θα υπαγορεύσουν την λύση στην πολύμηνη διαπραγμάτευση. Κανείς άλλος. Τα …πέντε δάχτυλα των δανειστών έσφιξαν σε γροθιά. Ως εκ τούτου τα διεθνή πρακτορεία γέμισαν από δημοσιεύματα περί προσχέδιου συμφωνίας που θα παρουσιαστεί στην ελληνική πλευρά. Ένα τελεσίγραφο, με λίγα λόγια, που κανείς (επίσημος) δεν θα παραδεχθεί ότι είναι τελεσίγραφο.
Το περιεχόμενο της πρότασης άγνωστο ακόμη, αν και όλοι το υποψιαζόμαστε. Άμεσα μέτρα στο ασφαλιστικό ώστε να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό, μεταβολές στην αγορά εργασίας που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, αλλαγές στον δημόσιο τομέα, «πρόσω ολοταχώς» στις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό δηλαδή που ο εκπρόσωπος της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Στέφαν Ζαίμπερτ αποκάλεσε «ευρύ μεταρρυθμιστικό πακέτο».
‘Όλα δείχνουν πως τα δύο επίθετα που επέλεξε η ελληνική πλευρά για να περιγράψει την επιδιωκόμενη συμφωνία , δηλαδή «αμοιβαία» και «επωφελής» μάλλον θα πρέπει να αποσυρθούν. Δεν υπάρχουν «αμοιβαίες» συμφωνίες με τελεσίγραφα, ούτε «επωφελείς» με περικοπές συντάξεων. Εκτός αν η όποια «ωφέλεια» εντοπιστεί στο ύψος των προβλεπόμενων πρωτογενών πλεονασμάτων, σε μία ενίσχυση των κοινοτικών επιδοτήσεων ή σε κάποια υπόσχεση για το χρέος.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι προβολείς στρέφονται πλέον προς την Αθήνα. Δημοσιογραφικές αποστολές καταφθάνουν εκτάκτως, ενώ χθες ως τα ξημερώματα ήταν αναμμένα τα φώτα στο Μέγαρο Μαξίμου. Η κυβέρνηση – σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις- έχει ήδη ενημερωθεί για τις εξελίξεις. Πρέπει να τις διαχειριστεί ενώ ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει την ίδια της την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Άραγε αρκεί η «κομματική πειθαρχία» για να «χωνευτούν» όσα αποφασίστηκαν στο Βερολίνο;