Η Ζωή Κωνσταντοπούλου με αφορμή την διεθνώς αναγνωρισμένη ημέρα της 25ης Νοεμβρίου, είχε ζητήσει δράσεις και πράξεις για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων. Τότε μάλιστα είχε επισημάνει πως «μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται σε μια άδεια Βουλή, με 10 Βουλευτές», και προσκάλεσε την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό να οργανώσουν Προ Ημερησίας Διατάξεως Συζήτηση, αλλά και ευρεία ακρόαση φορέων και θυμάτων».
Κεντρικό σημείο της ομιλίας της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας η ανάγκη της νομοθετικής αναγνώρισης της γυναικοκτονίας ως αυτοτελούς εγκλήματος, δηλαδή η ποινικοποίηση των γυναικοκτονιών, των δολοφονιών με θύματα γυναίκες, για τον λόγο ότι είναι γυναίκες.
Ολόκληρη η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου
«Καλωσορίζω και εγώ τα παιδιά από τον Ωρωπό, από τη Σκάλα Ωρωπού. Είστε 38 μαθητές και μαθήτριες και δύο συνοδοί εκπαιδευτικοί, τετραπλάσιοι δηλαδή από ό,τι είμαστε εδώ οι Βουλευτές, για μία πολύ σημαντική μέρα. Μία πολύ σημαντική ημέρα που είναι 25η Νοεμβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα κατά της έμφυλης βίας, ημέρα που έχει ταχθεί για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών και που, συνολικότερα, εμείς οι γυναίκες πιο πολύ, την αναφέρουμε και ως ημέρα κατά των διακρίσεων, των πάσης φύσεως συμπεριφορών που στοχοποιούν, όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά και άλλες κοινωνικές κατηγορίες. Μια τέτοια μέρα δεν μπορώ να μην πω αυτό που σκέφτομαι:
Αυτή η εικόνα της Βουλής, με 10 Βουλευτές –ευτυχώς ήρθε και ο κύριος Υπουργός για να απαντήσει σε επίκαιρη ερώτηση στη συνέχεια, γιατί αλλιώς θα ήταν άδεια τα Υπουργικά και Κυβερνητικά έδρανα– δεν είναι η εικόνα που αρμόζει. Και αν η Κυβέρνηση θέλει κάτι να κάνει για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, θα έπρεπε να προκαλέσει μία ανοιχτή συζήτηση με ακρόαση των φορέων που αγωνίζονται κατά της έμφυλης βίας και κακοποίησης, με ακρόαση γυναικών που έχουν υποστεί βία και επέζησαν, με διαφώτιση της κοινωνίας για αυτά που πράγματι συμβαίνουν.
Θα έπρεπε δηλαδή να γίνει αυτό που κάνουμε ορισμένοι και ορισμένες στην κοινωνία, επίμονα,όλον αυτόν τον καιρό: Να μιλάμε για την κακοποίηση των γυναικών, για τις γυναικοκτονίες, να υπογραμμίζουμε τις κυβερνητικές και κρατικές ελλείψεις και να μην συμβιβαζόμαστε. Βέβαια, το 2023 ο Πρόεδρος της Βουλής δεν θεώρησε ότι είναι σημαντική η αναφορά στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και για αυτό είπε ότι δεν χρειάζεται να γίνει την Παρασκευή, εν όψει της παγκόσμιας ημέρας, αλλά μπορούσε να αναβληθεί για σήμερα. Αυτή είναι η ίδια αντίληψη που βάζει στη γωνία και κάτω από το χαλί τα εγκλήματα κακοποίησης και τα εγκλήματα κατά των γυναικών.
Είμαι πάντως χαρούμενη, γιατί από τα χείλη της Υφυπουργού –που ήρθε μόνο στην αρχή και έφυγε– άκουσα τη λέξη “γυναικοκτονίες” και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Την ανέφερε τη λέξη αυτή και η Εισηγήτρια του κυβερνώντος κόμματος· είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Όμως, από το 2022, ρωτάω τον κύριο Μητσοτάκη, τον Πρωθυπουργό της χώρας, εάν θα θεσμοθετήσει η Κυβέρνησή του την αξιόποινη διάσταση της γυναικοκτονίας, δηλαδή όχι μόνο την περιγραφή της, αλλά την ποινικοποίηση των γυναικοκτονιών ως αυτοτελών εγκλημάτων που έχουν ως χαρακτηριστικό τη δολοφονία μιας γυναίκας, επειδή είναι γυναίκα. Επειδή κάποιος αισθάνεται ότι έχει εξουσία ζωής ή θανάτου επάνω στη γυναίκα αυτή.
Μου έκανε εντύπωση η αναφορά της Υπουργού: “Είμαστε”, λέει, “καλύτερα”. Δεν το γνωρίζω, γιατί το Υπουργείο στην 4η Ετήσια Έκθεση για τη Βία κατά των Γυναικών δεν αναφέρει τα στοιχεία του έτους 2023. Βλέπω, όμως, ότι το 2022 καταγράφονται 24 γυναικοκτονίες στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας, σε σύνολο 45 δολοφονιών με θύματα γυναίκες, δηλαδή πάνω από 50%. Το 53% των δολοφονιών γυναικών ήταν γυναικοκτονίες. Είχαν δηλαδή ως αιτία το γεγονός ότι οι γυναίκες αυτές ήταν γυναίκες. Η κακοποίηση των γυναικών στη χώρα μας και οι δολοφονίες γυναικών δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Οι κρατικοί μηχανισμοί είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και σίγουρα αναποτελεσματικοί. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος αν μιλήσει με θύματα, αν υπερασπιστεί θύματα, όπως εγώ ως δικηγόρος, ή αν ακούσει τις ηχητικές καταγραφές στην Άμεση Δράση, από γυναίκες που ζητούν απελπισμένα βοήθεια την ώρα που κακοποιούνται ή αν επισκεφθεί κάποιους από τους ξενώνες όπου φιλοξενούνται γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί. Φυσικά οι λεκτικές αναφορές δεν μπορούν ούτε να καταγράψουν τον πόνο, ούτε να αποτυπώσουν την απόγνωση, ούτε να δώσουν το μέγεθος της απελπισίας των γυναικών που παλεύουν για τη ζωή τους, αντιμέτωπες με κακοποίηση. Πολλές φορές, παλεύουν για να προστατεύσουν και τα παιδιά τους από τον ίδιο κακοποιητή.
Η Πλεύση Ελευθερίας δεν έχει σταματήσει να μιλά για την έμφυλη βία και να ζητά αποτελεσματική αντιμετώπιση. Το κάναμε και πριν μπούμε στην Βουλή. Μόλις πριν από οκτώ
μήνες έγινε και μία σειρά από συζητήσεις στο Θέατρο Τέχνης. Τις οργανώσαμε με τον Διαμαντή Καραναστάση και ήρθε και η Τζώρτζια Κεφαλά· κανείς μας δεν ήταν τότε βουλευτής. Και με αφορμή μία παράσταση που αφορούσε την κακοποίηση των γυναικών, την καταπίεση, την επανάληψη του κύκλου της βίας, μιλήσαμε με ανθρώπους που δρουν στο πεδίο κατά της κακοποιήσης σε συνδρομή προς τα θύματα, αλλά και με θύματα και με απλούς πολίτες.
Κύριε Πρόεδρε, μία τέτοια συζήτηση θα πρέπει να οργανωθεί εδώ στη Βουλή και η Πλεύση Ελευθερίας θέτει αυτό το αίτημα και στον Πρωθυπουργό. Να γίνει μία προ Ημερησίας
Διατάξεως συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τα ζητήματα της έμφυλης βίας και της κακοποίησης και μία ευρύτατη ακρόαση φορέων, με παρεμβάσεις τους για τα ζητήματα αυτά. Εμείς θα το κάνουμε, αλλά κρίνουμε ότι θα ήταν πολύ πιο σημαντικό να το κάνει η Ολομέλεια της Βουλής.
Τέλος, ως η μοναδική γυναίκα Αρχηγός Κόμματος σήμερα, θα ήθελα να πω ότι οι διακρίσεις, η κακοποίηση, η έμφυλη βία δεν είναι καθόλου μακριά μας. Υπάρχουν οι ακραίες συνθήκες όπως στο Ιράν, όπου νεαρές κοπέλες δολοφονούνται από την αστυνομία γιατί κρίνεται ότι δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές της αστυνομίας ηθών, αλλά υπάρχει δυστυχώς η ανακύκλωση της βίας, η ανακύκλωση της λεκτικής κακοποίησης ακόμη και μέσα στους Θεσμούς, ακόμα και μέσα στα Δικαστήρια, όπου επαναθυματοποιούνται τα θύματα, ακόμα και μέσα στη Βουλή όπου το bullying και η επιθετικότητα είναι πολύ πιο αυξημένη έναντι των γυναικών Βουλευτών.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό, και με αυτό θα κλείσω, να ενισχυθεί η εκπαίδευση όλων των εμπλεκομένων φορέων, η εκπαίδευση των αστυνομικών, η εκπαίδευση των υγειονομικών, η εκπαίδευση δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, η εκπαίδευση και των πολιτικών σε αυτά που θα έπρεπε να είναι ανεπίτρεπτα, αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνονται.
Κύριε Πρόεδρε, εγώ σήμερα καταθέτω Επίκαιρη Ερώτηση στον Πρωθυπουργό. Τον ρωτώ εάν θα θεσμοθετήσει ως ποινικό αδίκημα τη γυναικοκτονία, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και κατά οποιασδήποτε ευάλωτης ομάδας δεν επιτυγχάνεται με βίντεο επετειακά, αλλά με πράξεις θεσμικές και θαρραλέες».