Σημειώνεται ότι σε α΄βαθμό το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά με την αριθμ. 3429/2013 με απόφασή του, χαρακτήριζε «εργατικό ατύχημα» τον βαρύτατο τραυματισμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα εξαιτίας του οποίου έμεινε μόνιμα ανάπηρη, αποκάλυψε τον αιτιώδη σύνδεσμο (αιτιώδη συνάφεια) της βίαιης επίθεσης με τις πραγματικές συνθήκες εργασίας της, και κυρίως με τη συνδικαλιστική της δράση, και καταλόγισε ευθύνη (αμέλεια) στην εργοδότρια εταιρεία, καταδικάζοντας την σε αποζημίωση 250.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
 
Αργότερα κατά τρία χρόνια όμως το 2016, με απόφαση του Εφετείου ανατράπηκε στο σύνολό της η πρωτόδικη απόφαση και απαλλάχθηκε η εργολαβική εταιρεία από κάθε ευθύνη και κάθε σύνδεση με την επίθεση.
 
Εξαιτίας αυτού, αίτηση αναίρεσης θα εκδικαστεί το πρωί της Τρίτης στον Άρειο Πάγο. «Λέγεται συνήθως ότι δεν πρέπει να σχολιάζουμε τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και των δικαστών. Αλλά μερικές φορές η δικαιοσύνη μοιάζει να σχολιάζει μόνη της τον εαυτό της και τις αντιφάσεις της» είχε σημειώσει η ευρωβουλευτής ένα χρόνο πριν. Με μία πολυσέλιδη αναίρεση οι νομικοί παραστάτες της Κωνσταντίνα Κούνεβα αναμένεται να εκθέσουν τη νομική επιχειρηματολογία και τους λόγους που έσφαλε η απόφαση του Εφετείου Πειραιά, η οποία ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που την δικαίωνε.

Υπενθυμίζεται ότι η Κ.Κούνεβα ξεκίνησε να εργάζεται στην εταιρεία «Οικομέτ» το 2003 και σταδιακά ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους από τη θέση της γραμματέως της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/-στριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).  Ο αγώνας της αυτός προκάλεσε ενοχλήσεις με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή της.
 

«Για τους χιλιάδες εργαζομένους των δουλεμπορικών συνεργείων καθαριότητας…»

Με τα δικά της γλαφυρά λόγια, η Κωνσταντίνα Κούνεβα περιγράφει το χρονικό της υπόθεσής της στην Εφημερίδα των Συντακτών:
 
«Από την πρώτη στιγμή φώναξα ότι αιτία της επίθεσης ήταν η συνδικαλιστική μου δράση και ο ανελέητος πόλεμος που δέχθηκα από την “Οικομέτ”.

Η πρωτόδικη απόφαση, μια απόφαση-τομή στη νομολογία των εργατικών υποθέσεων, με δικαίωσε και δέχθηκε ως αιτία του “εργατικού ατυχήματος” τη νόμιμη συνδικαλιστική μου δράση, όπως αποδείχθηκε στο δικαστήριο από τα έγγραφα και τους μάρτυρες.

Γι’ αυτό και καταδίκασε τον εργολάβο, για τις παραλείψεις του να λάβει προστατευτικά μέτρα, σε χρηματική αποζημίωσή μου λόγω ηθικής βλάβης.
Το Εφετείο, όμως, δεν διαπίστωσε… “συνάφεια” μεταξύ του εχθρικού-συγκρουσιακού κλίματος με την εταιρεία και της δολοφονικής επίθεσης εναντίον μου και έτσι απάλλαξε τον εργοδότη από κάθε ευθύνη για αποζημίωσή μου…
Τώρα ο Αρειος Πάγος θα κρίνει την ορθότητα και νομιμότητα της εφετειακής απόφασης.

Πιστεύω ότι η ελληνική Δικαιοσύνη, στον ανώτατο βαθμό, θα πράξει το καθήκον της.

Αυτή δεν είναι μια προσωπική μου υπόθεση. Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου θα έχει σοβαρές νομικές, αλλά κυρίως πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες για όλο τον κόσμο της εργασίας.

Για τους χιλιάδες εργαζομένους των δουλεμπορικών συνεργείων καθαριότητας, που αγωνίζονται ακόμα για την κατάργηση των μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας στον κλάδο.

Που ακόμα και σήμερα οι εργολάβοι τούς απειλούν κυνικά “θυμηθείτε την Κούνεβα”, που ορθώνουν εμπόδια σε κάθε νομοθετική προσπάθεια της κυβέρνησης να καταργήσει το δουλεμπορικό καθεστώς και να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους.

Θα είναι μια κρίσιμη απόφαση στον αγώνα για την αποκατάσταση του κατεδαφισμένου εργατικού δικαίου, για την υπεράσπιση του συνδικαλιστικού νόμου και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, που σύντομα θα βρεθούν στο μνημονιακό στόχαστρο».

 

*Διαβάστε αναλυτικότερα το ιστορικό της υπόθεσης της Κ. Κούνεβα