Στον Μαρτίνη ρίχνει τις ευθύνες για το «Ντυνάν» ο Λοβέρδος

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως το πρώτο πολιτικό πρόσωπο που καταθέτει στην εξεταστική επιτροπή για την Υγεία, ερωτηθείς για την τροπολογία που έγινε επί ημερών του, δήλωσε ότι «επρόκειτο για τροπολογία ειδικού περιεχομένου μετά από εισήγηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και της επιτροπής κοινωνικών υποθέσεων της Βουλής, με βάση την οποία μπορούσε να τροποποιηθεί το ειδικό καθεστώς του Ντυνάν, διατηρώντας τον κοινωφελή χαρακτήρα του».

 

Συγκεκριμένα, υποστήριξε, ότι «το έκανε αφού πρώτα είχε την άποψη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,ότι με νομοθετική ρύθμιση μπορεί να μεταβληθεί η πορεία του συγκεκριμένου ιδρύματος» και αυτό «το 2012, όταν είχαν αποτύχει όλες οι προσπάθειες να σταθεί όρθιο το Ντυνάν».

Σε όλα τα σημεία της κατάθεσή του, ο Ανδρέας Λοβέρδος επανέλαβε την άποψη ότι «το ίδιο το “Ερρίκος Ντυνάν” και ο Ανδρέας Μαρτίνης ήθελε να γίνει η πώληση του νοσοκομείου». Αναλυτικότερα, ο τότε υπουργός Υγείας υποστήριξε ότι «στη συνεδρίαση του ΔΣ (1-6-2011), ο πρόεδρος του Ντυνάν κ. Μαρτίνης, πρότεινε στον υπουργό (Ανδρέα Λοβέρδο) να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να είναι εφικτή η πώληση του νοσοκομείου». Ωστόσο, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος η εν λόγω τροπολογία προστάτευε τον κοινωφελή χαρακτήρα του «Ερρίκος Ντυνάν».
 

Σε άλλα σημεία της τοποθέτησής του, περιέγραψε την κατάσταση που επικρατούσε τότε στο νοσοκομείο Ντυνάν, καθώς υπήρχαν καταγγελίες των δανείων του από τη Μαρφίν, τα χρέη προς τις τράπεζες ήταν 86 εκατ. ευρώ, είχε αφαιρεθεί η βεβαίωση καλής λειτουργίας του νοσοκομείου, υπήρχαν διαταγές πληρωμής, το προσωπικό δεν πληρωνόταν και επιπλέον είχε μικρή πληρότητα λόγω όλων των παραπάνω προβλημάτων.

 

Επιπλέον, υποστήριξε, ερωτηθείς από τα μέλη της επιτροπής, ότι «ουδείς επιχειρηματίας εκδήλωσε σε μένα ενδιαφέρον αγοράς του Ερρίκος Ντυνάν» και τόνισε ότι πριν την ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας ο ίδιος απέσυρε τα τρία μέλη που ορίζει ο υπουργός στο ΔΣ του «Ερρίκος Ντυνάν».

Παράλληλα, κατήγγειλε, ότι εκείνη την περίοδο το νοσοκομείο Ντυνάν «βούλιαζε» στα χρέη, την κακοδιαχείρηση, τις υπέρογκες αμοιβές και το υπεράριθμο προσωπικό και υποστήριξε ότι ο Ανδρέας Μαρτίνης αρνείτο κατηγορηματικά να προχωρήσει σε οποιαδήποτε κίνηση εξυγίανσης του πρότειναν.

 

Πέραν τούτων, είπε στην επιτροπή, ότι επί ημερών του είχε δώσει εντολή να συγκεντρωθούν στοιχεία για την κακοδιαχείριση του ιδρύματος (νοσήλια, δώρα, υψηλοί μισθοί κα)  και τους φακέλους τους, έστειλε ο ίδιος στον εισαγγελέα, ενώ για τα όσα έχουν ακουστεί, μέχρι σήμερα στην επιτροπή, για δώρα και αργομισθίες, ο Α. Λοβέρδος διευκρίνισε ότι «ο πρώτος που του τα πήγε ήταν ο μακαρίτης Ανδρέας Βγενόπουλος και του είπε ότι εντόπισε ρουσφέτια». Συνεχίζοντας την κατάθεσή του, υποστήριξε, ότι τα εν λόγω ρουσφέτια «οι ίδιοι τα εκτίμησαν σε 6,5 εκατ. ευρώ, η καταγραφή όμως τα ανέβασε σε 24 εκατ. ευρώ».

 

Επιπλέον επεσήμανε, ότι «ο ένας εκ των τριών μελών του ΔΣ που διορίστηκαν από το υπουργείο, ο κ. Στεργίου, είχε προτείνει σε συνεδρίαση του ΔΣ, να σταματήσει η παροχή δωρεάν νοσηλειών, να είναι αρμοδιότητα του προέδρου και να γίνει αρμοδιότητα του ΔΣ για μεγαλύτερη διαφάνεια. Και με απόφαση του ΔΣ 4-3 το απέρριψαν».

 

Κληθείς να σχολιάσει την ρήση του Ανδρέα Μαρτίνη ότι «ο υπουργός Λοβέρδος τον είχε χαρακτηρίσει δικομανή» απήντησε ότι αντίθετα, την εποχή εκείνη ο πρόεδρος του «Ερρίκος Ντυνάν» όπως γράφτηκε και στα πρακτικά του ΔΣ, είχε υποστηρίξει τα παρακάτω: «Θέλω να ευχαριστήσω τον υπουργό Ανδρέα Λοβέρδο γιατί όσα δεν λύνονταν επί ένα χρόνο λύθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα».

 

Την ίδια ώρα, σε όλα τα σημεία της κατάθεσή του επαναλάμβανε ότι «το Ερρίκος Ντυνάν είχε την κακοδαιμονία της κακοδιαχείρησης» και τόνισε ότι «έδωσε πολύ χρόνο επί υπουργίας του για μία ιστορία που δεν μπορούσε να προχωρήσει εξ αιτίας την διοίκησης, η οποία το μόνο που επιθυμούσε ήταν να το αγοράσει κάποιος για να φορτωθεί όλα τα χρέη που δημιούργησε ο Μαρτίνης ή να το περάσει στο Δημόσιο και να φορτωθεί ο ελληνικός λαός την κακοδιαχείρηση του Μαρτίνη».

 

Τέλος, για το θέμα της παρέμβασής του, για να αποσυρθούν τα ένδικα μέσα στη διένεξη του Ντυνάν με τον Ανδρέα Βγενόπουλο υποστήριξε, ότι «με την κατάσταση που επικρατούσε τότε για το συγκεκριμένο νοσοκομείο και χωρίς άδεια καλής λειτουργίας, δεν υπήρχε χρονικό περιθώριο για να περνάει ο καιρός με εκκρεμείς μηνύσεις. «Δεν υπήρχε η χρονική αντοχή για να τελεσφορήσουν τα δικαστήρια και έπρεπε να βρεθεί ένα mondus vivedi να ανοίξει και πάλι η χρηματική στρόφιγγα από την τράπεζα στο νοσοκομείο, ώστε να σταθεί όρθιο» και ξεκαθάρισε ότι «η απόφαση αυτή δεν αφορούσε διώξεις για κακουργήματα ή άλλες διώξεις, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να ανακληθούν».