Όπως αναφέρεται στο κάλεσμα της Συνέλευσης, η 13η τροπολογία του συντάγματος της Αμερικής, λέει ξεκάθαρα: «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των ΗΠΑ, ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί».
Με λίγα λόγια, οι κρατούμενοι θεωρούνται σκλάβοι, ως μέρος της τιμωρίας τους.
Σήμερα στις ΗΠΑ, τόσο ο μαζικός εγκλεισμός όσο και η σκλαβιά σε συνθήκες εγκλεισμού έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Το κράτος τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα, επισημαίνει στην ανακοίνωση και προστίθεται:
«Στο κερδοσκοπικό φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, βρίσκονται εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες που συνεχώς αυξάνονται, όπως αυξάνεται και η εκμετάλλευσή τους μέσω της απλήρωτης εργασίας. Οι ομοσπονδιακές, οι πολιτειακές, οι ιδιωτικές φυλακές οικονομικά στηρίζουν τη λειτουργία τους στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν με ισχνές ή καθόλου απολαβές σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ. Εταιρείες όπως –εντελώς ενδεικτικά– οι Honda, McDonald’s, Victoria’s Secret, Starbucks, Wendy’s, Bayer, BP, Microsoft, Procter & Gamble P&G, Johnson and Johnson κλπ.
Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της δουλείας.
Μετά την έναρξη της απεργίας στις φυλακές στις ΗΠΑ, δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους από την μαύρη κοινότητα σε τουλάχιστον 11 πολιτείες σε 29 φυλακές της χώρας συμμετέχουν σε δράσεις αντίστασης. Οι τακτικές ποικίλουν -σε κάποιες φυλακές οι κρατούμενοι αρνούνται να παρουσιαστούν στις δουλειές τους, σε άλλες κάνουν απεργία πείνας, ενώ σε κάποιες έχουν γίνει εξεγέρσεις και καταστροφή υποδομών της φυλακής.
Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις που προηγήθηκαν της κινητοποίησης αλλά και αφότου ξεκίνησαν οι δράσεις συμπεριλαμβάνουν τα μαζικά “κλεισίματα” των φυλακών καθιστώντας έτσι αδύνατη την επικοινωνία τόσο μεταξύ των κρατουμένων όσο και με έξω. Εκτός από το κλείσιμο των φυλακών, πολλοί κρατούμενοι οργανωτές έχουν μπει σε απομόνωση. Έγιναν μαζικές μεταγωγές έτσι ώστε να σπάσει η συλλογική οργάνωση που έχουν οικοδομήσει. Στο Μίσιγκαν, 150 από τους 400 που πραγματοποίησαν πορεία στο προαύλιο για την 45η επέτειο από την εξέγερση στις φυλακές Άττικα στις 9 Σεπτέμβρη, μετήχθησαν σε άλλες φυλακές. Υπάρχουν καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων όπως και για απειλές με τιμωρίες και πειθαρχικά.
Εκτός από απεργίες γίνονται και απεργίες πείνας. Στην Καλιφόρνια πάνω από 100, κυρίως Λατίνοι, κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας. Σε όλη τη χώρα συμμετέχουν και γυναίκες κρατούμενες. Στις φυλακές Χόλμαν στην Αλαμπάμα, που είναι το οργανωτικό κέντρο της απεργίας ξεκίνησε η απεργία στις 9 Σεπτέμβρη με τεράστια ανταπόκριση, όπου κανένας κρατούμενος δεν παρουσιάστηκε στην δουλειά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον “αγώνα ενάντια στη σκλαβιά” ανιχνεύοντας αυτό το αγωνιστικό νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, τους επιμέρους αγώνες ενάντια στις φυλακές σε κάθε χώρα, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, είτε αυτοί εκδηλώνονται με εξεγέρσεις, καταστροφή – καψίματα φυλακών, είτε με μαζικές απεργίες πείνας όπου ανεξάρτητα με τη διαφορετικότητα των αιτημάτων αλλά και των μορφών κινητοποιήσεων, τους ενοποιεί η εναντίωση στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα».