Οι νέες τεχνολογίες φέρνουν τη δυνατότητα μιας πολύ μεγάλης παρακολούθησης και ελέγχου της προσωπικής ζωής, που, σε συνδυασμό με τη σύμπηξη διεθνών θεσμών που υποτάσσουν τα έθνη-κράτη εργαλειοποιώντας το χρέος, δημιουργεί ένα ασφυκτικό σκηνικό. Η τεχνολογία, όμως, από τη στιγμή που γίνεται πραγματικότητα και χρησιμοποιείται από την εξουσία, είναι αδύνατο να αγνοηθεί. Η μόνη δυνατότητα είναι η διαπραγμάτευση της τεχνολογίας, έτσι ώστε να αναδυναμευτεί ενάντια στην εξουσία. Το στοιχείο που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, το οποίο είναι γόνιμο να χρησιμοποιηθεί εν προκειμένω, είναι η μαζικότητα της επικοινωνίας από τα κάτω. Προχωράμε σε μία εποχή όπου είναι πολύ πιο δυσχερής ο ατομικός ηρωισμός λόγω του πλήρους ελέγχου στη ζωή μας, την ίδια, όμως, στιγμή καθίσταται δυνατή μία πλατιά κάτωθεν επικοινωνία. Καθώς, μάλιστα, είναι δύσκολο να δοθούν οι λύσεις σε ένα μοναδικό έθνος, η πλατιά επικοινωνία από τα κάτω που καθίσταται δυνατή λόγω των νέων τεχνολογιών χρειάζεται να είναι οπωσδήποτε διεθνική.
Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, ένας συνδυασμός καινοτομίας και αντίστασης. Η τεχνολογική καινοτομία δεν μπορεί να ακυρωθεί. Η επιστροφή σε ένα παρελθόν πριν από την εφαρμογή συγκεκριμένων τεχνολογιών είναι αδύνατη, και το ίδιο αδύνατη είναι μια μάχη οπισθοφυλακής για μία στάση στο παρόν. Χρειάζεται, όμως, η τεχνολογία να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης στην κατεύθυνση της χρησιμοποίησής της για την επικοινωνία πλατύτερων συλλογικών υποκειμένων. Και, κυρίως, χρειάζεται μια διαρκής δυναμική υπόμνηση ότι η καινοτομία δεν μπορεί να είναι μόνον τεχνολογική, αλλά μπορεί πρωτίστως να είναι και πολιτική, δημιουργώντας νέους θεσμούς δημοκρατικής βιωσιμότητας του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Μια αντιεξουσιαστική Αριστερά μπορεί να «ανακαταλαμβάνει» σημαίνοντα, ώστε να τα διαπραγματεύεται με τον δικό της τρόπο μη επιτρέποντας την παραχώρησή τους στην εξουσία. Ένα από τα σημαίνοντα αυτά είναι η καινοτομία και το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για την αυτοκριτική του λαού που μας έχει κλαπεί και χρειάζεται να γίνει από εμάς τους ίδιους, από τα κάτω, αντί να εκπορεύεται από τους λάτρεις της ισχύος και του πεφωτισμένου εγωισμού.
Στην από τα κάτω επικοινωνία θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο ο πολιτισμός, όσο και αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «πολιτική πνευματικότητα». Ο πολιτισμός σε επίπεδο τοπικής ιδιαιτερότητας είναι σημαντικός για την εξασφάλιση μιας συνοχής που θα επιτρέψει την εγκαρτέρηση και την αποφυγή της πλήρους αποσάρθρωσης. Αλλά, ακόμη περισσότερο, σε ένα διεθνικό επίπεδο είναι σημαντικό η επικοινωνία πλατιών στρωμάτων μέσω των νέων τεχνολογιών να συνδυάζεται με μια πολιτική πνευματικότητα. Αυτό είναι που είδαμε σε προσωπικότητες, όπως ο Τζέρεμι Κόρμπιν και ο Μπέρνι Σάντερς, μια πνευματική επιμονή απέναντι σε ασύμμετρες δυνάμεις, μια πράα αντίσταση, που μπορεί να κινητοποιήσει μεγάλα σύνολα πολιτών ακόμη και ενάντια στον κυρίαρχο λόγο των μήντια. Θα έλεγε κανείς ότι έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ έναν Ευρωπαίο Γκάντι, μια μη βίαιη αντίσταση, που αν είναι καθολική, μπορεί να συνταράξει μια ολόκληρη ήπειρο.