Του Θέμη Τζήμα
Ο Λαφαζάνης διώχνει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, η αριστερή πλατφόρμα κρατάει κλειστό το ΣΥΡΙΖΑ στο 3% και πάει λέγοντας. Πρόκειται για γνωστή μανιέρα, άκρως πετυχημένη, που δοκιμάστηκε ιδίως από τα μέσα του '90 στην περίπτωση κυρίως του ΠΑΣΟΚ- αφήνοντάς μας παρακαταθήκη διαφόρους τηλεαστέρες της κακιάς ώρας: προσεγγίζουμε την ηγετική ομάδα ενός κόμματος, πείθουμε τον επικεφαλής ότι συνιστά εθνικό κεφάλαιο, πολιτικό φαινόμενο κλπ, γενικά ότι βρίσκεται πολύ πιο “μπροστά” από το κόμμα του, τον ωθούμε να ασχολείται με τα “μεγάλα” και να αφήσει την “κομματική μιζέρια”, να κάνει άνοιγμα στο “κέντρο”- ευφημισμός για την εγκατάλειψη ενός βασικού πυρήνα αριστερών θέσεων- και τέλος στοχοποιούμε όποια αριστερή πτέρυγα του κόμματος ως εκτός τόπου και χρόνου, “παλαιοκομματική” κλπ, προκειμένου να τον προετοιμάσουμε να υπηρετήσει την πολιτική του συστήματος όποτε κληθεί να κυβερνήσει.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο χρόνος πιέζει, όσα έγιναν στο ΠΑΣΟΚ σε διάστημα πολλών ετών πρέπει να στριμωχτούν σε λίγους μήνες. Γι' αυτό και διαρκώς στοχοποιείται η αριστερή πλατφόρμα ως υπαίτια για την αδυναμία του κόμματος να αναπτύξει ηγεμονικό ρεύμα.
Μάλιστα ως επιπλέον επιχείρημα επιστρατεύεται η “πολιτική γεωγραφία”: τι έλαβαν στις ευρωεκλογές τα κόμματα- πλην ΚΚΕ- στα “αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ; μετά βίας 1,5% όλα μαζί. Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάει στο κέντρο και προς τη δεξιά. Κοινώς να γίνει φτερό στον άνεμο.
Διότι οι “φωστήρες” της πολιτικής ανάλυσης ελάχιστα ασχολούνται με τις ριζοσπαστικές κοινωνικές διεργασίες που δεν εκφράστηκαν εκλογικά στις ευρωεκλογές αλλά θα εκφραστούν, ιδίως αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει. Η πολιτική γεωγραφία δεν αποτυπώνει τους μετασχηματισμούς στο εκλογικό σώμα, που είναι υπαρκτοί αλλά για διαφόρους λόγους δεν εκφράστηκαν σε αυτές τις ευρωεκλογές.
Ούτε κατ' ελάχιστον αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ- καλώς ή κακώς- περιόρισε απώλειες προς τα αριστερά, ακριβώς λόγω της αριστερής πλατφόρμας. Και επίσης ότι είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς με την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα διαθέτει πιο συνεκτικές θέσεις από την ηγετική ομάδα.
Κυρίως όμως προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε από το 4% στο 27% με ένα λόγο πολύ πιο ριζοσπαστικό από το σημερινό, πολύ κοντά σε αυτόν που σήμερα εκφράζει η αριστερή του πτέρυγα και ότι μένει κολλημένος στα ίδια ποσοστά μετά και παρά την περιβόητη κεντρώα του στροφή, στην οποία τον καλούν να επιμείνει.
Σε ό,τι αφορά δε, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε πασοκογενείς ψηφοφόρους είναι απολύτως ψευδές ότι μια μερίδα του μηχανισμού- αυτή που πρόσκειται στην ηγεσία- είναι πιο φιλική από εκείνη που πρόσκειται στην αριστερή πτέρυγα. Πέραν του ότι πολλές φορές ισχύει το αντίθετο, υποτιμούν βάναυσα τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ οι γράφοντες τις “εμβριθείς” αυτές αναλύσεις: η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, οι μη καιροσκόποι δεν αναζητούν πορτιέρηδες.
Δεν εντάσσονται στο ΣΥΡΙΖΑ για μια σειρά λόγων και ένας από τους βασικότερους είναι ότι στο πλαίσιο -και- της κεντρώας στροφής αποτυγχάνει να γειώσει και να εκφράσει τη σύνδεση του πατριωτικού, του δημοκρατικού και του κοινωνικού προτάγματος.
Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ άρα θα έλεγε κανείς ότι δε θα έπρεπε να με νοιάζει. Μέγα λάθος. Δεν μπορεί παρά να εξεγείρεται κάθε δημοκράτης και κάθε αριστερός όποτε βλέπει σε οποιοδήποτε κόμμα και μάλιστα της αριστεράς, τέτοια προσπάθεια ποδηγέτησης από τη διαπλοκή της πορείας του. Είναι υπόθεση συνολικά της ελληνικής πολιτικής ζωής, όπως ήταν και όσο συνέβαινε στο ΠΑΣΟΚ αλλά δυστυχώς πολλοί στην αριστερά δεν κατανοούσαν τις ευρύτερες συνέπειες.
Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εννοεί αυτά που λέει, οφείλει ο ίδιος να κόψει το βήχα στα κοράκια που φέρνουν βόλτες πάνω από το κόμμα του οποίου ηγείται και να δώσει απλόχερη στήριξη στην αριστερή πλατφόρμα. Αλλιώς τον περιμένει το παράδειγμα του Γιώργου Παπανδρέου. Οι σημερινοί του κόλακες θα είναι αυτοί που αύριο θα τον απαξιώσουν. Αν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αφήσουν το κόμμα τους βορά στα ΜΜΕ, σύντομα θα το κοιτούν και δε θα το αναγνωρίζουν.