Όπως αναφέρει η συλλογικότητα Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία, «την περασμένη Πέμπτη 14/7 το απόγευμα, μια γυναίκα, καθώς περπατούσε στο στενό της οδού Ψελλού στα Εξάρχεια, δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες, οι οποίοι τη χτύπησαν, τη λήστεψαν και έμεινε για κάποια λεπτά χωρίς τις αισθήσεις της. Τον ξυλοδαρμό, ακολούθησε η απόπειρα βιασμού της, ο οποίος αποφεύχθηκε λόγω των φωνών της ίδιας και της γειτονίας που βγήκε στα μπαλκόνια, με το βασικό δράστη να φεύγει προς το λόφο του Στρέφη. Στο σημείο έφτασε η αστυνομία, της οποίας η άρνηση να τον καταδιώξει εκεί ελλείψει δυνάμεων, μόνο ως ειρωνική μπορεί να θεωρηθεί, την ώρα που διαρκώς στρατοπεδεύει, παρενοχλώντας με ελέγχους και τραμπουκισμούς συνελεύσεις και άτομα στο λόφο. Σύμφωνα με καταγγελίες που δημοσιοποιούνται, στο ίδιο σημείο έχουν γίνει και άλλες επιθέσεις απέναντι σε γυναίκες το τελευταίο διάστημα».

«Στο α.τ. Εξαρχείων, όπου οδηγήθηκε η επιζώσα και ο ένας δράστης της επίθεσης, ο οποίος συνελήφθη ύστερα από αναγνώριση της γυναίκας με τη βοήθεια περαστικού, οι μπάτσοι θα δείξουν χαρακτηριστική απαξίωση προς το μέρος της. Δε μας εκπλήσσει η στάση αυτή της αστυνομίας. Ο ρόλος της άλλωστε ως φορέας και εγγυητής της έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως πρόσφατα στην υπόθεση τράφικινγκ στην Ηλιούπολη με πρωταγωνιστή μπάτσο. Συγκεκριμένα, στα αστυνομοκρατούμενα Εξάρχεια, η ένταση της καταστολής, η τρομοκρατική δράση της ομάδας «Δ», οι διαρκείς έλεγχοι, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτριών, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για το ρόλο της αστυνομίας. Έπειτα από το α.τ., το μαρτύριο της επιζώσας θα συνεχιστεί στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου στη βάρδια δεν βρισκόταν ιατροδικαστής, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να περιμένει μία ολόκληρη ημέρα, ώστε να εξεταστεί η πιθανότητα βιασμού. Μια συνθήκη μόνιμη στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία της χώρας και που είδαμε και στην υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη» συνεχίζει η ανακοίνωση, προσθέτοντας πως:

«Το παραπάνω περιστατικό, αρχικά, εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο όξυνσης του φαινομένου της έμφυλης βίας. Γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως όσο βαθαίνει η κρίση του καπιταλισμού, η πατριαρχία εκφράζεται όλο και πιο αδυσώπητα, τόσο παγκόσμια, όπως δείχνει το πρόσφατο παράδειγμα της απαγόρευσης των αμβλώσεων στις ΗΠΑ, όσο και εγχώρια, με ενδεικτικό το γεγονός πως πλέον μετράμε από μια γυναικοκτονία κάθε μήνα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, μεταξύ άλλων, θα μνημονεύεται ως η «κυβέρνηση των βιαστών» εντείνει με κάθε τρόπο την έμφυλη καταπίεση και βία του συστήματος, μέσα από μια σειρά πολιτικών και νόμων, (νόμοι Χατζηδάκη, συνεπιμέλειας). Οι πρόσφατες αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης, οι αποφυλακίσεις του παιδοβιαστή Λιγνάδη και του βιαστή Φιλιππίδη και παράλληλα των δολοφόνων Κορκονέα, Χορταριά, την ώρα που ο αναρχικός αγωνιστής και κρατούμενος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεπερνά τις 55 και πλέον μέρες απεργίας πείνας, προκαλούν το αίσθημα δικαίου μιας κοινωνίας που βράζει».

«Αυτή η απόπειρα βιασμού, την ίδια στιγμή, έγινε στη γειτονία μας, τα Εξάρχεια. Όπου, όπως συνέβη και στο παρελθόν, περιστατικά έμφυλης βίας και βιασμών, μεταξύ τόσων άλλων, έγιναν σε δρόμους και δημόσιους χώρους. Όπου οι μεθοδεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου, διαχρονικά, προβλέπουν τη διαρκή αστυνόμευση και καταστολή της γειτονίας, παράπλευρα με την υποβάθμιση της, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση ανά τα χρόνια, μέσα από την κατάληψη των δρόμων της από το ναρκεμπόριο, τις αντικοινωνικές και σεξιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό το έδαφος, μέσω της καπιταλιστικής ανάπλασης της μητρόπολης σήμερα, όψη της οποίας στα Εξάρχεια αποτελεί η δημιουργία του Μετρό στην πλατεία και η ιδιωτικοποίηση του λόφου του Στρέφη, στόχος είναι η επέλαση του κεφαλαίου και του real estate, ο διωγμός, εν τέλει, όλων εμάς που ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιζόμαστε και ονειρευόμαστε εδώ μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Ως γυναίκες, ζούμε σήμερα το βάθεμα της κρίσης του συστήματος στο πετσί μας. Μέσα από τις αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες και τα καθημερινά περιστατικά έμφυλης βίας. Τη βία της φτώχιας, της ακρίβειας, της κοινωνικής αδικίας και του πολέμου. Η συλλογική μας άμυνα και αντίσταση είναι η μόνη μας διέξοδος για τη διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια. Ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο» καταλήγουν.

Η Κίνηση της Βιολέττας συμμετέχει επίσης στη Συγκέντρωση που καλείται από τις Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βια την Παρασκευή 22 Ιούλη στην πλατεία Εξαρχείων στις 20.00.

Ο Φεμινιστικός Τομέας Ρουβίκωνα έβγαλε επίσης κάλεσμα στήριξης συγκέντρωσης την Παρασκευή 22/7 στην Πλ. Εξαρχείων, όπου αναφέρει πως «την Πέμπτη 14/7 στην οδό Ψελλού, μέρος της γειτονιάς των Εξαρχείων, μια γυναίκα δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες και υπήρξε θύμα ληστείας, ξυλοδαρμού και απόπειρας βιασμού ο οποίος αποτράπηκε από την κατακραυγή του κόσμου στα μπαλκόνια. Στη συνέχεια βρέθηκε αντιμέτωπη με τη συνήθη απαξιωτική στάση και χλεύη της αστυνομίας και ο βασανισμός της ολοκληρώθηκε με την αναμονή ιατροδικαστή για μία ολόκληρη ημέρα στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός», ενώ διευκρινίζει πως «αυτή είναι μόλις μία από τρεις έως τώρα γνωστές περιπτώσεις επιθέσεων στο σημείο, με πόσες ακόμη που δεν έχουν γνωστοποιηθεί».

«Η συνεχής επέκταση του μαρτυρίου της δεν είναι ούτε τυχαία ούτε μεμονωμένη. Είναι μια πραγματικότητα που έχουμε δει να επαναλαμβάνεται και να αναδεικνύει τη συστημικότητα της πατριαρχίας σε κάθε επίπεδο των ζωών μας. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια των αλλεπάλληλων οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων βιώνουμε κάθε μορφή εξουσίας να γιγαντώνεται και να επιβάλλεται με κάθε δυνατό μέσο και ένταση. Από τις ναρκομαφίες, το κεφάλαιο και την καταστολή του κράτους μέχρι τους γυναικοκτόνους και τους βιαστές, η επίθεση στις ζωές μας και τα σώματα μας είναι καθολική και συνεχής. Αυτή η πραγματικότητα έρχεται συνεχώς να μας υπενθυμίσει πως οι κοινότητες μας και η ακεραιότητά μας δε μπορεί να εξασφαλιστεί από κανέναν άλλον παρά εμάς. Η απάντηση μας δε μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο» καταλήγει.

Σε κάλεσμα στήριξης της συγκέντρωσης ενάντια στην απόπειρα βιασμού στα Εξάρχεια (Παρασκευή 22/7, 20.00 Πλ. Εξαρχείων) προχώρησε και η Ταξική Αντεπίθεση, αναφέροντας πως «την Πέμπτη 14/7 στα Εξάρχεια και συγκεκριμένα στην συμβολή των οδών Ιουστινιανού και Ψελλού (περιοχή όπου έχουν γίνει και άλλες επιθέσεις παρόμοιου τύπου σύμφωνα με καταγγελίες), μια γυναίκα δέχεται βίαιη επίθεση από δύο άντρες. Ένας εξ αυτών τη χτυπά, ληστεύοντάς την, ενώ στη συνέχεια –και αφού η γυναίκα έχει μείνει αναίσθητη από το χτύπημα- αποπειράται να τη βιάσει. Οι φωνές της ίδιας και της γειτονιάς από τα μπαλκόνια, εμποδίζουν τελικά τον επίδοξο βιαστή και τον οδηγούν σε φυγή προς τον Λόφο του Στρέφη, ενώ ο «τσιλιαδόρος» συνεργός του, συλλαμβάνεται από την αστυνομία μετά από την αναγνώρισή του από τη γυναίκα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η αστυνομία θα αρνηθεί την άμεση αναζήτηση του δράστη, προφασιζόμενη την έλλειψη επαρκούς δύναμης, γεγονός ασφαλώς δηλωτικό των προτεραιοτήτων της, και του τι, σε τελική ανάλυση, αντιλαμβάνεται ως έγκλημα. Η αντίθεση ανάμεσα στο τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων στη γειτονιά, με πιο πρόσφατο αυτόν της βίαιης προσαγωγής από δεκάδες πάνοπλους μπάτσους στην Πλατεία Εξαρχείων, μέλους του Συντονιστικού Υπεράσπισης των Εξαρχείων, είναι αποκαλυπτική».

«Ασφαλώς δεν μας προκαλούν έκπληξη οι επιλεκτικές ευαισθησίες της αστυνομίας. Ο ρόλος της άλλωστε ως φορέα και εγγυήτρια της έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως πέρσι στην υπόθεση trafficking στην Ηλιούπολη. Ενώ ειδικά για τα Εξάρχεια, πολύ νωπές είναι μνήμες της προστασίας που απολάμβανε από τα περίπολα της ΔΙΑΣ και της ΔΕΛΤΑ, το ινστιτούτο spa «Andromeda» στην οδό Ιπποκράτους –το οποίο σημειωτέον λειτουργεί ακόμα-, όπου συστηματικά κακοποιούνταν νεαρές εργαζόμενες από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης» επισημαίνει, τονίζοντας πως «όπως και παντού, έτσι και στα Εξάρχεια τα περιστατικά έμφυλης βίας δεν αποτελούν ούτε μεμονωμένα, ούτε πολύ περισσότερο, ουδέτερα κοινωνικά φαινόμενα. Αντίθετα αποτελούν ατόφια προϊόντα των υφιστάμενων ταξικών εκμεταλλευτικών σχέσεων. Γεννήματα της πολυεπίπεδης κρίσης του κυρίαρχου οικονομικού πολιτικού σχηματισμού και της διείσδυσης της πατριαρχίας στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Εκφράσεις της γενικευμένης σήψης και παρακμής ενός συστήματος που αναπαράγει από κάθε πόρο του τον σεξισμό και την πατριαρχία, φτάνοντας απροκάλυπτα να υπερασπίζεται γυναικοκτόνους, προαγωγούς, βιαστές και παιδοβιαστές».

«Στα Εξάρχεια, η ανάπτυξη των φαινομένων έμφυλης βίας τα τελευταία χρόνια συνδέεται άρρηκτα με τις συγκεκριμένες κρατικοκαπιταλιστικές στρατηγικές που χαράσσονται για την περιοχή. Στρατηγικές που διαχρονικά έχουν σκοπό την κοινωνική αποσάθρωση της γειτονίας και την αλλοίωση των χαρακτηριστικών της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της πολιτικοποίησης που ιστορικά την συγκροτούν, ώστε σε αυτό ακριβώς το έδαφος να εφαρμοστούν οι πολυεπίπεδοι κατασταλτικοί σχεδιασμοί και να υλοποιηθούν τα πολυποίκιλα επενδυτικά καπιταλιστικά project. Αν δεν θέλουμε να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στο πρόβλημα, στα Εξάρχεια η έμφυλη βία, τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον, αποτελεί καθεστώς. Και έγινε, ακριβώς, καθεστώς, στο έδαφος της εγκαθίδρυσης του -πλήρως ελεγχόμενου από την αστυνομία- ναρκεμπορίου στην Πλατεία Εξαρχείων και τον Στρέφη και των φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού που το συνόδευαν ∙ στο έδαφος της διάλυσης των δημόσιων τους υποδομών από όλες τις κυβερνήσεις ∙ στο έδαφος της άκρατης εμπορευματοποίησης και της επέλασης του real estate ∙ στο έδαφος της έντασης της κρατικής καταστολής ∙ στο έδαφος της μετατροπής των Εξαρχείων σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας» συμπληρώνει.

«Όλα τα παραπάνω, ως όψεις των στρατηγικών αποσάθρωσης της γειτονίας Εξαρχείων, φέρουν ανεξίτηλα την υπογραφή τους στην ένταση των φαινομένων έμφυλης βίας στην περιοχή. Και ως τέτοια δεν μπορούν παρά να βρίσκονται στο στόχαστρο του αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία στη γειτονιά. Ειδικά σε ότι αφορά τους βιασμούς, ως την πλέον ειδεχθή έκφραση της πατριαρχίας και της έμφυλης βίας, δεν έχουν περάσει παρά τρία μόλις χρόνια από τότε που στην πολλαπλώς αλωμένη –όπως και τώρα- πλατειά από τις ναρκομαφίες και τις αντικοινωνικές συμμορίες, είχαν σημειωθεί τρεις τουλάχιστον βιασμοί γυναικών, ενώ ακόμα είχαν σημειωθεί περιστατικά εκπόρνευσης γυναικών, αλλά και βιασμών ατόμων αντίπαλων συμμοριών ως τιμωρία. Και βέβαια όλοι και όλες θυμόμαστε τις μαζικές διαδηλώσεις που είχαν λάβει χώρα στην περιοχή ως αντίδραση» προσθέτει.

«Το πρόσφατο περιστατικό απόπειρας βιασμού μας εξοργίζει και μας φέρνει ενώπιων των ευθυνών μας. Ως πράξη που πλήττει καίρια την κοινωνική συνοχή και υπονομεύει δομικά τους δεσμούς στο εσωτερικό της γειτονίας, δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για την αντιμετώπιση του. Όχι απλά στην κατεύθυνση της παραδειγματικής τιμωρίας των δραστών και του ευρύτερου κύκλου μέσα στον οποίο αυτοί κινούνται και από τον οποίο συγκαλύπτονται, αλλά κυρίως μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη στράτευση μας για την αποτελεσματική υπεράσπιση των κοινωνικών μας δομών και των χώρων όπου ζούμε, εργαζόμαστε και αγωνιζόμαστε. Τα «Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης», τα «Εξάρχεια της αντίστασης και της Εξέγερσης» δεν είναι μια συνθηματολογία για το μέλλον. Είναι ένα διαρκές διακύβευμα για το παρόν του αγώνα. Για το εδώ και τώρα του μαζικού δυναμικού αγώνα ενάντια στο Μετρό, την ιδιωτικοποίηση του Στρέφη, τις μαφίες και την επιχειρούμενη καπιταλιστική ανάπλαση. Και ως τέτοιο, δεν θα το αφήσουμε ποτέ τρόπαιο στα χέρια κανενός βιαστή, μπάτσου, μαφιόζου και επενδυτή», συμπληρώνει και  καταλήγει:

«Απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής, τα συνεχή περιστατικά έμφυλης βίας, τις γυναικοκτονίες την κρίση, την ακρίβεια, τον πόλεμο, η θέση μας βρίσκεται στη συνεχή προσπάθεια για την ανατροπή της κοινωνικής δυστοπίας που μας επιβάλλουν.
Στήνουμε αναχώματα ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας μας και στεκόμαστε στο πλευρό όσων αγωνίζονται και εξεγείρονται».