Όπως αναφέρεται στην πρόσκληση του συνεδρίου:
Φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη Δικτατορία τον Νοέμβριο του 1973. Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της Μεταπολίτευσης, το «Πολυτεχνείο» (όπως αποτυπώθηκε η εξέγερση στη συλλογική μνήμη) αναδείχτηκε σε κομβικό «τόπο μνήμης» της ελληνικής κοινωνίας και της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μέσα στην πρώτη δεκαετία είχαν ήδη παγιωθεί μια σειρά από εκδηλώσεις μνήμης με χαρακτήρα κινηματικό (πορεία), θεσμικό (κατάθεση στεφάνων) ή εκπαιδευτικό (σχολική γιορτή). Παράλληλα (και στη συνέχεια) η μνήμη της εξέγερσης αποτυπώθηκε στον αστικό ιστό (με οδωνύμια, γλυπτικές συνθέσεις και αναθηματικές πλάκες), μεταπλάστηκε καλλιτεχνικά (στην ποίηση, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο), ενώ προκάλεσε (και συνεχίζει να προκαλεί) αντιπαραθέσεις στον δημόσιο λόγο, τον Τύπο και το διαδίκτυο. Για πενήντα χρόνια τώρα το Πολυτεχνείο λειτουργεί ταυτόχρονα ως τόπος σύγκλισης και ως τόπος σύγκρουσης των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Σχεδόν όλες οι πολιτικές παρατάξεις επιδίωξαν να συνδεθούν ποικιλοτρόπως με τη μνήμη του, με εξαίρεση την Άκρα Δεξιά. Την ίδια στιγμή, σχεδόν όλες οι πολιτικές παρατάξεις αντιπαρατίθενται μεταξύ τους διεκδικώντας προνομιακή σχέση ή νοηματοδοτώντας με διαφορετικό τρόπο η καθεμιά το Πολυτεχνείο.
Το συνέδριο θα επικεντρωθεί σε όλες αυτές τις χρήσεις, τις προσλήψεις, τις αναπαραστάσεις και τις διαμάχες που εκδηλώθηκαν στα πενήντα χρόνια από την εξέγερση έως σήμερα. Ενδιαφέρουν ασφαλώς οι επετειακές πρακτικές, οι κινηματικές και θεσμικές κρυσταλλώσεις, τα υλικά κατάλοιπα της εξέγερσης, οι πρακτικές οικειοποίησης και η στελέχωση των πολιτικών κομμάτων. Ενδιαφέρουν επίσης η αρθρογραφία και οι διαμάχες στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα, τα απομνημονεύματα και οι προφορικές μαρτυρίες, οι αποτυπώσεις στη σχολική ιστορία, οι εικονογραφικές και γλυπτικές απεικονίσεις, οι ονοματοδοσίες και κάθε άλλη δημόσια δράση.