Συνέντευξη στις Ηλιάνα Ζερβού & Νεκταρία Ψαράκη
Το βράδυ της Πρωτομαγιάς επιβατηγό πλοίο του Στόλου της Ελευθερίας (Freedom Flotilla Coalition – FFC), φορτωμένο με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα, 12 μέλη πληρώματος και 6 ανθρωπιστές, γεμίζει καύσιμα από την Τυνησία και μεταβαίνει στα διεθνή ύδατα έξω από τη Μάλτα προκειμένου να παραλάβει επιπλέον 45 ακτιβιστές και να κινηθεί προς τη Λωρίδα της Γάζας σε μία συμβολική πράξη σπασίματος του αποκλεισμού.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 2ας Μαΐου, μόλις έξι ώρες πριν την επιβίβαση των δεκάδων ακτιβιστών, και καθώς συμπληρώνονταν δύο ολόκληροι μήνες από τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό της Γάζας με το Ισραήλ να χρησιμοποιεί τον λιμό ως όπλο πολέμου, δύο drones του κράτους – σφαγέα χτυπούν το πλοίο Consience (Συνείδηση) με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πυρκαγιά, το πλοίο να υποστεί σοβαρές ζημιές, ενώ από τύχη δεν υπήρξαν θύματα.
Στο The Press Project, φιλοξενήσαμε τον Τάκη Πολίτη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και ακτιβιστή, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους δεκάδες ακτιβιστές που ανέμεναν στην Μάλτα προκειμένου να σπάσουν τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας και να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό.
Δείτε αναλυτικά τη συνέντευξη:
1
H ισραηλινή επίθεση στον Στόλο της Ελευθερίας
«Είχαμε προετοιμάσει μια αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, θεωρώντας το ότι την κρατάμε κρυφή. Εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε πως όχι. Είχε εφοδιαστεί με καύσιμα στην Τυνησία κι ερχόταν στη Μάλτα. Θα παρέμενε στα διεθνή ύδατα, όπου εμείς οι ακτιβιστές που είχαμε συγκεντρωθεί στη Μάλτα θα επιβιβαζόμαστε σ’ αυτό το πλοίο χρησιμοποιώντας κάποιες άλλες ενοικιασμένες λέμβους, περνώντας και από όλες τις νόμιμες διαδικασίες», περιγράφει στο TPP.
Τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα σχεδίασαν. Διάφορες καθυστερήσεις στη Μάλτα είχαν ως συνεπαγωγή την καθυστέρηση της αποστολής μία ολόκληρης μέρας. «Στις 2 Μαΐου, γύρω στις 00:30 πήραμε την ειδοποίηση ότι το πλοίο χτυπήθηκε από 2 drones. Συνολικά 18 άνθρωποι υπήρχαν πάνω στο πλοίο την ώρα της επίθεσης, η οποία ευτυχώς δεν είχε ανθρώπινα θύματα. Δημιούργησε όμως μεγάλες τεχνικές βλάβες στο πλοίο, έτσι ώστε να μην θεωρείται στην συνέχεια αξιόπλοο και εκ των πραγμάτων να μην μπορεί να συνεχίσει», περιγράφει.
«Συμβολικός ο χαρακτήρας της αποστολής» – «Σκοπός να αφυπνίσουμε τους λαούς»
Η συγκεκριμένη αποστολή, όπως αναφέρει ο Τάκης Πολίτης, είχε συμβολικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι ένα μεσαίου μεγέθους επιβατηγό πλοίο δεν μπορεί να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες ανθρωπιστικής βοήθειας, και φυσικά δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του λιμού.
«Αυτό που είναι επίσης πιο σίγουρο είναι ότι ακόμα και αν μας επέτρεπαν οι Ισραηλινοί να φτάσουμε στη Λωρίδα της Γάζας, πράγμα βέβαια που το εκτιμούσαμε ως ανέφικτο, δεν θα λυνόταν το θέμα. Πέρα από τους βομβαρδισμούς που συνεχίζονται ανηλεώς με δεκάδες Παλαιστίνιους να φονεύονται κάθε μέρα από ισραηλινές βόμβες, υπάρχει και μία άλλη βόμβα: η πείνα. Και δεν το λέω εγώ, το έλεγε ο επικεφαλής του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) σχεδόν κλαίγοντας, ζητώντας από την παγκόσμια κοινότητα να αποτρέψει αυτήν την ανθρώπινη καταστροφή. Το ταξίδι είχε συμβολική σημασία. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να τραφούν ακόμα και αν το πλοίο έφτανε στη Γάζα. Αλλά θέλαμε με αυτόν τον τρόπο να αφυπνίσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο συνειδήσεις. Οι οποίες θεωρούμε ότι είναι εν υπνώσει μπροστά σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στο οποίο συντελείται. Δεν αντιδρούν έτσι όπως θα έπρεπε να αντιδράσουν σε αυτή την περίπτωση, η παγκόσμια αντίδραση δεν είναι αυτή που αρμόζει», δηλώνει.
Ο Τάκης Πολίτης δεν κρύβει την αγανάκτησή του. Θεωρεί ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη Δύση, με τις αντιδράσεις των λαών την ώρα που συντελείται μία γενοκτονία σε live streaming να είναι ανεπαρκείς:
«Δεν αναφέρομαι στις δυτικές κυβερνήσεις, αυτές είναι δεδομένου ότι ακολουθούν μία ισραηλινή φιλοαμερικανική πολιτική, με εξαίρεση την Ιρλανδία σε όλη την Ευρώπη. Αυτό όμως που προσωπικά με θλίβει και με οργίζει είναι η απραξία, η αδιαφορία των ευρωπαϊκών λαών, των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η Γηραιά Ήπειρος, η οποία θεωρείται η ήπειρος της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων της, του Διαφωτισμού, δεν αντιδρά σε αυτό το οποίο βλέπει να γίνεται στη γειτονιά της. Δεν αντιδρά σε αυτή τη γενοκτονία, την ανθρώπινη καταστροφή, την ανθρωπιστική καταστροφή, την οποία το Ισραήλ επιμελώς επιτελεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το τελευταίο διάστημα -και αναφέρομαι από τις 1 Μαρτίου και μετά, όπου το Ισραήλ έχει απαγορεύσει την είσοδο οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, η επισιτιστική κρίση είναι τεράστια. Από τη 1 Μαρτίου δεν έχει μπει στη Γάζα ένα φορτηγό, δεν έχει μπει στάλα νερό, δεν έχει μπει ένα σακί αλεύρι. Την ίδια στιγμή οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει μια τεράστια ουρά στο πέρασμα της Ράφα, στα σύνορα Αιγύπτου και Λωρίδας της Γάζας. Μια τεράστια ουρά από φορτηγά φορτωμένα με ανθρωπιστική βοήθεια 45 χιλιόμετρων».
Και συνεχίζει: «Το να έχει βέβαια αυτή η τρομοκρατική οργάνωση η οποία θέλει να αυτοαποκαλείται κράτος του Ισραήλ, έχει αυτή τη στάση, δεν με παραξενεύει ιδιαίτερα. Δεν περιμένω και κάτι περισσότερο από μια συμμορία τρομοκρατών. Αυτό το οποίο όμως με θλίβει και με παραξενεύει και με εξοργίζει είναι η απραξία των δυτικών κοινωνιών, είναι η αφωνία των δυτικών κοινωνιών, είναι η ατολμία των δυτικών κοινωνιών σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο αποτελεί στίγμα και δεν ξέρω πόσες δεκαετίες θα χρειαστεί να περάσουν για να ξεπεραστεί αυτό το στίγμα».
«Το θέμα της Παλαιστίνης είναι πρωταρχικά ένα αποικιοκρατικό θέμα»
Δεδομένου ότι ο Τάκης Πολίτης τα τελευταία χρόνια ζει στη Βενεζουέλα, του ζητήσαμε να μας μεταφέρει την εμπειρία σε ότι έχει να κάνει με την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη από τον λαό της Βενεζουέλας, τόσο σε επίπεδο κινηματικό όσο και σε επίπεδο θεσμικό, ενώ του ζητήθηκε και μία ερμηνεία για τον λόγο που το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης στη Δύση είναι σε τέτοια ύφεση.
Όπως εξήγησε, η Βενεζουέλα είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση, καθώς, αφενός από το Γενάρη του 2009 ο Ούγκο Τσάβες έχει διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, και αφετέρου ο λαός της Βενεζουέλας πέρα από μποϊκοτάζ σε ισραηλινά προϊόντα, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις, δεν μπορεί να κάνει παραπάνω πράγματα.
«Καθημερινά γίνονται εκδηλώσεις στο Καράκας υπέρ της Παλαιστίνης. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Λέω καθημερινά και το τονίζω, γίνονται εκδηλώσεις στο Καράκας υπέρ της Παλαιστίνης. Βλέπω κόσμο να κλαίει ακούγοντας το τι γίνεται βλέποντας βίντεο από αυτά τα οποία συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτή η ευαισθησία αυτού του κόσμου, κατά τη δική μου τουλάχιστον κατανόηση, εδράζεται και στο ότι υπάρχει βέβαια μια άλλη κοινωνική κουλτούρα, αλλά και στο ότι αυτό που θα έλεγα σαν ένα αντιαποικιοκρατικό DNA γιατί έχουν ζήσει την αποικιοκρατία σε αυτές τις χώρες της Λατινικής Αμερικής επί πολλά χρόνια. Ήταν κάτω από τον αποικιοκρατικό ζυγό των Ισπανών και αντιλαμβάνονται πάρα πολύ καλά ότι και το θέμα της Παλαιστίνης είναι πρωταρχικά ένα αποικιοκρατικό θέμα. Δεν είναι λοιπόν συγκρίσιμα, θα έλεγα, άμεσα τα δύο. Η Λατινική Αμερική δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στην περίπτωση της Παλαιστίνης, δεν έχει όμως τα εργαλεία τουλάχιστον», είπε.
Σε ό, τι αφορά τώρα το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, για το γιατί οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν αντιδρούν, εκτιμά ότι έχει δημιουργηθεί – ιδίως στους λαούς της Δυτικής Ευρώπης – μία αίσθηση ανωτερότητας. «Αυτή η αίσθηση ανωτερότητας, δηλαδή του λευκού, του ξανθού, του ψηλού, ο οποίος έχει την νοητική, πρακτική, πολεμική υπεροπλία έναντι των άλλων λαών. είναι κάτι που κατά την δική μου κατανόηση διαπερνά οριζόντια δυστυχώς και την ευρωπαϊκή Αριστερά», υποστήριξε.
Θυμίσαμε ωστόσο τις μαζικές διαδηλώσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, όπως για παράδειγμα τα δυναμικά κινήματα αλληλεγγύης στα πανεπιστήμια της Αμερικής, των οποίων το ρεύμα έφτασε ως την Ευρώπη. Θυμίσαμε την εξοργιστική καταστολή που βίωσαν φοιτητές και αλληλέγγυοι ακόμη και στην Ελλάδα, με πρόσφατο παράδειγμα τη δίκη των 25 φοιτητών από την κατάληψη της Νομικής.
«Ξέρω ότι υπάρχουν αντιδράσεις, ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που η καρδιά τους το λέει και βάζουν την προσωπική τους ακεραιότητα σε κίνδυνο. Αλλά αυτοί είναι πάρα πάρα πολύ λίγοι σε σχέση με αυτό το αίσχος, το οποίο συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας. Και ξαναλέω, αναφέρομαι στο κομμάτι αποκλειστικά το ανθρωπιστικό. Δεν αντιμετωπίζω την περίπτωση της Γάζας αυτή τη στιγμή σαν πολιτικό ζήτημα. Δεν την αντιμετωπίζω σε σχέση με το αν θα υπάρχουν ή δεν θα υπάρχουν δύο κράτη και τέτοια πράγματα. Δεν θέλω να μπω σε αυτή την κουβέντα τώρα. Μιλάω για την αμιγώς ανθρωπιστική πλευρά. Λέω ότι αυτό το οποίο γίνεται στη Λωρίδα της Γάζας, η Ευρώπη δεν έχει το σθένος να το αντιμετωπίσει και να το σταματήσει, κάτι που αποτελεί όνειδος για την ανθρωπότητα», απάντησε.
Η εργαλειοποίηση του όρου «τρομοκρατία»
O Tάκης Πολίτης στέκεται και στις θεσμικές ευθύνες της ΕΕ, συμπληρώνοντας: «Μιας και ξεκινήσαμε τη σημερινή μας κουβέντα με το περιστατικό με το πλοίο στη Μάλτα, να πω ότι κάτι άλλο, το οποίο επίσης θεωρώ απαράδεκτο, επαίσχυντο, ανήκουστο τελείως. Αυτό που ξεπερνάει τα όρια, είναι το να υπάρχει βομβαρδισμός ανθρωπιστικής αποστολής πλοίου ανθρωπιστικής αποστολής, στην όποια ανθρωπιστική αποστολή συμμετέχουν πενήντα τρελοί άνθρωποι, η πλειονότητα των οποίων είναι Ευρωπαίοι. Το πλοίο σε διεθνή ύδατα στο κέντρο της Μεσογείου, δηλαδή στο κέντρο της Ευρώπης, βομβαρδίζεται από ισραηλινά πυρά και η Ευρώπη δεν λέει τίποτα».
Χαρακτηρίζει την ισραηλινή επίθεση σε βάρος των ανθρωπιστών ως «τον ορισμό της τρομοκρατικής επίθεσης», μιλώντας για την «εργαλειοποίηση του όρου της τρομοκρατίας», που όπως λέει «γίνεται από πλευράς αυτών οι οποίοι θέλουν να χαρακτηρίσουν σαν τρομοκρατία οποιαδήποτε αντίσταση απέναντι στην τρομοκρατία, την οποία οι ίδιοι επιβάλλουν. Χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές οι οργανώσεις εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τη στιγμή που αυτά τα αίσχη τα κάνει αυτό το σιωνιστικό κράτος. Το σιωνιστικό κράτος είναι αυτό που ασκεί τρομοκρατία σήμερα σε όλη τη Μεσόγειο και αυτό κάνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι δεν το καταλαβαίνουν. Θα ήθελα να ήξερα τι αντίδραση θα υπήρχε αν μία ανθρωπιστική αυτοκινητοπομπή φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια πήγαινε προς την Ουκρανία και ρωσικά βλήματα χτύπαγαν αυτή την αυτοκινητοπομπή», αναφέρει.
«Η ισραηλινή προπαγάνδα έχει στόχο την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων»
Ο Τάκης Πολίτης εκτιμά ότι η ισραηλινή προπαγάνδα η οποία έχει στόχο την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων έχει εισχωρήσει στους ευρωπαϊκούς λαούς, «τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη μεγάλη τους πλειονότητα. Βεβαίως όχι το 100%», διευκρινίζει, «αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι των ευρωπαϊκών λαών θεωρούν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι κάτι άλλο. Μέσα στον τελευταίο ενάμιση χρόνο, πόσες φορές έχουμε ακούσει από επίσημα ισραηλινά χείλη υπουργών και του ίδιου του Νετανιάχου να χαρακτηρίζουν ζώα τους Παλαιστίνιους;», υπενθυμίζει.
Θυμίζει ότι ο καθένας θα πρέπει να αναμετρηθεί με τη συνείδησή του. «Consience (Συνείδηση), είναι το όνομα του πλοίου το οποίο επλήγη από τα ισραηλινά drones. Ο καθένας πρέπει να αναμετρηθεί με τη συνείδησή του. Εγώ αναμετρήθηκα με τη δική μου όταν αποφάσισα να ανέβω σε αυτό το πλοίο», και συμπληρώνει: «Αυτό το οποίο ζούμε εγώ δεν μπορούσα να το φανταστώ πριν από δέκα χρόνια. Νομίζω ότι είναι ένα όνειδος, ένα αίσχος απέναντι στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό το οποίο αφήνει ο υποτιθέμενος πολιτισμένος κόσμος των δυτικών κρατών να εξελίσσεται είναι ντροπή».
«Αυτό το εγχείρημα, το απονενοημένο εγχείρημα κατά πολλούς, γιατί πραγματικά βάλαμε το κεφάλι μας στον ντορβά χωρίς να ξέρουμε αν θα γυρίσουμε ζωντανοί, ίσως μπορέσει να ευαισθητοποιήσει κάποιους και να αφυπνιστούν κάποιες κοιμισμένες συνειδήσεις. Το κάναμε μήπως μπούνε κάποιοι άνθρωποι σε μία διαδικασία να προσπαθήσει ο καθένας στον χώρο του να σκεφτεί ιδέες, να σκεφτεί τρόπους με μαζικό τρόπο σε σε επίπεδο επαγγελματικό, σε επίπεδο κοινωνικό, σε επίπεδο καθημερινό. Να βρει τρόπους για να πιέσει τις κυβερνήσεις των δυτικών κρατών να αλλάξουν στάση απέναντι σ αυτήν την εγκληματική απαράδεκτη ανοχή που δείχνουν, τουλάχιστον σε ότι αφορά το ανθρωπιστικό ζήτημα»
Υπενθυμίζεται ότι το πλοίο βρίσκεται ακόμη στα διεθνή ύδατα, με τη Μάλτα να έχει κάνει κάποια βήματα πίσω μετά τις διεθνείς αντιδράσεις, συμφωνώντας στην επισκευή του. «Όποιοι καταλαβαίνουν από καράβια ξέρουν ότι είναι αδύνατη η επισκευή σε διεθνή ύδατα. Το πλοίο πρέπει να έρθει στο καρνάγιο. Όμως το θέμα μας δεν είναι το πλοίο. Το θέμα δεν είμαστε ούτε οι ακτιβιστές. Το θέμα είναι ότι συνεχίζεται το ανθρωπιστικό έγκλημα στη Λωρίδα της Γάζας και δεν έχουμε αντιδράσεις», καταλήγει.
Το ιστορικό του Στόλου της Ελευθερίας
Δεν ήταν η πρώτη φορά που το κίνημα αλληλεγγύης «Στόλος της Ελευθερίας (Freedom Flotilla Coalition)» πραγματοποιεί εκστρατεία για να τερματιστεί ο παράνομος αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ, που βεβαίως δεν χρονολογείται από τον Μάρτιο του 2025, αλλά από το 1990, με την ένταση να κορυφώνεται το 2007, όταν η Χαμάς ανέλαβε τη διοίκηση του παλαιστινιακού θύλακα.
Στις 23 Αυγούστου 2008, 44 ακτιβιστές από 17 διαφορετικές χώρες απέπλευσαν από την Κύπρο προς τη Γάζα με δύο μικρά πλοία, το FREE GAZA και το LIBERTY. Έκαναν αυτό που οι κυβερνήσεις μας δεν τόλμησαν να κάνουν – έσπασαν την πολιορκία της Γάζας. Τα πλοία αντιμετώπισαν φουρτουνιασμένες θάλασσες και πολλοί από τους επιβάτες υπέφεραν από έντονη ναυτία. Παρακολουθούνταν από ισραηλινά πολεμικά πλοία για πάνω από το μισό της διαδρομής, ενώ τα συστήματα ναυσιπλοΐας τους δέχτηκαν παρεμβολές και μπλοκαρίσματα. Όταν τα δύο πλοία έφτασαν με ασφάλεια στη Γάζα στις 23 Αυγούστου, έπειτα από πάνω από 30 ώρες στη θάλασσα, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι τους υποδέχτηκαν στην ακτή.
Στην αποστολή του Στόλου της Ελευθερίας το 2010, το Ισραήλ επιτέθηκε στους ακτιβιστές καθώς κατευθύνονταν προς τη Γάζα με σκοπό να σπάσουν τον αποκλεισμό. Η αποστολή περιλάμβανε αρκετά πλοία, μεταξύ των οποίων και το τουρκικό Mavi Marmara, το οποίο μετέφερε περισσότερους από 500 ακτιβιστές – οι περισσότεροι εκ των οποίων Τούρκοι – καθώς και τρία άλλα πλοία που ανήκαν στην Ευρωπαϊκή Εκστρατεία για τον Τερματισμό του Αποκλεισμού της Γάζας (ECESG).
Ο στόλος απέπλευσε από λιμάνια της Τουρκίας και χωρών της νότιας Ευρώπης, κατευθυνόμενος πρώτα προς τη Λεμεσό, στο νότιο τμήμα της Κύπρου, και έπειτα προς τη Γάζα.
Το Mavi Marmara, ένα από τα κύρια πλοία του στόλου, δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα στις 31 Μαΐου 2010 από τον Ισραηλινό Στρατό. Οι δυνάμεις κατοχής άρχισαν να επικοινωνούν με το πλήρωμα του πλοίου στις 10:30 μ.μ. της 30ής Μαΐου, ενώ το πλοίο βρισκόταν σε διεθνή ύδατα. Το πλήρωμα τούς ενημέρωσε ότι κατευθύνονταν προς τη Γάζα και ότι βρίσκονταν σε διεθνή ύδατα, όπου καμία αρχή δεν είχε το δικαίωμα να τους σταματήσει. Η επίθεση ξεκίνησε στις 4:30 π.μ. με καταιγισμό από πραγματικά πυρά. Η ισραηλινή επίθεση στο Mavi Marmara προκάλεσε τον θάνατο δέκα ακτιβιστών και τον τραυματισμό άλλων 56, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν Τούρκοι.
Aπό την κλιμάκωση του πολέμου γενοκτονίας το 2023, ο Στόλος της Ελευθερίας επιχείρησε να πραγματοποιήσει δύο δράσεις. Το πλοίο Handala ταξίδεψε σε λιμάνια της βόρειας Ευρώπης και του Ηνωμένου Βασιλείου, «σπάζοντας τον αποκλεισμό των μέσων ενημέρωσης», ευαισθητοποιώντας το κοινό και χτίζοντας αλληλεγγύη. Το ταξίδι περιλάμβανε συνεντεύξεις τύπου, καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις και πολιτική εκπαίδευση σε κάθε λιμάνι.
Η αποστολή επικεντρώθηκε στα παιδιά της Γάζας, τα οποία αποτελούν περίπου το 50% των θυμάτων του Ισραήλ. Εδώ και πάνω από 17 χρόνια, ο αποκλεισμός τους έχει στερήσει την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, την ελευθερία μετακίνησης και το μέλλον. Από τον Οκτώβριο του 2023, αυτή η μακρόσυρτη καταστροφή έχει μετατραπεί σε ανοιχτή σφαγή. Κάθε εβδομάδα, εκατοντάδες παιδιά σκοτώνονται – και εξακολουθούν να σκοτώνονται.
H Παλαιστίνια-Αμερικανίδα ποιήτριας Zeina Azzam έγραψε για τα παιδιά της Γάζας το ποίημα «Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου, Μαμά»:
Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου, Μαμά
Με τον μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο
Με το μελάνι που δεν τρέχει
αν βραχεί
Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου, Μαμά
και στα πόδια των αδελφών μου.
Έτσι θα ανήκουμε ο ένας στον άλλον
Έτσι θα μας αναγνωρίσουν ως παιδιά σου.
Γράψε το όνομά μου στο πόδι μου, Μαμά
Όταν η βόμβα χτυπήσει το σπίτι μας
Όταν οι τοίχοι συντρίψουν τα κρανία και τα κόκαλά μας
τα πόδια μας θα λένε την ιστορία μας, πώς
δεν υπήρχε πουθενά να τρέξουμε.
Τον Απρίλιο του 2024, και περίπου διακόσιες ημέρες μετά την πολιορκία και τη γενοκτονική βία του Ισραήλ, προετοιμάστηκαν αρκετά πλοία για να αποπλεύσουν από την Κωνσταντινούπολη προς τη Γάζα, μεταφέροντας εκατοντάδες εθελοντές, 5.500 τόνους τροφίμων, ιατρικών προμηθειών και άλλων βασικών αγαθών. Ελλείψει ουσιαστικής δράσης από διεθνείς οργανισμούς, εκατοντάδες υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων από όλο τον κόσμο –ανάμεσά τους δικηγόροι, γιατροί, νοσηλευτές, δημοσιογράφοι, βουλευτές και πολιτικοί– ενώθηκαν σε μια επείγουσα πράξη αλληλεγγύης για να κάνουν αυτό που οι κυβερνήσεις αρνούνται.
Τον ίδιο μήνα, οι πολιτικές εξόντωσης του Ισραήλ ενάντια του παλαιστινιακού λαού καταδικάστηκαν διεθνώς, μεταξύ άλλων από το Διεθνές Δικαστήριο (ICJ), ειδικούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, την Διεθνή Αμνηστία και το Human Rights Watch. Δεκάδες κυβερνήσειςπαγκοσμίως καταδίκασαν επίσης το Ισραήλ, ανάμεσά τους εκείνες της Νότιας Αφρικής, της Ιρλανδίας, της Βολιβίας, της Χιλής και της Κολομβίας, ζητώντας λογοδοσία και κυρώσεις – χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα.
Στις 26 Απριλίου, ειδικοί του ΟΗΕ απαίτησαν ασφαλή διέλευση για τον Στόλο της Ελευθερίας, εκδίδοντας την εξής δήλωση:
«Όταν ο Στόλος της Ελευθερίας πλησιάσει στα παλαιστινιακά χωρικά ύδατα της Γάζας, το Ισραήλ οφείλει να τηρήσει το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων εντολών του Διεθνούς Δικαστηρίου για ανεμπόδιστη πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας… Ο Στόλος έχει δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας σε διεθνή ύδατα και το Ισραήλ δεν πρέπει να παρεμποδίσει αυτό το δικαίωμα, το οποίο είναι κατοχυρωμένο από το διεθνές δίκαιο. Όταν ο Στόλος πλησιάσει τα παλαιστινιακά χωρικά ύδατα της Γάζας, είναι κρίσιμο το Ισραήλ να τηρήσει τις εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου για απρόσκοπτη πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας».
Τα πλοία ήταν έτοιμα να αποπλεύσουν, ωστόσο, λίγες ημέρες πριν την αναχώρηση, το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες άσκησαν πιέσεις για να αποσυρθεί η σημαία των πλοίων. Δεν κατέστη δυνατό να εξασφαλιστεί εναλλακτική σημαία. Τελικά, οι τουρκικές λιμενικές αρχές εμπόδισαν τα πλοία από το να αποπλεύσουν.
Όπως ανέφεραν σε δήλωσή τους, «ο Στόλος της Ελευθερίας απορρίπτει τον έλεγχο του Ισραήλ πάνω στην ανθρωπιστική βοήθεια. Ο ισραηλινός στρατός, υπεύθυνος για τη γενοκτονία, για την επιβολή του αποκλεισμού και για τη δημιουργία ενός σκόπιμου λιμού, δεν μπορεί να θεωρείται αξιόπιστος για να καθορίζει ποιος ή τι εισέρχεται στη Γάζα. Ο Στόλος θα συνεχίσει να αμφισβητεί αυτά τα πολιτικά υποκινούμενα εμπόδια και να αποκαλύπτει τα συστήματα που στηρίζουν το απαρτχάιντ, την κατοχή και τη γενοκτονία».
Ανάμεσα στα πλοία που επρόκειτο να αποπλεύσουν από την Κωνσταντινούπολη ήταν και το επιβατηγό πλοίο που δέχτηκε την επίθεση στα διεθνή ύδατα της Μάλτας.
Για τον Τάκη Πολίτη, θα ήταν η 4η φορά που συμμετέχει σε αποστολή. Συμμετείχε στις αποστολές του 2008, του 2010 στη μεγάλη αποστολή με τα 6 πλοία, το 2011 και σήμερα.