Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Οι σαράντα ναυτικοί που εργάζονταν στα τάνκερ, που κρατούνται από το Ιράν στον Περσικό, Έλληνες και μη, είναι όλοι καλά, έχουν τα κινητά τους κι ελευθερία επικοινωνίας, και, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, «τους συμπεριφέρονται πάρα πολύ σωστά». Είναι σε επαφή και με τις αρχές των κρατών από τα οποία προέρχονται και με τις οικογένειές τους.

Και τώρα, ας περάσουμε στα ρεζιλίκια – άλλη λέξη δε βρίσκω να περιγράφει με ακρίβεια όσα συνέβησαν, του «ελληνικού» κράτους, στην αυτο-ακύρωση του δικαιώματός του να επικαλείται το διεθνές δίκαιο, κι ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή. 

Πλοίο υπό ιρανική σημαία, παρουσιάζει πρόβλημα, εισέρχεται για βοήθεια σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεσμεύεται, με απόφαση της Αρχής Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, διότι θεωρείται ρωσικό, εταιρίας στην οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις. Η απόφαση αφορά στο πλοίο και όχι στο φορτίο. Γρήγορα αποδεικνύεται, με όλη τη σχετική χαρτούρα, ότι και το πλοίο και το φορτίο είναι ιρανικά, οπότε, βάσει δικαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα. Η Αρχή Καταπολέμησης αποδεσμεύει το πλοίο και δηλώνει ότι είναι ελεύθερο να αποπλεύσει από την Κάρυστο: κυρώσεις δεν υφίστανται. Κανονίζεται μάλιστα μετά από δύο ημέρες να έρθει ρυμουλκό να το ξαναβγάλει στα διεθνή χωρικά ύδατα, ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του. Σε δύο μέρες.. Το τι μπορεί να γίνει σε δύο μέρες, και πως η ελληνική γραφειοκρατία εξαφανίζεται και η χώρα γίνεται αητός στην επιβολή της θέλησης των ξένων, μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη το ξέρει. 

Το χρονικό αυτών των δύο εικοσιτετραώρων ξεκινά στις ΗΠΑ, όπου οργάνωση «Κατά του πυρηνικού Ιράν» -United Against Nuclear Iran, οργάνωση πρώην Ισραηλινών κι Αμερικανών πρακτόρων, λομπίστες κατά του Ιράν- αφού μαθαίνει για το ιρανικό πλοίο καταθέτει αγωγή σε αμερικάνικο δικαστήριο και ζητεί να κατασχεθεί το φορτίο, διότι αν πουληθεί τα χρήματα θα πάνε «για την ενίσχυση της τρομοκρατίας»: οι ΗΠΑ (αλλά όχι η ΕΕ ή η χώρα μας) έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση τους Φρουρούς της Επανάστασης, που είναι επισήμως ενταγμένοι, ως σώμα, στο στρατό του Ιράν. Το δικαστήριο στις ΗΠΑ γίνεται αμέσως και η απόφαση, 120 σελίδων παρακαλώ, καθαρογράφεται και αποστέλλεται στην Ελλάδα, με αίτημα την κατάσχεση, βάσει των διμερών συμφωνιών για δικαστική συνεργασία. Φτάνει στην Ελλάδα και στο ελληνικό δικαστήριο το οποίο επίσης συνέρχεται άμεσα, και αποφασίζει θετικά για το αίτημα των ΗΠΑ και την κατάσχεση του πετρελαίου προς όφελος των ΗΠΑ. Σε 48 ώρες έχουν γίνει δύο δικαστήρια, έχουν ληφθεί δύο αποφάσεις, έχει αποφασιστεί η κατάσχεση και ρυμουλκό δεν πρόκειται να εμφανιστεί, φυσικά. 

Παρενθετικά, επικοινωνήσαμε με την πρεσβεία του Ιράν στην Αθήνα, ζητώντας να μάθουμε αν έχουν αυτές τις αποφάσεις στα χέρια τους. Απάντησαν αρνητικά: παρ’ ότι έχουν καταθέσει σχετικό αίτημα κανείς δεν τους έχει επιδώσει ακόμη αυτές τις δικαστικές αποφάσεις, άρα κανείς δεν μπορεί και να τις ελέγξει ανεξάρτητα. Αυτά περί διαφάνειας. Πολύ απλά, η πειρατεία που διαπράττει προς όφελος των ΗΠΑ η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αφήσει άλλη αιτιολογία, πλην του …λόγου των κυβερνώντων. 

Ακολουθεί η παρέμβαση περιβαλλοντικών οργανώσεων της Καρύστου, και του Λιμενικού, που επιμένουν ότι δεν πρέπει να γίνει εκεί η άντληση / μεταφορά σε ναυλωμένο από τις ΗΠΑ τάνκερ διότι οι ελληνικοί νόμοι δεν το επιτρέπουν. Στην χώρα μας τέτοιες μεταφορές μπορεί να γίνουν μόνο σε δύο ή τρία λιμάνια όλα κι όλα. Όμως, αν εφαρμοστεί ο νόμος, δεν μπορεί να κατασχεθεί το πετρέλαιο, κι αν βγουν στα ανοικτά, στα διεθνή ύδατα, το καράβι μπορεί να φύγει ανενόχλητο. 

Παράλληλα, γνωστοί νομικοί σημειώνουν ότι η συμφωνία δικαστικής αρωγής αφορά μόνο σε πράξεις που και οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν ως έγκλημα, κι αφού η ΕΕ κι η Ελλάδα δε θεωρούν «τρομοκράτη» το στρατό του Ιράν, η απόφαση του δικαστηρίου είναι έωλη. Στα παλαιότερα των υποδημάτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη και οι ελληνικοί νόμοι και οι απόψεις των νομικών: εδώ μας το ζητάνε οι Αμερικάνοι… 

Το ιρανικό κράτος απάντησε με την δέσμευση των δύο ελληνικών τάνκερ, των οποίων το φορτίο προοριζόταν για τις ΗΠΑ – μια λεπτομέρεια που φαίνεται να έχει ξεφύγει από πολλούς.  Κι όχι μόνον αυτή: το έτερον σκέλος είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ και από τις δύο πλευρές, Ελληνική και Ιρανική, έχει ξεκινήσει και προσπάθεια ανάπτυξης εκ νεου σχέσεων: το Μάρτιο ο πρόεδρος του Ιράν, Ιμπραίμ Ραϊσί απέστειλε επιστολή στον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ζητώντας διεύρυνση της συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών – και με δεδομένη τότε την επίτευξη συμφωνίας στη Βιέννη, άρα διεύρυνση πολλαπλώς επωφελή μελλοντικά για την Ελλάδα. Σε συνέχεια, στα μέσα Μαϊου, ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας  είχε τηλεφωνική επαφή με τον Ιρανό ομόλογό του, Χοσεϊν Αμιραμπντολαγιάν, για την πορεία άρσης των κυρώσεων της Ε.Ε. κατά του Ιράν στο πλαίσιο των συνομιλιών της Βιέννης και την συνεργασία, μετά ταύτα, μεταξύ των δύο κρατών. Σε μια, ευφυέστατη και προφητική, αποστροφή του λόγου του, ο Χοσεϊν Αμιραμπντολαγιάν είπε στο Νίκο Δένδια ότι οι δύο χώρες όφειλαν να διαφυλάξουν τους μακροχρόνιους δεσμούς του «από την επιρροή τρίτων» – μια επιρροή που στην ελληνική πολιτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης φέρει σαφώς το όνομα ΗΠΑ. Από ότι φαίνεται όμως, ο Νίκος Δένδιας δεν είχε και σε πολλά να κάνει με την πειρατεία που διεπράχθη από ελληνικής πλευράς: γίνεται πολύ σύντομα γνωστό η απόφαση κατάσχεσης δεν ήταν ούτε του υπουργείου Εξωτερικών, ούτε του υπουργείου Ναυτιλίας. Η απόφαση ήταν «ενός εισαγγελέα στην Εύβοια», και παρά την αντίθετη άποψη της αρχής περί ξεπλύματος χρήματος.  

Τα μηνύματα προς την Τεχεράνη, και προς τη διεθνή κοινότητα, είναι ακόμη μια φορά σαφή, από ελληνικής πλευράς: ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας είναι αναξιόπιστος ή και ανύπαρκτος, τίποτε από όσα λέει δεν ισχύει, η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι χωραφάκι των ΗΠΑ, οι αποφάσεις της αλλάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, το δίκαιο, διεθνές και ελληνικό, καταστρατηγείται γιατί… έτσι. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολύ σύντομα, εν μέσω των γεγονότων, η Ιρανική πλευρά, στα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα, σταματά να μιλάει για «Ελλάδα» και μιλά για «ΝΑΤΟ» και συλλογική Δύση. Το Ιράν, μετά τα συμβάντα, απευθύνεται όχι στην ελληνική κυβέρνηση αλλά στα αφεντικά του Μητσοτάκη.  Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν απευθύνεται στο Μπλίνκεν, χαρακτηρίζει την Ουάσιγκτον «μεγαλύτερο ταραξία κατά του ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο», αναφέρει πως «η εποχή που οι ΗΠΑ αποφάσιζαν μόνες τους τους κανόνες έχει πια περάσει», και αυτά γιατί «δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει εντολές από μιαν άλλη, τρίτη, πλευρά, που κρίνει σημαντικότερη για αυτήν». Όσο για την συμβουλή του προς τη χώρα μας; Να ακολουθήσει τη νόμιμη οδό στα αιτήματά της. Αυτή του διεθνούς δικαίου. Που μόλις έκανε και πάλι κουρελόχαρτο η κυβέρνηση. Αγνοώντας περίτρανα το γεγονός πως, όπως έχουμε ξαναγράψει, το Ιράν είναι απέναντι στην Τουρκία, και εν δυνάμει σύμμαχός μας στην περιοχή.