Η Άχεντ Ταμίμι φιλοξενήθηκε το Σαββατοκύριακο από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του φεστιβάλ της ΚΝΕ και παραχώρησε συνέντευξη Τύπου σχετικά με τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και της ίδιας. Η 17χρονη ξεκαθάρισε πως θα συνεχίσει τον αγώνα της χωρίς να πτοείται από όποιες απειλές και πιέσεις.

Του Ορέστη Βέλμαχου

Σε ερώτηση του ΤΡΡ για το πώς αισθάνεται σχετικά με το ότι στα 17 της αποτελεί σύμβολο του αγώνα των Παλαιστινίων, απέναντι στην κατοχή που βιώνουν από το Ισραήλ, είπε ότι είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη αλλά είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον αγώνα της. «Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να αντιπροσωπεύεις έναν λαό που ζει κάτω από κατοχή. Είσαι στο στόχαστρο για να σε τραυματίσουν, να σε φυλακίσουν. Σίγουρα είναι πολύ μεγάλη και δύσκολη ευθύνη, αλλά θα συνεχίσουμε τον αγώνα».

Σχετικά με τον πώς μπορούν να κερδίσουν οι Παλαιστίνιοι τον αγώνα απέναντι στο Ισραήλ που αποτελεί «κράτος – δολοφόνο», η Άχεντ απάντησε ότι «με την ενότητα του λαού της Παλαιστίνης και την  καθημερινή πάλη  έχουμε τα εφόδια για να νικήσουμε» και τόνισε ότι «δεν υπάρχει κράτος που η κατοχή στα εδάφη του κράτησε μόνιμα», ενώ στάθηκε στη σημασία που έχει η στήριξη από τους λαούς και τα κράτη όλου του κόσμου. «Σίγουρα η παγκόσμια στήριξη μας βοηθάει να πιέζουμε καθημερινά το Ισραήλ και σημαίνει πολλά για τον παλαιστινιακό λαό. Μας ανεβάζουν το ηθικό για να συνεχίσουμε».

«Προσπαθούν να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολείο»

Από τις 30 Μαρτίου, όταν οι Παλαιστίνιοι ξεκίνησαν να διαδηλώνουν με μαζικό τρόπο καταγγέλλοντας τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας και ζητώντας την επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους το 1948, τουλάχιστον 187 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους και χιλιάδες ακόμα έχουν τραυματιστεί.

Όπως δήλωσε η Ταμίμι, πέρα από τους νεκρούς και τους τραυματίες, στις φυλακές κρατούνται χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, ανάμεσα τους άτομα νεαρής ηλικίας. «Υπάρχουν 6.500 πολιτικοί κρατούμενοι που βρίσκονται στις φυλακές. Ανάμεσα τους βρίσκονται 350 μικρής ηλικίας, αλλά τα νούμερα δεν είναι σταθερά γιατί υπάρχουν κάθε μέρα και νέοι κρατούμενοι».

Η απάντηση των πολιτικών κρατουμένων προς τους διώκτες τους είναι η προσπάθεια να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολειό και να συνεχίζουν την εκπαίδευση τους παράλληλα με τον αγώνα τους. «Παρά το ότι βρίσκονται σε φυλακές, προσπαθούν να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολείο. Προσπαθούν να ασχολούνται με το διάβασμα και την εκπαίδευση τους και συνεχίζουν τον αγώνα τους μέσα στις φυλακές και “προκαλούν” με τον δικό τους τρόπο όσους τους έκλεισαν στις φυλακές».

Ο αγώνας για ελευθερία και για την επόμενη γενιά

Η Άχεντ υποστήριξε ότι το να κατεβαίνει σε πορείες και διαδηλώσεις κατά της ισραηλινής κατοχής από την ηλικία των 8 ετών, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνει, καθώς «το να ξεκινήσεις να πηγαίνεις από τέτοια ηλικία σε αυτές τις πορείες και τις διαδηλώσεις και να βρίσκεσαι μπροστά στις σφαίρες και στη βία, είναι κάτι που σε αναγκάζει να το κάνεις η πίεση της κατοχής».

Τόνισε πως ο αγώνας τους είναι «κάτι που κάνουμε για να απελευθερωθούμε και να τελειώνουμε με αυτή την κατοχή και την ταλαιπωρία», προκειμένου να σταματήσουν να γίνονται έφοδοι στα σπίτια και συλλήψεις και «για να μπορούν τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς φόβο». Στόχος της είναι «να συνεχίσω τις σπουδές μου και να φτάσω σε διεθνές επίπεδο να υπερασπιστώ την υπόθεση μου», ενώ αισθάνεται καθήκον απέναντι στη νέα γενιά. «Κάποιος από εμάς πρέπει να θυσιαστεί για να μην τα περάσει όλα αυτά και η επόμενη γενιά».

«Δεν αρκεί η συγκίνηση»

Ευχαρίστησε θερμά τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης για το κύμα αλληλεγγύης και τις διαδηλώσεις υπέρ του αγώνα της και εξέφρασε την ελπίδα «να συνεχιστούν μέχρι να αποφυλακισθούν και οι υπόλοιποι πολιτικοί κρατούμενοι και να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη».

Κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να μποϊκοτάρει το Ισραήλ και επισήμανε ότι είναι πολύ σημαντικό για τον Παλαιστίνης να επικοινωνούντα τα όσα συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας.  «Σίγουρα η συγκίνηση δεν αρκεί. Εμείς θέλουμε να δίνονται και λύσεις στην πραγματικότητα. Να ενημερώνουν τους νέους για αυτά που γίνονται στην Παλαιστίνη, να μποϊκοτάρουν το Ισραήλ, να μοιράζονται μαζί μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα όσα συμβαίνουν κάτω, για να φτάσουμε την αλήθεια σε όλο τον κόσμο. Αυτή θα είναι πολύ μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη για τον παλαιστινιακό λαό».

Η καθημερινότητα στη φυλακή και τα στηρίγματα της

Σε ερώτηση για το πώς ήταν μια τυπική μέρα κατά τη διάρκεια της οκτάμηνης φυλάκισης της, στάθηκε στην καθημερινή ανησυχία για την υγεία των δικών της ανθρώπων, τις τιμωρίες από τη διεύθυνση των φυλακών και το διάβασμα που έκανε πιο υποφερτό τον εγκλωβισμό της.  «Είναι σίγουρα πολύ δύσκολη η μέρα μέσα στη φυλακή. Σκέφτεσαι συνέχεια τους ανθρώπους σου και αν αυτοί είναι καλά στην υγεία τους ή όχι. Αλλά εγώ διάβαζα τον περισσότερο χρόνο μου. Όσο και να περιγράψω την ταλαιπωρία δεν μπορεί να φτάσω στην εικόνα και τα όσα έζησα. Είσαι κλεισμένος σε ένα μικρό χώρο και υπάρχουν και άλλες τιμωρίες από την διεύθυνση».

Κουράγιο σε αυτούς τους 8 μήνες της έδιναν και οι συγκρατούμενες της, προκειμένου να μην κλείνεται στον εαυτό της και να μην σκέφτεται τα όσα συνέβαιναν έξω από την φυλακή. «Πάντα οι υπόλοιπες φυλακισμένες με εμψύχωναν, ήταν δίπλα μου και προσπαθούσα να μη το πολυσκέφτομαι. Όταν καθόμουν μόνη μου προσπαθούσα να μιλάω με άλλες κρατούμενες για να μη σκέφτομαι όσα συμβαίνουν έξω από τη φυλακή γιατί αυτό θα με διέλυε. Έτσι μπόρεσα να βαστάξω μέχρι να ελευθερωθώ».


Το νέο σύμβολο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού

Όπως έχει επισημανθεί και σε άρθρο του Γιώργου Ρήγα στο ΤΡΡ, η Άχεντ Ταμίμι εξελίσσεται σε ένα νέο σύμβολο και διεθνή πρέσβειρα του παλαιστινιακού αγώνα για ανεξαρτησία και οι Ισραηλινοί έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν γι’ αυτό.

Η Άχεντ φυλακίστηκε για οκτώ μήνες καθώς τον Δεκέμβριο του 2017 επιτέθηκε με γυμνά χέρια  σε  δύο Ισραηλινούς στρατιώτες έξω από το σπίτι της, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στον τραυματισμό ξαδέλφου στο κεφάλι από πλαστική σφαίρα, λίγο νωρίτερα. Η Άχεντ συνελήφθη μέσα στη νύχτα από τις ισραηλινές δυνάμεις, ενώ η μητέρα της επίσης συνελήφθη αργότερα, μαζί με έναν ανιψιό της. Αφορμή για τις διαδηλώσεις εκείνων των ημερών ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Μετά την αποφυλάκιση της, γνώρισε ενθουσιώδη υποδοχή και ξεκαθάρισε πως θα συνεχίσει την αντίσταση κατά των κατοχικών δυνάμεων του Ισραήλ.  Μιλώντας έξω από το σπίτι ενός κατοίκου του χωριού της, του Νάμπι Σάλεχ, ο οποίος σκοτώθηκε από τον ισραηλινό στρατό, κάλεσε σε συνέχεια του αγώνα για την ελευθερία των Παλαιστινίων. «Από αυτό το σπίτι του μάρτυρα σας δηλώνω: η αντίσταση θα συνεχιστεί μέχρι να τερματιστεί η κατοχή».

Όπως είχε δηλώσει τότε, πρέπει να δοθεί σε όλους το μήνυμα πως η απελευθέρωση της Παλαιστίνης είναι μονόδρομος για εκείνη. «Ελπίζω πως όλοι θα σταθούν στο πλευρό της Παλαιστίνης στις διαδηλώσεις., καθώς είναι μονόδρομος για να υπάρξει αποτέλεσμα. Η δύναμη μας βρίσκεται στις πέτρες που κρατάμε. Ελπίζω πως όλος ο κόσμος θα ενωθεί για την ελευθερία μας και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, καθώς  μετά την απόφαση του Τραμπ πρέπει να περιμένουν τις αντιδράσεις μας. Είτε πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας, είτε πρόκειται για επίθεση με πέτρες, θα πρέπει να δοθεί το μήνυμα σε όσους θέλουν να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη».