Της Ματίνας Παπαχριστούδη 
 
Το πάθημα της Ελευθεροτυπίας δεν έγινε μάθημα στο χώρο των ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού κλάδου. Εδώ που τα λέμε ούτε το παράδειγμα της κατάρρευσης του Alter. Ούτε καν το νεότερο, κάπως διαφορετικό, της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου.
 
Από κοντά και τα παθήματα-μαθήματα των πολλών διαφημιστικών εταιριών που έπεσαν σαν χάρτινος πύργος εντός των golden τειχών στην κινητήρια διαπλοκή λειτουργίας Μέσων, σχέσεων με το Δημόσιο και απαξίωσης της δημοσιογραφίας και των ανθρώπων της.
 
Επόμενη φάση στα μεγάλα ΜΜΕ, μετά τις μειώσεις, τις περικοπές, τη στάση πληρωμών και τις απολύσεις, το τέλος των μισθών. Με τη μια ή την άλλη μορφή. Νομίζετε ότι υπερβάλλουμε; Κι όμως, αυτό ειπώθηκε στα πολύ σοβαρά στο συγκρότημα Αντώνη Λυμπέρη. Στο οποίο οι εργαζόμενοι στα δεκάδες περιοδικά του, των «χρυσών» τίτλων του εξωτερικού, έχουν μήνες να δουν πληρωμή μισθού. Το νεότερο, λοιπόν, είναι ότι όποιος θέλει λεφτά θα τα έχει μόνο με μπλοκάκι! Χωρίς διευκρίνιση αν πρόκειται για δεδουλευμένα χρωστούμενα ή αν πρόκειται για τη συνέχιση της εργασίας τους στα περιοδικά τα οποία συνεχίζουν την έκδοση τους. Λογικό, αφού οι πιθανοί μνηστήρες για την εξαγορά τους καραδοκούν να τα αποκτήσουν έναντι πινακίου φακής. Ή δωρεάν, ακόμη καλύτερα. Με αντάλλαγμα να προφυλάξουν τον εκδότη ως φυσικό πρόσωπο από πιθανές διώξεις όσων στραφούν εναντίον της εκδοτικής εταιρίας του. Γνωστή η τακτική πια από άλλες περιπτώσεις εκδοτών που «έπνιξαν» τις εκδοτικές εταιρίες και τα Μέσα τους.
 
Εκδοτικές, διαφημιστικές εταιρίες καταρρέουν σιωπηλά ή με πάταγο. Τα Μέσα όμως που κατέχουν, τίτλοι ή δραστηριότητες, συνεχίζουν να εκδίδονται και να παρέχονται από άλλες εταιρίες, από διαφορετικούς ή τους ίδιους τους εκδότες-διαφημιστές. Μόνο από τους απλήρωτους εργαζόμενους δεν λαμβάνονται υπ' όψιν τα δεκάδες πια των παραδειγμάτων στο χώρο των Media. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι βαθιά αλλοτριωμένοι στο σύστημα λειτουργίας των ΜΜΕ, ελπίζουν πως θα διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους έναντι της απλήρωτης εργασίας. Στην ουσία ελπίζουν πως θα διατηρήσουν τη θέση ισχύος που είναι σύμφυτη με τη δημοσιογραφική λειτουργία. Ή στη χειρότερη περίπτωση, επιλέγουν συνειδητά να στηρίξουν τους επιχειρηματίες-εκδότες προσδοκώντας πως η σωτηρία των αφεντικών θα φέρει όφελος για τους ίδιους. Όχι πια σε golden αμοιβές, αλλά σε επιπλέον ισχύ εξουσίας ή σε μια πιθανή δεύτερη-τρίτη θέση εργασίας.
 
Παράλληλα με τις εξελίξεις στο εκδοτικό συγκρότημα Λυμπέρη στο οποίο ο ίδιος ο εκδότης φρόντισε ήδη να φτιάξει δυο ή τρεις νέες μικρές εταιρίες, ετοιμάζεται να σκάσει νέο κανόνι στη διαφημιστική αγορά μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας που επίσης έχει απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους της. Η εμπειρία στο χώρο της διαφήμισης είναι πολύτιμη για τους ιδιοκτήτες. Μέχρι σήμερα από όσα λουκέτα έχουν μπει, δεν άνοιξε ρουθούνι… Οι εργαζόμενοι έχασαν τα λεφτά των αποζημιώσεων τους, ορισμένοι από τους τυχερούς αντάλλαξαν τη σιωπή τους με μια νέα θέση εργασίας στις νέες εταιρίες των διαφημιστών. Που φυσικά συνεχίζουν να παρέχουν υπηρεσίες με διαφορετικό κέλυφος και με τις ίδιους όρους και προϋποθέσεις. Με συνθήκες οι οποίες τους οδήγησαν στην κατάρρευση!
 
 Αυτά δεν είναι τα μόνα παραδείγματα επικείμενων λουκέτων. Στο βάθος και απόλυτα εξαρτώμενα από τις πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις, σε κυβέρνηση και τράπεζες, κυοφορούνται οι δραματικές εξελίξεις στα τρία μεγάλα συγκροτήματα ΜΜΕ: τον ΔΟΛ, τον «Πήγασο» του Μπόμπολα και το Mega των διαπλεκόμενων εκδοτών. Περιμένοντας την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το Νοέμβριο σχεδιάζουν τις ενέργειες τους σε επιχειρηματικό πεδίο. Με απολύσεις, περικοπές, συγχωνεύσεις δραστηριοτήτων, μεταβιβάσεις και ό,τι άλλο παρέχει το θεσμικό εταιρικό οπλοστάσιο. Το βέβαιο είναι ότι τα Μέσα τους θα διατηρηθούν. Για τους εργαζόμενους τους, δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς, δεν υπάρχει καμία τέτοια βεβαιότητα.