Ο Θ. Αυγερινός, αναφερόμενος στον Πριγκόζιν, κάνει λόγο για μια «τυχοδιωτικτική προσωπικότητα», που η επίσημη αφήγηση διαχωρίζει από τους μαχητές της «Βάγκνερ».
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πριγκόζιν θα δυσκολευτεί να εξηγήσει πως βρέθηκε να τον υποστηρίζουν «οι νεοναζιστικοί παράγοντες, που έφυγαν από τη Ρωσία και πολεμούν μαζί με τη σημερινή ηγεσία του Κιέβου», ενω παραμένει ερώτημα αν είχε κάποια παρότρυνση από παράγοντες εντός της Ρωσίας ή το εξωτερικό. Ενδεικτικά, σημειώνει πως ο πρωθυπουργός της Γεωργιάς έχει καταγγείλει, ότι η γεωργιανή αντιπολίτευση σκόπευε να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στην Αμπχαζία και την Οσετία, εκμεταλλευόμενο την ανταρσία της «Βάγκνερ».
Μεταξύ άλλων, εξηγεί πως η εξωτερική ανάθεση σε ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες αποτελεί «στρεβλή απεικόνιση της λατρείας του φιλελευθερισμού, που κυριάρχησε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ».
Τέλος, ο Θ. Αυγερινός τόνισε πως η ρωσοφοβία της Δύσης κατάφερε να συσπειρώσει τόσο τον ρωσικό λαό, ενώ οι απειλές της Ουάσιγκτον έχουν οδηγήσει σε μια εν δυνάμη στρατηγική συμμαχία Νότου-Ανατολής. «Η Κίνα κατανοεί πως αν πέσει η Ρωσία, εκείνη θα είναι η επόμενη» επισημαίνει, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην επικείμενη Σύνοδο των BRICS στη Νότιο Αφρική. «Τα χειρότερα για τη Δύση έρχονται» καταλήγει.