σχόλιο του Θάνου Καμήλαλη
Σήμερα αυτός ο «μάγκας», ο «σκληρός», ο άντρακλας, που θα πάρει την Πόλη, τα Σκόπια, που «θα ξαναγυρίσει και θα τρέμει η Γη», λιποθύμησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στη Δίκη και οι «συμπολεμιστές» του δήλωσαν «επηρεασμένοι ψυχολογικά» και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τις απολογίες τους.
Καμία έκπληξη βέβαια, γιατί η στάση αυτή είναι απόλυτα συνεπής. Την έχουμε δει να αποκαλύπτεται ξανά και ξενά, από τον αρχηγό, Μιχαλολιάκο (π.χ για το «είμαστε η σπορά των ηττημέων του 1945»), τους βουλευτές όπως τον Μπαρμπαρούση στα περί κατάλυσης του πολιτεύματος εντός της Βουλής και το κλάμα του Μπούκουρα στην Ολομέλεια, μέχρι τα πιόνια της οργάνωσης. Τα παραδείγματα αυτοεξευτελισμού και κάθε είδους κατάρρευσης, εγχώρια και διεθνή, είναι πλέον άφθονα (βλ εδώ και μία ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ για το θέμα)
Αυτή είναι η ψυχή του φασισμού. Η «μαγκιά», το μίσος, η επίδεξη «δύναμης», τα «πού είναι ο Παύλος σου τώρα», η ματσοαντρίλα και οι επιθέσεις στους πιο «αδύναμους», πολλοί εναντίων λίγων, όπου υπάρχει η κάλυψη των αρχών. Αλλά την ώρα της κρίσης, όλα αυτά γίνονται πλήρης υποταγή στην όποια εξουσία, γίνονται λιποθυμίες και «ράκη», γίνονται μαχαιρώματα των «συντρόφων» για να σώσει ο καθένας το τομάρι του, γίνονται «δεν ήξερα, δεν είχα καταλάβει, δεν ήμουν εκεί» γίνονται δικαιολογίες όπως τα όπλα που δήθεν είχαν μέσα σφαίρες από paintball.
Μέρα με τη μέρα, η θρασυδειλία, ο τομαρισμός και η υπανθρωπιά των ίδιων αλλά και της ιδεολογίας την οποία πρεσβεύουν με απόλυτη συνέπεια, ξεγυμνώνονται.