κείμενο της συντακτικής ομάδας
Τα επιχειρήματα, νομικά, πολιτικά και ανθρωπιστικά, γύρω από την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που βρίσκεται πλέον στην 47η ημέρα, σε πολύ οριακό σημείο και χωρίς να λαμβάνει πλέον ούτε νερό, έχουν ήδη τεθεί στον δημόσιο διάλογο. Όσο και εάν η κυβέρνηση επιθυμεί να το υποβαθμίσει, αρκούμενη σε σποραδικές τοποθετήσεις της Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, η πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας είναι η εξής:
Η Ελλάδα ποτέ μέχρι σήμερα, επί Δημοκρατίας, δεν έχει καταγράψει νεκρό απεργό πείνας, ενώ η Ευρώπη δεν έχει καταγράψει νεκρό απεργό πείνας από το 1981. Παράλληλα, η βασική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης είναι ότι «η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται». Τίθεται δηλαδή και από την ίδια ένα ζήτημα σωστής λειτουργίας της Δημοκρατίας μας. Απέναντί της, έχουν βρεθεί πλέον τρία κόμματα της αντιπολίτευσης στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ, αλλά και εκτός του Κοινοβουλίου, που υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση παραβιάζει τους ίδιους της τους νόμους. Θέτουν δηλαδή και αυτά ζήτημα ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έχουν τοποθετηθεί επίσης πανεπιστημιακοί, νομικοί, πολίτες αλλά και οργανώσεις που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη έχει εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για το αν έχει τηρηθεί η νομοθεσία στην υπόθεση Κουφοντίνα, ζητώντας όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
Παράλληλα, είναι ορατός ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε ένα σκηνικό ακόμα μεγαλύτερης έντασης, σε μία εποχή που ήδη το κλίμα είναι εξαιρετικά πολωμένο, εν μέσω της πανδημίας και λόγω σειράς νομοθετημάτων, αποφάσεων – μη αποφάσεων της κυβέρνησης και ενώ η ίδια, στη θεωρία, ζητάει «κλίμα συναίνεσης».
Με βάση όλα τα παραπάνω, θεωρούμε και εμείς, η συντακτική ομάδα του ΤhePressProject όπως ήδη έχει εκφραστεί από γιατρούς και δικηγόρους με έκκλησή τους μέσω ανοιχτής επιστολής, πολίτες και δημοσιογράφους στα κοινωνικά δίκτυα, ότι είναι απαραίτητη η τοποθέτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας για αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας. Η πρώτη πολίτης της χώρας και μάλιστα πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, οφείλει να πάρει θέση, για ένα γεγονός που αναμφίβολα είναι εξαιρετικά πλέον πιθανό, δυστυχώς, να χαραχθεί στην πολιτική μας ιστορία.