Όπως αναφέρεται στην έκδοση:
Το θέατρο στο βουνό τοποθετείται εδώ ως μία ακόμα μορφή πολύμορφου αγώνα. Και ίσως η σημαντικότερη συνεισφορά αυτής της μελέτης να είναι ο τρόπος που εμπεδώνει την βαθύτερη ανάγκη που κινεί την ιστορία. Από το “αν δεν μπορώ να χορέψω, δεν είναι η επανάσταση μου” της Γκόλντμαν μέχρι το “Πολεμάμε και Τραγουδάμε” της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ, η επανάσταση είναι η γιορτή των ταπεινωμένων και καταφρονημένων της ιστορίας, η εκδίκηση όχι μόνο για το ψωμί αλλά για κάθε στιγμή χαράς και δημιουργίας που μας στερήθηκε”
Η θεατρική έκφραση που διαμορφώνεται στο βουνό συνδέεται άμεσα με το κοινό που το παρακολουθεί και αποτελεί ζωτικό χώρο στον οποίο εκφράζονται πολιτικοί και κοινωνικοί προβληματισμοί και ως εκ τούτου το περιεχόμενο στρέφεται και ευθυγραμμίζεται με τον αντιστασιακό αγώνα. Στην ουσία, θα μελετηθεί η συμβολή του θεάτρου στην Αντίσταση κατά την περίοδο της Κατοχής. Θα επικεντρωθούμε κυρίως στα θεατρικά δρώμενα της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπου δημιουργούνται θίασοι και σκηνές που δίνουν παραστάσεις στα χωριά και τις περιοχές που θεωρούνται απελευθερωμένα εδάφη.