Τα στοιχεία αυτά έγιναν γνωστά στο πλαίσιο του 1ου επιστημονικού συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά του Σχολικού Εκβιασμού (European Antibulling Netwok, EAN), με τίτλο «Το φαινόμενο του εκφοβισμού στο σχολικό και διαδικτυακό περιβάλλον. Με το βλέμμα στην Ευρώπη».
 
Ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, ερευνητές, εκπαιδευτικοί, σχολικοί σύμβουλοι από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντάλλαξαν εμπειρίες και στατιστικά δεδομένα εστιάζοντας στη σημασία της ευαισθητοποίησης, της ενημέρωσης και της συμμετοχής γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών για τη βελτίωση του προβλήματος. Συζήτησαν, επίσης, για τη βία και την επιθετικότητα, τόσο στην οικογένεια όσο και την κοινωνία.
 
Τα περισσότερα θύματα είναι παιδιά ευαίσθητα, χωρίς φίλους, ανασφαλή, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, συχνά σωματικά πιο αδύναμα από τους συνομηλίκους τους. Αντίθετα, οι θύτες εμφανίζονται επιθετικοί ακόμα και στους δασκάλους τους, έχουν εξουσιαστικές τάσεις απέναντι στους συμμαθητές τους, είναι ευερέθιστοι, ενώ δε φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα αυτοπεποίθησης. Μια τρίτη κατηγορία αποτελούν τα παιδιά που γίνονται και θύτες και θύματα, τα οποία τείνουν να είναι υπερδραστήρια, ανασφαλή, με αντικοινωνικές δραστηριότητες, αντιπαθή από τους συμμαθητές τους, αλλά και από τους δασκάλους τους. Αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και προσπαθούν να αντιδράσουν στη βία που δέχονται, αλλά όχι πάντα αποτελεσματικά, περιέγραψε ο ψυχολόγος και ερευνητής, Νταν Ολέους (Dan Olweus).
 
Μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ έδειξε πως τα παιδιά που υπέφεραν από σχολικό εκφοβισμό διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη, άγχος και αυτοκτονικές τάσεις αργότερα στη ζωή τους.
 
Το «Χαμόγελο του Παιδιού», που συμμετέχει στο ΕΑΝ, δέχθηκε το 2013 500 κλήσεις και 31 ηλεκτρονικά μηνύματα (e-mail) για θέματα εκφοβισμού, ανέφερε ο πρόεδρος του οργανισμού, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, ενώ πρόσθεσε πως την ίδια χρονιά μέλη του «Χαμόγελου» πραγματοποίησαν 378 επισκέψεις με διαδραστικές παρεμβάσεις πρόληψης σε 10.720 παιδιά από σχολεία σε όλη την Ελλάδα.
 
Στο συνέδριο συζητήθηκαν προγράμματα πρόληψης και αντιμετώπισης του εκφοβισμού, ενώ έλαβαν χώρα και βιωματικά εργαστήρια.