Το θύμα της απόπειρας βιασμού αναφέρει στο TPP το χρονικό της υπόθεσης αλλά και τον επανατραυματισμό του από την προβολή και την έκταση που πήρε το θέμα στα media. Όπως καταγγέλλει, όταν ο αστυνομικός που κατέγραψε το περιστατικό τη ρώτησε αν έχει κρατήσει τα ρούχα από εκείνη τη νύχτα για να γίνει βιολογικός έλεγχος κι ενώ αυτή απάντησε θετικά, «μου είπε ότι το ερώτημα του ήταν τυπικό κι ότι δεν θα χρειαστούν τα ρούχα».

Το επόμενο αποδεικτικό στοιχείο ήταν το κινητό της γυναίκας που, επίσης, έφερε δαχτυλικά αποτυπώματα του δράστη και πάλι, σύμφωνα με την ίδια η απάντηση ήταν αποτρεπτική:  «Δεν θα μας χρησιμεύσει σε κάτι». Η ίδια πήρε την πρωτοβουλία, πάλι μετά από άρνηση των αστυνομικών να αναζητήσουν το υλικό που υπήρχε από κάμερες της περιοχής, να ψάξει βίντεο από εκείνη τη νύχτα σε τοπικά καταστήματα αλλά και σπίτια.

Έχοντας κάνει όλη την έρευνα μόνη της, παραδίδοντας το βιντεοληπτικό υλίκό στο ΑΤ Ομόνοιας πήρε την απάντηση ότι «η υπόθεση δεν είναι πλέον στην αρμοδιότητα μας».

«Σύμφωνα με τον πειθαρχικό κώδικα των αστυνομικών που καθορίζει τα καθήκοντα τους, οι πρώτες ενέργειες του αρμόδιου αξιωματικού είναι να διασφαλίσει ότι δεν θα χαθούν τα αποδεικτικά στοιχεία, αλλά και ότι θα πρέπει ο ίδιος να μεταβεί στον τόπο του εγκλήματος. Αν ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα, θα πρέπει να στείλει ένα υπαξιωματικό να ελέγξει τον χώρο και να συλλέξει τυχόν στοιχεία. Αυτός όχι μόνο δεν έκανε το παραμικρό για την συλλογή και την διασφάλιση των αποδεικτικών στοιχείων, αλλά δεν πήρε καν τα στοιχεία που του προσκόμισε η καταγγέλλουσα, όπως πχ. το κινητό που είχε αποτυπώματα, τα ρούχα για βιολογικό υλικό» σχολιάζει ο δικηγόρος του θύματος, ξεγυμνώνοντας την παντελή αδιαφορία και αδράνεια που επέδειξε το αστυνομικό τμήμα.

Σύντομα η γυναίκα βρέθηκε αντιμέτωπη με τα βίντεο που η ίδια εξασφάλισε να κυκλοφορούν στα μέσα, χωρίς να έχει συναινέσει, υποχρεώνοντας την σε μία διαδικασία αναβίωσης του τραύματος εκείνης της νύχτας. «Είναι απορίας άξιο πως ένα βίντεο που βρίσκεται στις αρμόδιες αρχές διέρρευσε και βρέθηκε εν ριπή οφθαλμού στα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, που το ανέβασαν» καταγγέλλει στο TPP. Καθώς το υλικό το διέθεταν και οι ιδιώτες – κάτοχοι των καμερών, «δεν είναι εύκολα αποδείξιμο ότι η αποστολή στα μέσα έγινε από το Α.Τ. Ομόνοιας» σχολιάζει ο δικηγόρος του θύματος.

«Τώρα έχει φύγει από το ΑΤ Ομονοίας και έχει πάει στο Τμήμα στην Κυψέλη, όπου οι αστυνομικοί ήταν συνεργάσιμοι και, μάλιστα, εξέφρασαν αγανάκτηση όταν έμαθαν για το κινητό, τα ρούχα, τον ιατροδικαστή και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που απαξίωσαν πλήρως στο ΑΤ Ομόνοιας. Παρόλα αυτά «δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην πρόθεση των αστυνομικών να κάνουν η να μην κάνουν κάθε φορά το καθήκον τους» δηλώνει ο δικηγόρος της στο TPP.

Ολόκληρη η καταγγελία του θύματος:

«Ξημερώματα Σαββάτου 13 Ιουλίου γύρω στις 3.30 δέχτηκα επίθεση βιασμού στην γωνία των πεζόδρομων Πηλέως και Μέντορος στο Μεταξουργείο. Άντρας μελαμψός ασιατικής καταγωγής, κοντού αναστήματος (1.60 – 1.65) αδύνατος με μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια, λευκή μπλούζα με τις γραμμές adidas στο κέντρο, με ακολουθούσε όσο περπατούσα στην οδό Θερμοπυλών. Αντιλήφθηκα ότι είναι πίσω μου στη γωνία Θερμοπυλών και Λεωνίδου.

Συνέχισα ψύχραιμα την πορεία μου περνώντας στην απέναντι πλευρά του δρόμου ενώ περνούσαν αυτοκίνητα, είχε φως και τον είδα να συνεχίζει την πορεία του στο απέναντι πεζοδρόμιο προσπερνώντας με. Έστριψα στη Μεγάλου Αλεξάνδρου και στη συνέχεια στην Πηλέως. Στην διασταύρωση Πηλέως και Μέντορος αντιλήφθηκα ότι είναι πάλι πίσω μου. Με έπιασε από το λαιμό ζητώντας μου “only sex, μόνο sex” προσπάθησα να τον τρομάξω, κρατούσα το κινητό στο χέρι μου και απειλούσα ότι θα τον χτυπήσω στο κεφάλι. Μου πήρε το κινητό από τα χέρια και με οδήγησε στην οδό Μέντορος, του απέσπασα το κινητό και με έπιασε σφιχτά από το λαιμό (κεφαλοκλείδωμα) λέγοντας μου συνέχεια “only sex, μόνο sex”.

Σε εκείνο στο σημείο στην οδό Μέντορος δεν είχε φως, προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη, μιλώντας του ήρεμα αυτή τη φορά για να ορίσω εγώ την διαδρομή και να τον οδηγήσω προς την Πηλέως που ήταν φωτισμένος ο πεζόδρομος και θα μπορούσε να μας δει κάποιος. Κατάφερα να τον οδηγήσω πάλι μέχρι τη γωνιά Πηλέως και Μέντορος προκειμένου να τρέξω (η Πηλέως οδηγεί στην Μεγάλου Αλεξάνδρου όπου ήταν ανοιχτό γνωστό μπαρ της περιοχής ακριβώς στην ευθεία του στενού, στόχος μου ήταν να βγω στη γωνία και να τρέξω προς το μαγαζί). Λίγο πριν την γωνία είχε κάποιους θάμνους, δεν κατάφερα να φτάσω στη γωνία και ο άντρας με έπιασε από το κεφάλι και με ακινητοποίησε στο έδαφος. Προσπάθησα να τον διώξω αλλά δεν τα κατάφερα, είχε ανέβει πάνω μου με κρατούσε σφιχτά από το λαιμό και μου έλεγε “only sex, μόνο sex”, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Από καθαρή τύχη κάποια φωνή ακούστηκε από κάπου απροσδιόριστα «τι κάνετε ρε;» ο άντρας σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει στην Μέντορος που οδηγεί στη Θερμοπυλών. Εγώ ούρλιαξα «βοήθεια» κι έτρεξα στην Πηλέως πηγαίνοντας κατευθείαν στο μπαρ που προανέφερα. Εκεί τα άτομα είχαν άψογη αντιμετώπιση και βγήκαν τρέχοντας έξω μήπως τον βρουν. Εκείνος είχε εξαφανιστεί.

Στις 14 Ιουλίου πήγα να καταγγείλω το περιστατικό στο ΑΤ Ομόνοιας με ένα φιλικό μου πρόσωπο. Μετά από ώρες αναμονής στο ΑΤ μας δέχτηκε ο αρμόδιος αστυνομικός της Ασφάλειας τον οποίο ενημερώσαμε για το συμβάν και ξεκίνησε να το καταγράφει. Με ρώτησε εάν έχω κρατήσει τα ρούχα που φορούσα εκείνο το βράδυ για να γίνει βιολογικός έλεγχος. Ενώ του απάντησα θετικά, μου είπε ότι το ερώτημα του ήταν τυπικό κι ότι δεν θα χρειαστούν τα ρούχα μου γιατί ο έλεγχος αυτός δεν γίνεται σχεδόν ποτέ. Έπειτα με ρώτησε εάν θέλω να εξεταστώ από ιατροδικαστή. Είχα κάποιες μικρές εκδορές στο σώμα μου από την πτώση. Επειδή τα τραύματα ήταν μικρά δεν με παρότρυνε να με δει ιατροδικαστής κι εγώ μην έχοντας γνώση της διαδικασίας που ακολουθεί υπέγραψα ότι δεν θέλω να εξεταστώ.

Στη συνέχεια τον ρωτήσαμε εμείς εάν θα ήταν χρήσιμο να κρατήσουν το κινητό μου στο ΑΤ για έλεγχο δακτυλικών αποτυπωμάτων, εφόσον ο δράστης το είχε πάρει στα χέρια του. Μας απάντησε ότι δεν χρειάζεται να το κρατήσουν γιατί δεν θα τους χρησίμευε σε κάτι. Ακόμα τον ρωτήσαμε εάν θα μπορούσαν να βρουν υλικό από κάμερες και μας είπε ότι και να βρουν δεν θα είναι βοηθητικό επειδή δεν θα φαίνονταν καθαρά το πρόσωπο του δράστη κι ότι ουσιαστικά είναι χαμένη υπόθεση.

Την επόμενη μέρα το πρωί με ένα φιλικό μου πρόσωπο επαναλάβαμε με δική μας πρωτοβουλία την διαδρομή που είχα κάνει εκείνο το βράδυ και ξεκινήσαμε να κοιτάμε εάν υπάρχουν κάμερες που μπορεί να φαινόταν το περιστατικό. Εντοπίσαμε κάμερες σε κάποια καταστήματα και μια κατοικία. Με αυτές τις πληροφορίες ξαναπήγαμε στο ΑΤ της Ομόνοιας και επιμέναμε ότι είναι υποχρέωση τους να ελέγξουν το υλικό από αυτές τις κάμερες. Μας είπανε πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι, ότι έχουν άλλες δουλειές !!!! και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να μου δώσουν έγγραφα για να τα μοιράσω στους ιδιοκτήτες που έχουν κάμερες ασφαλείας και να προσκομίσουν οι ίδιοι το υλικό στο A.T. με USB φλασάκι. Αναλαμβάνοντας υποχρεωτικά να υποκαταστήσω τα όργανα της τάξης, τους είπα να μου δώσουν τα έγγραφα και τους ρώτησα τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος δεν μπορεί να πάει στο ΑΤ εφόσον εργάζεται εκείνη την ώρα και θα πρέπει να αφήσει τη δουλεία του για κάτι που δεν είναι δική του ευθύνη. Μου απάντησαν ότι το συγκεκριμένο έγγραφο τους υποχρεώνει κι ότι όλοι θα πρέπει να πάνε.

Τις επόμενες μέρες ήρθα σε επαφή με όλους τους ιδιοκτήτες καταστημάτων που είχαν εγκατεστημένες κάμερες ασφαλείας, καθώς και με τον ιδιοκτήτη κατοικίας στην οδό Μέντορος, προκειμένου να συλλέξω όποιο οπτικό υλικό μπορούσε να βρεθεί και να βοηθήσει στον εντοπισμό του δράστη. Ο ιδιοκτήτης της κατοικίας με ενημέρωσε ότι θα πήγαινε ο ίδιος το υλικό της κάμεράς του στο Α.Τ.Ομονοίας, ενώ οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων, οι οποίοι μου έδειξαν το υλικό από τις κάμερες τους, μου είπαν ότι δεν θα μπορέσουν να πάνε στο Α.Τ. να το παραδώσουν, οπότε αναγκάστηκα με ένα USB φλασάκι να συλλέξω τα βίντεο και να τα παραδώσω η ίδια στο αστυνομικό τμήμα. Κατά τη διάρκεια της συλλογής των βίντεο που κράτησε μέρες υπήρχαν δυσκολίες. Η παρουσία μου με ένα χαρτί της αστυνομίας δεν ήταν αρκετή για να κινητοποιηθούν άμεσα όλοι καθώς χρειαζόντουσαν κάποια τεχνική υποστήριξη για να κατεβάσουν και να αποθηκεύσουν τα βίντεο, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος, αλλά και σημαντικό υλικό που κατέγραφε αρκετά καθαρά το πρόσωπο του δράστη.

Αφού συγκέντρωσα το υλικό ξαναπήγα στο Α.Τ. της Ομονοίας να παραδώσω το USB φλασάκι με τα βίντεο και παράλληλα να ζητήσω ότι θέλω να με δει ιατροδικαστής έχοντας πάρει πλέον νομική συμβουλή. Εκεί με ενημέρωσαν ότι η υπόθεση μου δεν είναι πλέον στην αρμοδιότητα τους αλλά στο ΑΤ Κυψέλης, στο οποίο πήγα και εν τέλει παρέδωσα το USB φλασάκι.

Την ίδια ημέρα, 18 Ιουλίου 2024, έχοντας υποστεί όλο το ψυχολογικό σοκ από την απόπειρα βιασμού αλλά και όλη την ταλαιπωρία των προηγούμενων ημερών, πληροφορούμαι ότι έχει διαρρεύσει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς την συγκατάθεση μου, βίντεο και φωτογραφίες από το βίντεο που είχε παραδοθεί στο Α.Τ. Ομονοίας. Ένα βίντεο που όχι μόνο με δείχνει οπτικά χωρίς να έχω συναινέσει αλλά ακούγεται καθαρά και η φωνή μου, την ώρα που ουρλιάζω κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Ένα βίντεο που με κάνει να βιώνω μέσα μου ξανά και ξανά το συμβάν, με διαλύει ψυχολογικά μετατρέποντας με σε ένα ακόμη πιόνι του θεάματος.

Τέλος, θέλω να τονίσω ότι είναι απορίας άξιο πως ένα βίντεο που βρίσκεται στις αρμόδιες αρχές διέρρευσε και βρέθηκε εν ριπή οφθαλμού στα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, που το ανέβασαν».

Δικηγόρος του θύματος: «Οι πρώτες ενέργειες του αξιωματικού, σύμφωνα με τον πειθαρχικό κώδικα, είναι να διασφαλίσει ότι δεν θα χαθούν τα αποδεικτικά στοιχεία»

«Αρμοδιότητα του αξιωματικού είναι να μεταβεί στον τόπο του εγκλήματος και αν ο ίδιος δεν έχει τη δυνατότητα θα πρέπει να στείλει ένα υπαξιωματικό να ελέγξει τον χώρο και να συλλέξει τυχόν στοιχεία» δηλώνει στο TPP ο δικηγόρος του θύματος, Ασημάκης Φατούρος, ενώ σχολιάζει ότι «όχι μόνο δεν έκανε το παραμικρό για την συλλογή και την διασφάλιση των αποδεικτικών στοιχείων αλλά δεν πήρε καν τα στοιχεία που του προσκόμισε η καταγγέλλουσα, όπως πχ. το κινητό που είχε αποτυπώματα, τα ρούχα για βιολογικό υλικό».

Σχετικά με το θέμα της ιατροδικαστικής εξέτασης, ο κ. Φατούρος εξηγεί ότι «σε οποιοδήποτε αδίκημα υπάρχει κάποιος μικρός τραυματισμός προβλέπεται από το πειθαρχικό ότι είναι υποχρεωτικό ο αξιωματικός να ενημερώσει το θύμα και να του συστήσει να πάει στην ιατροδικαστική υπηρεσία».

«Να μην πω για την αστειότητα με τις κάμερες» συνεχίζει « όπου όχι μόνο δεν δέχτηκαν να μαζέψουν το υλικό από τις κάμερες και έτρεχε η κοπέλα να χτυπάει από πόρτα σε πόρτα, αναλαμβάνοντας δηλαδή να κάνει την δική τους δουλειά, αλλά το μόνο που δεν της είπαν ήταν “πήγαινε να τον συλλάβεις και φέρτον μας”».

Ως προς τη διαρροή του βίντεο, ο Ασημάκης Φατούρος εξηγεί ότι «με την αλλοίωση της φωνής και του προσώπου δεν είναι εύκολη η ταυτοποίηση, οπότε δεν εντάσσεται στην παραβίαση των προσωπικών δεδομένων από την πλευρά των media» αλλά «όποιο υλικό παραδίδεται χωρίς τη συναίνεση του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων είναι παράνομο γιατί δίνεται ένα υλικό όπου φαίνεται το πρόσωπο και ακούγεται φωνή».

Άρα, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων εμπίπτει στον αποστολέα του υλικού και, καθώς αυτό το διέθεταν και οι ιδιώτες – κάτοχοι των καμερών, «δεν είναι εύκολα αποδείξιμο ότι η αποστολή στα μέσα έγινε από το Α.Τ. Ομόνοιας».

Αναλυτικότερα, ακόμη κι αν τα μέσα για να μην προσπέσουν στους νόμους περί προσωπικών δεδομένων αλλοιώνουν κάποια χαρακτηριστικά για να δημοσιεύσουν το υλικό στο κοινό, τα ίδια τα μέσα και οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτά έχουν δει καθαρά το πρόσωπο της γυναίκας, χωρίς η ίδια να έχει συναινέσει σε αυτήν την διαδικασία. Το πως εργαλειοποιείται το υλικό και το πως επανατραυματίζεται το θύμα μέσω αυτού είναι μία διαφορετική συζήτηση πέραν του νομικού πλαισίου.

«Τώρα έχει φύγει από το ΑΤ Ομονοίας και έχει πάει στο Τμήμα στην Κυψέλη, όπου οι αστυνομικοί ήταν συνεργάσιμοι και, μάλιστα, εξέφρασαν αγανάκτηση όταν έμαθαν για το κινητό, τα ρούχα, τον ιατροδικαστή και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που απαξίωσαν πλήρως στο ΑΤ Ομόνοιας. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην πρόθεση των αστυνομικών να κάνουν η να μην κάνουν κάθε φορά το καθήκον τους» δηλώνει ο δικηγόρος στο TPP.