του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Ο Φιντέλ έγραφε στην Granma, τον Μαϊο του 2015, το κείμενό του με τίτλο Το δικαίωμά μας να είμαστε Μαρξιστές-Λενινιστές καθώς «οι στρατιώτες και οι αξιωματούχοι του Στρατού της Ρωσικής Ομοσπονδίας, γεμάτοι υπερηφάνεια, θα παρελαύνουν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας με τα χαρακτηριστικά γρήγορα, στρατιωτικά τους βήματα».
Ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης θύμιζε, πως «ο Λένιν ήταν ένας μεγαλοφυής επαναστάτης ηγέτης, που δεν δίστασε να υιοθετήσει τις ιδέες του Μαρξ και να τις εφαρμόσει σε μια τεράστια και μόνο εν μέρει βιομηχανοποιημένη χώρα, το κόμμα του προλεταριάτου της οποίας έγινε το πιο ριζοσπαστικό και θαρραλέο στον πλανήτη, στον απόηχο της μεγαλύτερης σφαγής που είχε προκαλέσει ο καπιταλισμός στον κόσμο, όπου για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνισή τους στους πολέμους τα τανκς, τα αυτόματα όπλα, η αεροπορία και τα δηλητηριώδη αέρια, ενώ ακόμα και ένα θρυλικό κανόνι που μπορούσε να εκτοξεύσει ένα βαρύ βλήμα πάνω από 100 χιλιόμετρα έκανε αισθητή την παρουσία του στην αιματηρή σύγκρουση. Από αυτό το μακελειό προέκυψε η Κοινωνία των Εθνών, ένας θεσμός που θα έπρεπε να έχει διαφυλάξει την ειρήνη, αλλά που δεν κατάφερε καν να σταματήσει τη ραγδαία προέλαση της αποικιοκρατίας στην Αφρική, ένα μεγάλο μέρος της Ασίας, την Ωκεανία, την Καραϊβική, τον Καναδά και μια περιφρονητική νεοαποικιοκρατία στη Λατινική Αμερική. Μόλις 20 χρόνια αργότερα, ένας άλλος φρικτός παγκόσμιος πόλεμος ξέσπασε στην Ευρώπη, το προοίμιο του οποίου ήταν ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, που ξεκίνησε το 1936».
«Μετά τη συντριπτική ήττα των Ναζί, τα έθνη του κόσμου εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία προσπαθούν να δημιουργήσουν συνεργασία προκειμένου να τερματιστούν οι επιθέσεις και οι πόλεμοι, έτσι ώστε οι χώρες να μπορέσουν να διατηρήσουν την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ειρηνική συνεργασία των μεγάλων και των μικρών, των πλούσιων ή των φτωχών κρατών του κόσμου. Εκατομμύρια επιστήμονες θα μπορούσαν, μεταξύ άλλων, να αυξήσουν τις πιθανότητες επιβίωσης του ανθρώπινου είδους, με δισεκατομμύρια ανθρώπους να απειλούνται ήδη από έλλειψη τροφίμων και νερού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είμαστε ήδη 7,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Το 1800 υπήρχαν μόνο 978 εκατομμύρια- ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 6,07 δισεκατομμύρια το 2000- και σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις μέχρι το 2050 θα είναι 10 δισεκατομμύρια. Βέβαια, ελάχιστα αναφέρεται η άφιξη στη Δυτική Ευρώπη καραβιών γεμάτων μετανάστες, που ταξιδεύουν με οποιοδήποτε αντικείμενο επιπλέει- ένα ποτάμι Αφρικανών μεταναστών, από την ήπειρο που αποικίστηκε από τους Ευρωπαίους επί εκατοντάδες χρόνια. Πριν από 23 χρόνια, σε μια Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη δήλωσα: “Ένα σημαντικό βιολογικό είδος κινδυνεύει να εξαφανιστεί, δεδομένης της ταχείας και προοδευτικής καταστροφής των φυσικών συνθηκών που συντηρούν τη ζωή του¬: ο άνθρωπος”. Εκείνη την εποχή δεν ήξερα πόσο κοντά βρισκόμασταν σε αυτό», προειδοποιούσε με διορατικότητα για όσα συμβαίνουν σήμερα.
Ο Κουβανός επαναστάτης έκλεινε το μήνυμά του, επισημαίνοντας «τον βαθύτατο θαυμασμό μας για τον ηρωικό σοβιετικό λαό, ο οποίος προσέφερε στην ανθρωπότητα μια τεράστια υπηρεσία. Σήμερα βλέπουμε τη σταθερή συμμαχία μεταξύ του λαού της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του κράτους με την ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στον κόσμο, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Και οι δύο χώρες, με τη στενή συνεργασία τους, τη σύγχρονη επιστήμη, τους ισχυρούς στρατούς και τους γενναίους στρατιώτες, αποτελούν μια ισχυρή ασπίδα παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας, ώστε να διαφυλαχθεί η ζωή του είδους μας. Η σωματική και ψυχική υγεία και το πνεύμα της αλληλεγγύης είναι κανόνες που πρέπει να επικρατήσουν, αλλιώς το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως το ξέρουμε, θα χαθεί για πάντα. Τα 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί που πέθαναν στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, το έκαναν επίσης για την ανθρωπότητα και το δικαίωμα να σκέφτονται και να είναι σοσιαλιστές, να είναι μαρξιστές-λενινιστές, κομμουνιστές, και να αφήσουν πίσω τους σκοτεινούς αιώνες».