Τι κρύβεται πίσω από την αναβολή έναρξης ισχύος του ειδικού φόρου τηλεόρασης για το 2012
Τι κρύβεται πίσω από την αναβολή έναρξης ισχύος του ειδικού φόρου τηλεόρασης για το 2012;
Της Σόνιας Χαϊμαντά
Της Σόνιας Χαϊμαντά
Γνωρίζει κάτι – που δεν μας το λέει - η ελληνική κυβέρνηση και αναβάλλει τον ειδικό φόρο τηλεόρασης (20% επί της αξίας της διαφήμισης) για την 1η Ιανουαρίου του 2012; Ξέρει κάτι, ελπίζει κάτι συγκεκριμένο ή προσδοκά ότι από την Πρωτοχρονιά του 2012 θα έχει αλλάξει κάτι στην ελληνική οικονομία ή στην «τοπική» οικονομία των ιδιωτικών καναλιών, στη διαχειριστική ικανότητα των διαφημιστικών και στη δυνατότητα ρευστότητας των διαφημιζομένων που θα επιτρέπει άλλο ένα χαράτσι στα υπάρχοντα;
Και τι ζύγιασε η κυβέρνηση για να αφαιρέσει αυτό το χαράτσι από τις υποχρεώσεις των διαφημιζομένων, της βιομηχανίας και του εμπορίου; Την απειλή για μαζικές απολύσεις, τον εκβιασμό για ψαλίδι στη διαφήμιση, για αποχώρηση από την Ελλάδα; Τι; Δεν θα μάθουμε ποτέ; Όχι δεν είναι αυτή η απάντηση. Ενώ η κυβέρνηση ψηφίζει, με τη διαδικασία του επείγοντος, δήθεν μέτρα για την ενίσχυση των θέσεων εργασίας (τι οξύμωρος εξωραϊσμός, να διευκολύνεις τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και το ψαλίδι στις αποζημιώσεις, να και να το πακετάρεις όλο αυτό με τη συσκευασία να αναγράφει «μέτρα στήριξης»), βασανίζεται πολύ (5 ολόκληρους μήνες) για να αποσύρει έναν φόρο ειδεχθή κατά τα άλλα που ναι! η εφαρμογή του θα προκαλούσε ντόμινο σαρωτικών αλλαγών στα κανάλια καθώς η διαφήμιση θα έπεφτε με μαθηματική ακρίβεια με ισόποσο ποσοστό… Δυο τινά συμβαίνουν ή μάλλον μπορεί να έχουν συμβεί: Είτε πιέστηκε πολύ και στριμώχτηκε στις γωνίες… του τριγώνου «Διαφημιζόμενοι» (κεφάλαιο) – Διαφημιστικές εταιρείες – Καναλάρχες (που στην πλειονότητά τους είναι και εκδότες) χαρίζοντάς τους φυσικά κάτι με αντάλλαγμα (π.χ. μείωση αγγελιοσήμου;) είτε είχε κάνει αρχικά λάθος αποφασίζοντας αβασάνιστα την επαναφορά ενός φόρου που κάποτε στις εποχές των παχέων αγελάδων έφερνε λεφτά. Όπως επίσης ατυχώς είχε αποφασιστεί η αύξηση του αναλογικού φόρου στις τιμές των τσιγάρων που τελικά προκάλεσε μείωση των πωλήσεων των ακριβών τσιγάρων και στο τέλος μείωση και της εισπρακτικής ικανότητας του φόρου…. Ακαταστασία, προχειρότητα, έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού…. Πανικός πάνω από όλα στη λογική του «μπαλτά του κρεοπωλείου» (και όχι της χειρουργικής λεπίδας) και του παιδικού τρομπολίνο και όχι της απόφασης κατόπιν επισταμένης έρευνας…
Με τη διαφήμιση να πέφτει μέχρι στιγμής κατά 14% (επισήμως γιατί ανεπισήμως κατηφορίζει με -50%), ο φόρος πήρε αναβολή για την 1η/1/2012 και μάλιστα από το νομοσχέδιο για τα «έκτακτα μέτρα εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας». Πιο συγκεκριμένα, στο τέλος της παραγράφου 12 αρ. 5 του Ν.3845/2010 (Α’ 65) προστίθεται η εξής διάταξη: «Η ισχύς της διάταξης της παραγράφου αρχίζει από 1/1/2012).
Φόρος λάστιχο στη λογική του πήγαιν’ έλα
• Η διάταξη είχε ψηφιστεί αρχικά στις 6 Μαΐου 2010 στο νομοσχέδιο για τα «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ» το οποίο στο άρθρο 5 παρ. 12 επανέφερε τον ειδικό φόρο τηλεόρασης σε ποσοστό 20% επί της αξίας της διαφήμισης που υπολογίζουν τα τηλεοπτικά Μέσα.
• Στη συνέχεια τον περασμένο Ιούλιο η έναρξη ισχύος της διάταξης πήρε αναβολή για την 1η Οκτωβρίου 2010 με τοπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ολοι (διαφημιζόμενοι, διαφημιστές και κανάλια περίμεναν την αναγκαία εγκύκλιο έκτοτε που ποτέ δεν ήρθε).
• Ο φόρος είχε επιβληθεί στο 30% εν τη γενέσει του ενώ μειώθηκε στο 20% επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη. Στη συνέχεια η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή έλαβε την απόφαση και κατάργησε σταδιακά τον ειδικό φόρο. Σύμφωνα με το Ν.3427/05 (άρθρο 38), ο ειδικός φόρος που επιβαλλόταν στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση καταργήθηκε οριστικά από την 1η Νοεμβρίου 2007.
Τότε το υπουργείο Οικονομίας, επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας είχε κατηγορηθεί ότι είχε πριμοδοτήσει με επιπλέον διαφήμιση ύψους 100 εκ. ευρώ (όσο δηλαδή και τα έσοδα του συγκεκριμένου φόρου) τα τηλεοπτικά κανάλια.
Είχε προηγηθεί ευρεία σύσκεψη την οποία συγκάλεσε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης μαζί με τον υφυπουργό Οικονομίας Αντώνη Μπέζα και τον γενικό γραμματέα φορολογίας, Κώστα Μίχαλο στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών όπως του Antenna Alpha, Mega, Alter, Star, καθώς επίσης διαφημιστές και εκπρόσωποι της Ενωσης Εταιριών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος (ΕΔΕΕ).
Η κατάργηση του φόρου αποτελούσε πάγιο αίτημα τόσο της ΕΔΕΕ όσο και του Συνδέσμου Διαφημιζομένων Ελλάδος (ΣΔΕ) ήδη από το 1983 όταν επιβλήθηκε για πρώτη φορά. Τότε το ύψος του φόρου έφτανε το 30% του κόστους των διαφημίσεων.
Στα βασικά επιχειρήματα των εκπροσώπων του κλάδου διαφήμισης ήταν ότι με την επιβολή του φόρου μετά το ΄87 όταν πλέον επιβλήθηκε και ο φόρος προστιθέμενης αξίας, η φορολογία της τηλεοπτικής διαφήμισης έφτασε στο 48% στο οποίο περιλαμβανόταν ειδικός φόρος διαφήμισης στην τηλεόραση και 18% ΦΠΑ.
Στην κατεύθυνση της φορολογικής ελάφρυνσης ο ειδικός φόρος των διαφημίσεων μειώθηκε από το 30% στο 25% από την 1η Ιουλίου του 2004 και στο 20% την 1η Ιουλίου του 2005. Ωστόσο ακόμη και μετά τις μειώσεις η φορολογία παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα αφού μέχρι τότε οι τηλεοπτικές διαφημίσεις φορολογούνταν με συντελεστή 39% μετά και την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ κατά 1%.
Το σκεπτικό της μείωσης από την πλευρά του υπουργείου Οικονομίας ήταν ότι με την απαλοιφή του ειδικού φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων ο τζίρος θα αυξηθεί τουλάχιστον κατά 100 εκ. ευρώ όσο περίπου και τα έσοδα του συγκεκριμένου φόρου.
Η απώλεια στα δημόσια έσοδα θα αναπληρωνόταν από την επιπλέον κερδοφορία τόσο των διαφημιζόμενων εταιρειών όσο και των διαφημιστικών εταιρειών και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ που θα ήταν οι αποδέκτες των διαφημίσεων.
Περισσότερα σποτ
Πληροφορίες μάλιστα της εποχής εκείνης αναφέρουν ότι τόσο οι εκπρόσωποι των διαφημιζομένων όσο και των διαφημιστών δεσμεύθηκαν ότι τα έσοδα από τον ειδικό φόρο θα γίνονταν περισσότερες διαφημίσεις οι οποίες με τη σειρά τους θα καλούντο να ενισχύσουν τη δραστηριότητα της συγκεκριμένης αγοράς.
Από το 48% του 2007 στο 64% τη χρονιά της κρίσης
Και φθάσαμε στο 2010. Η διάταξη, η οποία υποτίθεται ότι θα απέστρεφε τους διαφημιζόμενους από την τηλεόραση για να τους κατευθύνει στα άλλα Μέσα, εκτόξευε στο 64% την επιβάρυνση ανά διαφημιστικό κονδύλι (Ειδικός φόρος 20% + αγγελιόσημο 21% + ΦΠΑ 23%=64%). Το ποσοστό θεωρήθηκε προφανώς εξοντωτικό για την τηλεοπτική αγορά.
Στόχος του νομοθέτη υποτίθεται ότι ήταν «η δίκαιη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την εξασφάλιση οικονομικών πόρων, ύστερα από την κατανομή των φορολογικών βαρών σε όλες τις παραγωγικές τάξεις» ωστόσο η αγορά δικαίως αγανάκτησε καθώς έμελε να προστεθεί νέα επιβάρυνση σε μια κρίσιμη περίοδο τόσο για την οικονομία όσο και τη διαφημιστική δαπάνη.
Τι ανέφερε η διάταξη
• Ο φόρος βαρύνει άμεσα, κατά περίπτωση, τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή το διαφημιστή που μεσολαβεί.
• Τον ειδικό αυτό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και αποδίδουν στο δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. , μέχρι την εικοστή (20η) ημέρα κάθε μήνα, για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου μήνα.
• Ο φόρος βαρύνει άμεσα τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή το διαφημιστή που μεσολαβεί και το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομά του. Εφόσον το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομα του διαφημιστή που μεσολαβεί, αντίγραφο του τιμολογίου με τη σφραγίδα και την υπογραφή του εκδότη αποστέλλεται στο διαφημιζόμενο μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από την έκδοση του τιμολογίου.
• Στα πιστωτικά τιμολόγια που εκδίδουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ πρέπει να αναγράφονται και οι αριθμοί των σχετικών τιμολογίων.
Η αποσύρετε ή απολύουμε
Σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση πιέστηκε σθεναρά να αποσύρει τη διάταξη καθώς οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών άφησαν να εννοηθεί πως θα προχωρήσουν σε απολύσεις στο 30% του προσωπικού. Η διάταξη αυτή φαίνεται πως αιφνιδίασε τους πάντες στην τηλεοπτική και διαφημιστική αγορά, αλλά δεν υπήρξαν επίσημες αντιδράσεις περιμένοντας να επικρατήσει η «λογική».
Υπήρξε όμως και μία άλλη εκτίμηση: ότι ο ειδικός φόρος της τηλεόρασης προορίστηκε για να αντικαταστήσει τον πόρο του αγγελιοσήμου. Οσοι υιοθέτησαν την εκδοχή αυτή έλαβαν υπόψιν τους δύο παραμέτρους: Αφενός ότι καναλάρχες είχαν ζητήσει την κατάργηση του αγγελιοσήμου για την τηλεόραση, ως όρο επιβίωσης, και αφετέρου ότι οι εκπρόσωποι της τρόικα, δεν φαίνεται να δέχονται την ύπαρξη τέτοιων κοινωνικών πόρων και συστημάτων βάσει των οποίων κάποιος τρίτος πληρώνει για την ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Η αναβολή του φόρου ως εκ τούτου από τη μια ανακουφίζει κάποιους, από την άλλη τρομάζει κάποιους άλλους. Κοντός ψαλμός.
Γνωρίζει κάτι – που δεν μας το λέει - η ελληνική κυβέρνηση και αναβάλλει τον ειδικό φόρο τηλεόρασης (20% επί της αξίας της διαφήμισης) για την 1η Ιανουαρίου του 2012; Ξέρει κάτι, ελπίζει κάτι συγκεκριμένο ή προσδοκά ότι από την Πρωτοχρονιά του 2012 θα έχει αλλάξει κάτι στην ελληνική οικονομία ή στην «τοπική» οικονομία των ιδιωτικών καναλιών, στη διαχειριστική ικανότητα των διαφημιστικών και στη δυνατότητα ρευστότητας των διαφημιζομένων που θα επιτρέπει άλλο ένα χαράτσι στα υπάρχοντα;
Και τι ζύγιασε η κυβέρνηση για να αφαιρέσει αυτό το χαράτσι από τις υποχρεώσεις των διαφημιζομένων, της βιομηχανίας και του εμπορίου; Την απειλή για μαζικές απολύσεις, τον εκβιασμό για ψαλίδι στη διαφήμιση, για αποχώρηση από την Ελλάδα; Τι; Δεν θα μάθουμε ποτέ; Όχι δεν είναι αυτή η απάντηση. Ενώ η κυβέρνηση ψηφίζει, με τη διαδικασία του επείγοντος, δήθεν μέτρα για την ενίσχυση των θέσεων εργασίας (τι οξύμωρος εξωραϊσμός, να διευκολύνεις τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και το ψαλίδι στις αποζημιώσεις, να και να το πακετάρεις όλο αυτό με τη συσκευασία να αναγράφει «μέτρα στήριξης»), βασανίζεται πολύ (5 ολόκληρους μήνες) για να αποσύρει έναν φόρο ειδεχθή κατά τα άλλα που ναι! η εφαρμογή του θα προκαλούσε ντόμινο σαρωτικών αλλαγών στα κανάλια καθώς η διαφήμιση θα έπεφτε με μαθηματική ακρίβεια με ισόποσο ποσοστό… Δυο τινά συμβαίνουν ή μάλλον μπορεί να έχουν συμβεί: Είτε πιέστηκε πολύ και στριμώχτηκε στις γωνίες… του τριγώνου «Διαφημιζόμενοι» (κεφάλαιο) – Διαφημιστικές εταιρείες – Καναλάρχες (που στην πλειονότητά τους είναι και εκδότες) χαρίζοντάς τους φυσικά κάτι με αντάλλαγμα (π.χ. μείωση αγγελιοσήμου;) είτε είχε κάνει αρχικά λάθος αποφασίζοντας αβασάνιστα την επαναφορά ενός φόρου που κάποτε στις εποχές των παχέων αγελάδων έφερνε λεφτά. Όπως επίσης ατυχώς είχε αποφασιστεί η αύξηση του αναλογικού φόρου στις τιμές των τσιγάρων που τελικά προκάλεσε μείωση των πωλήσεων των ακριβών τσιγάρων και στο τέλος μείωση και της εισπρακτικής ικανότητας του φόρου…. Ακαταστασία, προχειρότητα, έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού…. Πανικός πάνω από όλα στη λογική του «μπαλτά του κρεοπωλείου» (και όχι της χειρουργικής λεπίδας) και του παιδικού τρομπολίνο και όχι της απόφασης κατόπιν επισταμένης έρευνας…
Με τη διαφήμιση να πέφτει μέχρι στιγμής κατά 14% (επισήμως γιατί ανεπισήμως κατηφορίζει με -50%), ο φόρος πήρε αναβολή για την 1η/1/2012 και μάλιστα από το νομοσχέδιο για τα «έκτακτα μέτρα εφαρμογής του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας». Πιο συγκεκριμένα, στο τέλος της παραγράφου 12 αρ. 5 του Ν.3845/2010 (Α’ 65) προστίθεται η εξής διάταξη: «Η ισχύς της διάταξης της παραγράφου αρχίζει από 1/1/2012).
Φόρος λάστιχο στη λογική του πήγαιν’ έλα
• Η διάταξη είχε ψηφιστεί αρχικά στις 6 Μαΐου 2010 στο νομοσχέδιο για τα «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ» το οποίο στο άρθρο 5 παρ. 12 επανέφερε τον ειδικό φόρο τηλεόρασης σε ποσοστό 20% επί της αξίας της διαφήμισης που υπολογίζουν τα τηλεοπτικά Μέσα.
• Στη συνέχεια τον περασμένο Ιούλιο η έναρξη ισχύος της διάταξης πήρε αναβολή για την 1η Οκτωβρίου 2010 με τοπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ολοι (διαφημιζόμενοι, διαφημιστές και κανάλια περίμεναν την αναγκαία εγκύκλιο έκτοτε που ποτέ δεν ήρθε).
• Ο φόρος είχε επιβληθεί στο 30% εν τη γενέσει του ενώ μειώθηκε στο 20% επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη. Στη συνέχεια η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή έλαβε την απόφαση και κατάργησε σταδιακά τον ειδικό φόρο. Σύμφωνα με το Ν.3427/05 (άρθρο 38), ο ειδικός φόρος που επιβαλλόταν στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση καταργήθηκε οριστικά από την 1η Νοεμβρίου 2007.
Τότε το υπουργείο Οικονομίας, επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας είχε κατηγορηθεί ότι είχε πριμοδοτήσει με επιπλέον διαφήμιση ύψους 100 εκ. ευρώ (όσο δηλαδή και τα έσοδα του συγκεκριμένου φόρου) τα τηλεοπτικά κανάλια.
Είχε προηγηθεί ευρεία σύσκεψη την οποία συγκάλεσε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης μαζί με τον υφυπουργό Οικονομίας Αντώνη Μπέζα και τον γενικό γραμματέα φορολογίας, Κώστα Μίχαλο στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών όπως του Antenna Alpha, Mega, Alter, Star, καθώς επίσης διαφημιστές και εκπρόσωποι της Ενωσης Εταιριών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος (ΕΔΕΕ).
Η κατάργηση του φόρου αποτελούσε πάγιο αίτημα τόσο της ΕΔΕΕ όσο και του Συνδέσμου Διαφημιζομένων Ελλάδος (ΣΔΕ) ήδη από το 1983 όταν επιβλήθηκε για πρώτη φορά. Τότε το ύψος του φόρου έφτανε το 30% του κόστους των διαφημίσεων.
Στα βασικά επιχειρήματα των εκπροσώπων του κλάδου διαφήμισης ήταν ότι με την επιβολή του φόρου μετά το ΄87 όταν πλέον επιβλήθηκε και ο φόρος προστιθέμενης αξίας, η φορολογία της τηλεοπτικής διαφήμισης έφτασε στο 48% στο οποίο περιλαμβανόταν ειδικός φόρος διαφήμισης στην τηλεόραση και 18% ΦΠΑ.
Στην κατεύθυνση της φορολογικής ελάφρυνσης ο ειδικός φόρος των διαφημίσεων μειώθηκε από το 30% στο 25% από την 1η Ιουλίου του 2004 και στο 20% την 1η Ιουλίου του 2005. Ωστόσο ακόμη και μετά τις μειώσεις η φορολογία παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα αφού μέχρι τότε οι τηλεοπτικές διαφημίσεις φορολογούνταν με συντελεστή 39% μετά και την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ κατά 1%.
Το σκεπτικό της μείωσης από την πλευρά του υπουργείου Οικονομίας ήταν ότι με την απαλοιφή του ειδικού φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων ο τζίρος θα αυξηθεί τουλάχιστον κατά 100 εκ. ευρώ όσο περίπου και τα έσοδα του συγκεκριμένου φόρου.
Η απώλεια στα δημόσια έσοδα θα αναπληρωνόταν από την επιπλέον κερδοφορία τόσο των διαφημιζόμενων εταιρειών όσο και των διαφημιστικών εταιρειών και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ που θα ήταν οι αποδέκτες των διαφημίσεων.
Περισσότερα σποτ
Πληροφορίες μάλιστα της εποχής εκείνης αναφέρουν ότι τόσο οι εκπρόσωποι των διαφημιζομένων όσο και των διαφημιστών δεσμεύθηκαν ότι τα έσοδα από τον ειδικό φόρο θα γίνονταν περισσότερες διαφημίσεις οι οποίες με τη σειρά τους θα καλούντο να ενισχύσουν τη δραστηριότητα της συγκεκριμένης αγοράς.
Από το 48% του 2007 στο 64% τη χρονιά της κρίσης
Και φθάσαμε στο 2010. Η διάταξη, η οποία υποτίθεται ότι θα απέστρεφε τους διαφημιζόμενους από την τηλεόραση για να τους κατευθύνει στα άλλα Μέσα, εκτόξευε στο 64% την επιβάρυνση ανά διαφημιστικό κονδύλι (Ειδικός φόρος 20% + αγγελιόσημο 21% + ΦΠΑ 23%=64%). Το ποσοστό θεωρήθηκε προφανώς εξοντωτικό για την τηλεοπτική αγορά.
Στόχος του νομοθέτη υποτίθεται ότι ήταν «η δίκαιη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την εξασφάλιση οικονομικών πόρων, ύστερα από την κατανομή των φορολογικών βαρών σε όλες τις παραγωγικές τάξεις» ωστόσο η αγορά δικαίως αγανάκτησε καθώς έμελε να προστεθεί νέα επιβάρυνση σε μια κρίσιμη περίοδο τόσο για την οικονομία όσο και τη διαφημιστική δαπάνη.
Τι ανέφερε η διάταξη
• Ο φόρος βαρύνει άμεσα, κατά περίπτωση, τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή το διαφημιστή που μεσολαβεί.
• Τον ειδικό αυτό φόρο εισπράττουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και αποδίδουν στο δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που υποβάλλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. , μέχρι την εικοστή (20η) ημέρα κάθε μήνα, για τα έσοδα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις του προηγούμενου μήνα.
• Ο φόρος βαρύνει άμεσα τη διαφημιζόμενη επιχείρηση ή το διαφημιστή που μεσολαβεί και το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομά του. Εφόσον το τιμολόγιο εκδίδεται στο όνομα του διαφημιστή που μεσολαβεί, αντίγραφο του τιμολογίου με τη σφραγίδα και την υπογραφή του εκδότη αποστέλλεται στο διαφημιζόμενο μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από την έκδοση του τιμολογίου.
• Στα πιστωτικά τιμολόγια που εκδίδουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ πρέπει να αναγράφονται και οι αριθμοί των σχετικών τιμολογίων.
Η αποσύρετε ή απολύουμε
Σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση πιέστηκε σθεναρά να αποσύρει τη διάταξη καθώς οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών άφησαν να εννοηθεί πως θα προχωρήσουν σε απολύσεις στο 30% του προσωπικού. Η διάταξη αυτή φαίνεται πως αιφνιδίασε τους πάντες στην τηλεοπτική και διαφημιστική αγορά, αλλά δεν υπήρξαν επίσημες αντιδράσεις περιμένοντας να επικρατήσει η «λογική».
Υπήρξε όμως και μία άλλη εκτίμηση: ότι ο ειδικός φόρος της τηλεόρασης προορίστηκε για να αντικαταστήσει τον πόρο του αγγελιοσήμου. Οσοι υιοθέτησαν την εκδοχή αυτή έλαβαν υπόψιν τους δύο παραμέτρους: Αφενός ότι καναλάρχες είχαν ζητήσει την κατάργηση του αγγελιοσήμου για την τηλεόραση, ως όρο επιβίωσης, και αφετέρου ότι οι εκπρόσωποι της τρόικα, δεν φαίνεται να δέχονται την ύπαρξη τέτοιων κοινωνικών πόρων και συστημάτων βάσει των οποίων κάποιος τρίτος πληρώνει για την ασφάλιση των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Η αναβολή του φόρου ως εκ τούτου από τη μια ανακουφίζει κάποιους, από την άλλη τρομάζει κάποιους άλλους. Κοντός ψαλμός.