«Το πακιστανικό σχολείο λειτουργεί στο κτήριο του 144 δημοτικού σχολείου Αθηνών στα Σεπόλια εδώ και δύο χρόνια. Η προηγούμενη δημοτική αρχή λοιπόν, το είχε δώσει για δύο χρόνια, η προθεσμία των δύο ετών έληγε τέλος Αυγούστου, και η Πακιστανική κοινότητα είχε κάνει όλα τα χαρτιά για να συνεχιστεί και για τις επόμενες χρονιές», εξηγεί ο Θανάσης Γούναρης και προσθέτει:

«Για να καταλάβετε, αυτά είναι παιδάκια τα οποία είναι μεν σε οικογένειες Πακιστανών που ζουν στη χώρα, αλλά έρχονται στο κανονικό σχολείο, μαθαίνουν ελληνικά. Δεν ξέρουν τη γλώσσα τους. Με κάποιο τρόπο πρέπει να την μάθουν. Παραχωρείται λοιπόν ένα κτίριο που το Σαββατοκύριακο δε χρησιμοποιείται από κάτι άλλο, για να μάθουν τη γλώσσα τους τη μητρική, όπως και τα δικά μας τα ελληνόπουλα που βρίσκονται σε διάφορες χώρες του κόσμου, που μαθαίνουν τη γλώσσα της χώρας που βρίσκονται, τις Κυριακές, ή δεν ξέρω κάποια απογεύματα, ή κάποια Σάββατα. Μαθαίνουν τη γλώσσα, για να μη χάσουν τους δεσμούς με την πατρίδα τους. Τι πιο φυσιολογικό, τι πιο λογικό.»

συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη, στη «Φάρμα των Ζώων» του TPPradio. Το ηχητικό μετά το 48:00

Μάλιστα, στη συνέχεια της συνέντευξης, ο διευθυντής του 144ου δημοτικού σχολείου προσθέτει ότι το σχολείο της Πακιστανικής Κοινότητας δεν αφορά μόνο τα παιδιά, αλλά υπάρχουν και κάποιες, λίγες, οικογένειες Πακιστανών στις οποίες ο πατέρας εργάζεται και γνωρίζει ελληνικά, τα παιδιά μαθαίνουν ελληνικά στο σχολείο, αλλά οι μητέρες, που μένουν περισσότερο στο σπίτι, ξέρουν μόνο πακιστανικά, ή τουλάχιστον όχι καλά την ελληνική γλώσσα. Έτσι λοιπόν, «κάποιες μαμάδες έρχονται  και κάνουν ελληνικά στο ίδιο κτίριο, τις ίδιες ώρες, την Κυριακή».

Παράλληλα, πρόκειται για έναν χώρο που είναι ελεύθερος, ένα κτίριο άδειο. «Ο χώρος είναι ελεύθερος την Κυριακή, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι με τις συγκεκριμένες άδειες και με τους συγκεκριμένους ελέγχους όπως πρέπει, όπως προβλέπεται από την νομοθεσία, όπως προβλέπεται από τους κανονισμούς, όπως προβλέπεται απ’ ο,τιδήποτε, να έρθουν να κάνουν τη δουλειά τους και ν’ αποχωρήσουν και να μας το παραδώσουν την επόμενη μέρα, όπως και εμείς το παραδίδουμε την Παρασκευή τρία τέσσερα απογεύματα στο σύλλογο γονέων, που κάνει διάφορες δραστηριότητες, όπως εγώ το Σάββατο. Πάλι ο Σύλλογος Γονέων έρχεται και κάνει σκάκι, έρχεται και κάνει πράγματα όταν το σχολείο είναι άδειο έτσι και αυτοί έρχονται την Κυριακή, κάνουν τα δικά τους.»

Παρόλα αυτά, η υπόθεση της λειτουργίας του σχολείου έγινε ζήτημα αντιπαράθεσης εντός του δήμου Αθηναίων. Αρχικά, όπως εξηγεί ο κ. Γούναρης, επειδή άλλαξε η δημοτική αρχή, οι επιτροπές κλπ., η διοίκηση του Δήμου χρειάστηκε κάποιον χρόνο για να ενημερωθεί. Ωστόσο, ενώ η νεοσύστατη επιτροπή πήρε ομόφωνα την απόφαση να εγκρίνει την επαναλειτουργία, το δημοτικό συμβούλιο «απέρριψε τη συζήτηση πριν δύο εβδομάδες, για τεχνικούς λόγους και όχι για ουσιαστικούς, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία αναταραχή, δηλαδή να μην ξέρουν και αυτοί οι άνθρωποι αν θα συνεχίσουν να έρχονται στο κτίριό μας τις Κυριακές να κάνουν τα μαθήματα της γλώσσας».

Η μη έγκριση της επαναλειτουργίας του σχολείου προκάλεσε κύμα αντιδράσεων και αλληλεγγύης. Δημοτικές παρατάξεις, όπως η «Ανοιχτή Πόλη» του Νάσου Ηλιόπουλου οι παρατάξεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΚΕΕΡΦΑ και αλληλέγγυοι/ες, απαίτησαν την άμεση επαναλειτουργία του σχολείου. Την ημέρα μάλιστα της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, οργανώθηκε δράση με «μάθημα» στον δρόμο, στην πλατεία Κοτζιά, ενώ, όπως αναφέρει ο διευθυντής του 144ου δημοτικού «από το σύλλογο διδασκόντων 100% ομόφωνη και βέβαια κι εγώ μαζί με το σύλλογο διδασκόντων ως διευθυντής του σχολείου και η μεγάλη πλειοψηφία, γιατί δεν είμαι και απολύτως σίγουρος, του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Πάντα υπάρχουν μικροαντιδράσεις από γονείς»

Από την άλλη πλευρά βέβαια, η πρώτη «απόφαση», η μη απόφαση, ευχαρίστησε την ακροδεξιά και χρυσαυγίτικη πλευρά του δημοτικού συμβουλίου. Στη μέση η διοίκηση του Κώστα Μπακογιάννη, η στάση της οποία χαρακτηρίστηκε από «ασκήσεις ισορροπίας», ή παλινωδιές. Ενδιάμεσα μάλιστα, προέκυψε σοβαρό ζήτημα με την εντεταλμένη σύμβουλος Παιδείας της δημοτικής αρχής, Δήμητρας-Ινες Αγγελή-Λυκούδη, που σύμφωνα με αδιάψευστα ντοκουμέντα εμφανίζεται να συμμετέχει σε κινητοποίηση μαζί με της ηγεσία της Χρυσής Αυγής, η οποία κατέληξε σε πογκρόμ εναντίον μεταναστών, το 2011. Οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης οδήγησαν σε μία παραίτηση που κράτησε μία μέρα. Η Λυκούδη παραιτήθηκε από τη θέση της, ωστόσο μία ημέρα μετά ο Δήμος την τοποθέτησε σε νέα και μάλιστα έμμισθη θέση, σε αυτή της προέδρου της διαδημοτικής εταιρείας Αθηναϊκό Αέριο Α.Ε.

Ο Γούναρης, που βρέθηκε και μίλησε στο δημοτικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας, δίνει τη δική του εκδοχή για την στάση του δημάρχου, Κώστα Μπακογιάννη. «Σε μια κατ’ ιδίαν μικρή κουβέντα που είχα με τον δήμαρχο, φάνηκε τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια, ότι μάλλον ήτανε μία γκάφα που έπεσε λόγω της μη γνώσης του αντικειμένου, έτσι εγώ το κατάλαβα. Δηλαδή δεν νομίζω ότι ήταν μία απόπειρα να το σταματήσει. Νομίζω παρασύρθηκε, από φωνές που δεν έπρεπε να παρασυρθεί και εν ολίγοις νομίζω ότι το μετάνιωσε κιόλας.  Τουλάχιστον με τον τρόπο που μίλησε και με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στο τέλος, νομίζω ότι μετάνιωσε, από όλο αυτό το πράγμα ή έστω είδε ότι αν ήθελε να το κάνει, πραγματικά δεν τον παίρνει. Δεν παίρνει κανέναν. Όταν δηλαδή θίγονται δικαιώματα – γιατί κακά τα ψέματα αύριο [σημ.σήμερα] είναι και η Παγκόσμια Μέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού, έτσι; – και ένα από τα βασικότερα δικαιώματα είναι το δικαίωμα στην μόρφωση».

Απ’ό,τι φαίνεται πάντως, η λειτουργία του σχολείου της Πακιστανικής Κοινότητας θα συνεχιστεί κανονικά και εκτός δυσμενούς απροόπτου, απρόσκοπτα. Η αλληλεγγύη και η απαίτηση για τα στοιχειώδη νίκησαν.

«Τι πιο λογικό; Γιατί  να κρατάμε ένα κτίριο κλειστό, όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάτι;» τονίζει σε ένα σημείο της συνέντευξής του ο Θανάσης Γούναρης. Τροφή για σκέψη…