Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η ονομαστική ψηφοφορία στην Βουλή για την έγκριση του 3ου κατά σειρά μνημονίου που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό (μαθηματικά) σε μια τριετία νέας φτωχοποίησης και θα τον παραδώσει πιο χρεωμένο από πριν.
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Όμως παρακολουθώντας την διαδικασία που διεξάγεται μέσα στην αίθουσα της Βουλής, που υποτίθεται ότι ακμάζει η Δημοκρατία και εκφράζεται η λαϊκή βούληση, μόνον σε ένα συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει κανείς: Καλύτερα να μην γίνονταν ποτέ…
Ας έλεγαν καλύτερα οι οπαδοί του ΝΑΙ και αυτοί που μετέτρεψαν το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο τελευταίο δημοψήφισμα σε ΝΑΙ πως … απλά παραδίδουν τα κλειδιά της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θα ήταν πιο τίμιο από αυτή την παρωδία διαδικασίας όπου:
- Ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απαξιούν έστω και να μιλήσουν.
- Η Πρόεδρος της Βουλής επιχειρεί να γίνει μία – έστω τυπική- κοινοβουλευτική συζήτηση και ακούει κραυγές του τύπου «Αίντε» και «Παραιτήσου» από αυτούς που πριν μία εβδομάδα «μαύρισε» με την φήφο του ο ελληνικός λαός.
- Οι βουλευτές που υποτίθεται πως θα ψηφίσουν «κατά συνείδηση» απειλούνται με χίλιους δύο τρόπους ώστε να μην αμφισβητήσουν τον μνημονιακό μονόδρομο.
- Όλα υποτάσσονται στην απαίτηση των δανειστών να έχουν ψηφιστεί τα πάντα πριν τις 12 τα μεσάνυχτα, γιατί άλλιώς η ‘Αμαξα της «ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας» θα μεταμορφωθεί σε Κολοκύθα.
Αν υποθέσουμε ότι ο ευτελισμός του κοινοβουλευτικού θεσμού είναι ανάλογος της αντιλαϊκότητας του εκάστοτε μνημονίου, τότε επιβεβαιώνεται πως αυτό είναι το πιο σκληρό μνημόνιο που έχει υπογράψει ελληνική κυβέρνηση…