του Ζaid Jilani για το The Intercept
Το προσχέδιο του κειμένου του διατάγματος διέρρευσε στη Huffington Post και στην Los Angeles Times. Με τίτλο «Προστασία του Έθνους από Τρομοκρατικές Επιθέσεις από Ξένους Υπηκόους», θα αναστείλει την έκδοση της βίζας για τουλάχιστον 30 μέρες για τους περισσότερους πολίτες από αυτές τις επτά χώρες, ενώ η κυβέρνηση ανανεώνει τις διαδικασίες ελέγχου. Οι περισσότεροι πολίτες από ξένες χώρες πρέπει πρώτα να αποκτήσουν βίζα προτού τους επιτραπεί να εισέλθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Προκειμένου να προστατέψουμε τους Αμερικάνους, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτοί που έχουν γίνει δεκτοί για είσοδο σε αυτήν τη χώρα δεν έχουν εχθρική στάση απέναντί της και απέναντι στις θεμελιώδεις αρχές της», γράφει το προσχέδιο, δικαιολογώντας αυτήν τη γενική απαγόρευση.
Το προσχέδιο στηρίζεται στο Τμήμα Ο, Τίτλο II, Παράγραφο 203 της Απόφασης του 2016 (Consolidated Appropriations Act), η οποία ορίζει τις εξαιρέσεις από το πρόγραμμα απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης, για να καθορίσει αυτή τη λίστα των επτά χωρών. Στο νόμο του 2016, το Ιράκ και η Συρία είναι ξεκάθαρα στη λίστα, το Ιράν και το Σουδάν συμπεριλαμβάνονται ως χώρες που χρηματοδοτούν την τρομοκρατία και η Λιβύη, η Σομαλία και Υεμένη είναι στην «περιοχή ανησυχίας», όπως ορίζεται από το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας.
Αυτό που και οι επτά χώρες έχουν επίσης ως κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επέμβει βίαια σε αυτές. Οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή βομβαρδίζουν-ή έχουν βομβαρδίσει στο πρόσφατο παρελθόν- έξι από αυτές. Οι ΗΠΑ δεν έχουν βομβαρδίσει το Ιράν, αλλά εκεί έχουν μια μακρά ιστορία παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης κυβερνοεπίθεσης.
Είναι σαν μια διαστρεβλωμένη έκδοση του εμπορικού κανόνα «ό,τι σπας, το αγοράζεις». Αν βομβαρδίσουμε μια χώρα ή βοηθήσουμε στην αποσταθεροποίηση της κοινωνίας της, θα απαγορεύσουμε τότε στους πολίτες της να μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής του Κονέκτικατ, Κρις Μέρφι, εξήγησε αυτήν την ειρωνεία σε μια ανάρτησή του στο twitter το απόγευμα της Τετάρτης:
We bomb your country, creating a humanitarian nightmare, then lock you inside. That's a horror movie, not a foreign policy.
— Chris Murphy (@ChrisMurphyCT) January 25, 2017
«Βομβαρδίζουμε τη χώρα σας δημιουργώντας έναν ανθρωπιστικό εφιάλτη και μετά σας κλειδώνουμε εκεί μέσα. Αυτή είναι ταινία τρόμου, όχι εξωτερική πολιτική».
Παρακάτω ακολουθεί μια ανάλυση των χωρών και των παρεμβάσεων των ΗΠΑ σε αυτές:
Ιράν: Εκεί έγινε το πραξικόπημα το 1953, που ενορχήστρωσε η CIA. Το πραξικόπημα έφερε στην εξουσία το σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί -έναν δικτάτορα που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την ανατροπή του από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979. Ύστερα από αυτήν την επανάσταση, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε τον πόλεμο του ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν κατά του Ιράν, παρ' όλο που χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά των Iρανών. Το 1988, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ κατέρριψε κατά λάθος ένα ιρανικό πολιτικό αεροσκάφος, σκοτώνοντας και τους 290 επιβαίνοντες. Πιο πρόσφατα, το Ιράν υπέστη μια από τις πρώτες παγκοσμίως χρηματοδοτημένες από κράτος κυβερνοεπιθέσεις, με τον ιό Stuxnet να αναπτύσσεται κατά του πυρηνικού προγράμματος της χώρας.
Ιράκ: Τέσσερις κατά σειρά πρoέδροι έχουν βομβαρδίσει το Ιράκ. Μετά από μια δεκαετία βίαιων κυρώσεων που έβλαψαν περισσότερο τους πολίτες του Ιράκ παρά την κυβερνητική ηγεσία του, η εισβολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ το 2003 οδήγησε σε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και η επακόλουθη αποσταθεροποίηση έχει κάνει το Ιράκ την «παγκόσμια πρωτεύουσα της τρομοκρατίας».
Λιβύη: Από τις αεροπορικές επιδρομές του 1986 μέχρι τη στρατιωτική επέμβαση το 2011 και τις πιο πρόσφατες επιθέσεις εναντίον των στρατοπέδων του ISIS στη Λιβύη, η χώρα έχει υπάρξει, σχεδόν διαρκώς, πεδίο στρατιωτικών ενεργειών των ΗΠΑ. Κάποιοι από τους πρόσφυγες που φεύγουν από εκεί λένε ότι θα προτιμούσαν να «πεθάνουν στη θάλασσα» παρά να επιστρέψουν στη χώρα τους.
Σομαλία: Η Σομαλία υπήρξε μία από τις κύριες εστίες πολέμου με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και η υποστήριξη των ΗΠΑ στην εισβολή της Αιθιοπίας στη χώρα δε βοήθησε στη σταθεροποίηση της περιοχής, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση.
Σουδάν: Το 1998 οι ΗΠΑ ανατίναξαν τη φαρμακοβιομηχανία Αλ-Σίφα, η οποία κατασκεύαζε πάνω από το 50% των φαρμακευτικών προϊόντων της χώρας. Παρά το γεγονός ότι η επίθεση υποτίθεται ότι είχε ως στόχο το δίκτυο τρομοκρατίας του Οσάμα Μπιν Λάντεν, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ μια τέτοια σύνδεση.
Συρία: Οι ΗΠΑ και άλλες χώρες στηρίζουν ομάδες ανταρτών στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας για χρόνια. Οι ΗΠΑ έχουν επίσης ως στόχο το ISIS και άλλες ακραίες ομάδες σε μια εκτενή εκστρατεία εναέριου πολέμου. Η βία από όλες τις πλευρές έχει οδηγήσει εκατομμύρια Σύριων να φεύγουν από τη χώρα, δημιουργώντας τη χειρότερη προσφυγική κρίση στη σύγχρονη εποχή.
Υεμένη: Η Υεμένη είναι ακόμα ένα πεδίο πολέμου με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Οι ΗΠΑ έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο, στηρίζοντας την κατευθυνόμενη από τη Σαουδική Αραβία επέμβαση στον εμφύλιο πόλεμο της χώρας, που έχει αφήσει πάνω από 10.000 νεκρούς και πολλούς αντιμέτωπους με το λιμό και οδήγησε σε μια αναγέννηση των αντιαμερικανικών τρομοκρατικών ομάδων, που υποτίθεται ότι θα περιόριζε ο πόλεμος με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Και λάβετε υπόψη, ότι σε αυτές τις χώρες συμπεριλαμβάνεται το Ιράν, όπου η Αλ Κάιντα, το ΙSIS και άλλες αντιαμερικανικές τρομοκρατικές οργανώσεις δεν έχουν καμία σημαντική θέση, αλλά δε συμπεριλαμβάνεται η Σαουδική Αραβία, από όπου προήλθαν 15 από τους αεροπειρατές τις 11/9 και έχει αποτελέσει πηγή χρηματοδότησης για εξτρεμιστικές ομάδες.
To ThePressProject είναι επίσημος συνεργάτης του The Intercept στην Ελλάδα.