Δημοσιεύτηκε στο The Intercept

Το δρομολόγιο του Μορένο συμπεριλάμβανε ειδικά και ένα ταξίδι στη Μαδρίτη, όπου θα συναντούσε Ισπανούς επισήμους οι οποίοι ακόμα έβραζαν από θυμό σχετικά με τη δημόσια καταγγελία του Ασάνζ για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπραξε η κυβέρνηση της Ισπανίας εναντίον διαδηλωτών σε πορεία για την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Σχεδόν μετά από τρεις μήνες, το Εκουαδόρ απέκλεισε στον Ασάνζ την πρόσβαση στο ίντερνετ και ο Ασάνζ δεν έχει μπορέσει να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο από τότε. Ο πρωταρχικός παράγοντας για την απόφαση του Εκουαδόρ να του κλείσει το στόμα ήταν η ισπανική οργή  για τα tweets του Ασάνζ σχετικά με την Καταλονία.

Μια πηγή που είναι κοντά στο Υπουργείο Εξωτερικών του Εκουαδόρ και στο γραφείο του Προέδρου, μη εξουσιοδοτημένη για να μιλά δημόσια, έχει επιβεβαιώσει στο The Intercept ότι ο Μορένο είναι κοντά στο να ολοκληρώσει, αν δεν έχει ήδη ολοκληρώσει, τη συμφωνία να παραδώσει τον Ασάνζ στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Η αφαίρεση του ασύλου και η εκδίωξη του Ασάνζ ενδέχεται να γίνουν την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα. Την Παρασκευή, το RT δήλωσε ότι το Εκουαδόρ ετοιμαζόταν να προχωρήσει σε μια τέτοια συμφωνία.

Οι επιπτώσεις μια τέτοιας συμφωνίας εξαρτώνται εν μέρει από τις υποχωρήσεις που το Εκουαδόρ θα πάρει ως αντάλλαγμα της απόσυρσης του ασύλου στον Ασάνζ. Όμως, όπως είπε στο The Intercept ο πρώην πρόεδρος του Εκουαδόρ Ραφαέλ Κορέα σε μία συνέντευξή του τον Μάιο, η κυβέρνηση του Μορένο έχει επαναφέρει το Εκουαδόρ σε μία αρκετά “δουλική” και “πειθήνια” στάση προς τις δυτικές κυβερνήσεις.

Είναι επομένως εξόχως απίθανο ο Μορένο – ο οποίος έχεις αποδειχθεί διατεθειμένος να υποκύψει στις απειλές και τον εξαναγκασμό του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών – να λάβει εγγύηση ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δε θα εκδώσει τον Ασάνζ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου υψηλοί αξιωματούχοι του Ντόναλντ Τραμπ έχουν δεσμευθεί να διώξουν ποινικά τον Ασάνζ και να καταστρέψουν τα WikiLeaks.

Η βασική ιδιοτυπία της περίπτωσης του Ασάνζ – το ότι είναι ουσιαστικά φυλακισμένος για οκτώ χρόνια παρά το ότι δεν του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, πόσο μάλλον να έχει καταδικαστεί για οιοδήποτε έγγκλημα – είναι σίγουρο ότι θα επιμηκυνθεί όταν το Εκουαδόρ θα τον παραδώσει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακόμα και στο καλύτερο σενάριο, φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό ότι ο Ασάνζ θα συνεχίσει να είναι φυλακισμένος από τις βρετανικές αρχές.

H μόνη γνωστή ποινική διαδικασία που ο Ασάνζ αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή είναι το εκκρεμές ένταλμα σύλληψης του για “αδυναμία να παραδοθεί” – βασικά μια ελάσσων παραβίαση της χρηματικής εγγύησης η οποία συνέβη όταν έλαβε άσυλο από το Εκουαδόρ αντί να συμμορφωθεί με τους όρους της εγγύησης, δηλαδή να επιστρέψει στο δικαστήριο για ακρόαση στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην έκδοσή του στη Σουηδία.

Αυτό το αδίκημα επιφέρει φυλάκιση τριών μηνών και πρόστιμο, αν και είναι πιθανό ότι ο χρόνος που έχει περάσει ο Ασάνζ ήδη στη φυλακή στο Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να μετρηθεί ενάντια σε αυτή τη καταδίκη. Το 2010, ο Ασάνζ φυλακίστηκε στις φυλακές του Wandsworth, κρατήθηκε σε απομόνωση για δέκα ημέρες, μέχρι την αποφυλάκισή του με εγγύηση. Ο ίδιος ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό για 550 ημέρες σε σπίτι ενός υποστηρικτή.

Ο δικηγόρος του Ασσάνζ, Jen RObinson, είπε στο The Intercept ότι θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει ότι όλος ο χρόνος φυλάκισης που έχει ήδη ο Ασάνζ υπηρετήσει, θα μπορούσε να μετρήσει (και έτσι πλήρως να καλύπτει) για οποιαδήποτε ποινή φυλάκισης μπορεί να επιβληθεί σχετικά με την κατηγορία της “αδυναμίας να παραδοθεί”, αν και Βρετανοί εισαγγελείς σίγουρα θα αμφισβητούσαν αυτό τον ισχυρισμό. Ο Ασσάνζ επίσης θα επιχειρηματολογούσε ότι είχε μια λογικοφανή και έγκυρη βάση να αναζητεί άσυλο αντί να παραδοθεί στις Βρετανικές αρχές: δηλαδή ο εύλογος φόβος του ότι θα εκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διωχθεί για την πράξη της δημοσιοποίησης εγγράφων.

Πέραν από αυτή την ελλάσονα κατηγορία, Βρετανοί εισαγγελείς θα μπορούσαν να επιχειρηματολογήσουν πως το ότι ο Ασσάνζ απέφυγε τις νομικές διαδικασίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν πράξη τόσο παρατεταμένη, σκόπιμη και κακόβουλη ώστε να μεταβληθεί από την απλή “άρνηση να παραδοθεί” σε “περιφρόνηση του δικαστηρίου”, το οποίο επιφέρει ποινή φυλάκισης έως δύο χρόνια. Με βάση αυτές τις κατηγορίες και μόνο, ο Ασσάνζ αντιμετωπίζει σημαντικό κίνδυνο κράτησης σε φυλακή της Βρετανίας για ακόμα έναν χρόνο ή και ακόμα περισσότερο.

Επί του παρόντος, υπάρχει μόνο μία κατηγορία που αντιμετωπίζει ο Ασσάνζ. Το Μάιο του 2017, Σουηδή εισαγγελείς ανακοίνωσαν το κλείσιμο της έρευνάς τους σχετικά με τους ισχυρισμούς για σεξουαλική επίθεση λόγω του άκαρπου της δίκης, εξ αιτίας του ασύλου του Ασσάνζ αλλά και λόγω του χρόνου που είχε περάσει ως τότε.

Το πολύ σημαντικότερο ερώτημα που θα καθορίσει το μέλλον του Ασάνζ είναι τι είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να κάνει. Η διοίκηση του Μπαράκ Ομπάμα ήταν πρόθυμη να καταδικάσει τον Ασάνζ και τα Wikileaks για τη δημοσιοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων απόρρητων εγγράφων αλλά τελικά συμπέρανε ότι δεν υπήρχε τρόπος να κάνει κάτι τετοιο χωρίς καταδικάσει επίσης εφημερίδες όπως οι New York Times και ο Guardian, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ίδια έγγραφα, ή χωρίς να δημιουργήσει δεδικασμένο που θα επέτρεπε ποινική δίωξη σε μέσα ενημέρωσης στο μέλλον.

Πράγματι, τεχνικά αποτελεί έγκλημα για τον οποιονδήποτε με βάση τη νομοθεσία των Ηνωμένων Πολιτειών – συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης – το να δημοσιεύονται συγκεκριμένα είδη απόρρητης πληροφορίας. Για τη νομοθεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, για παράδειγμα, αποτέλεσε κακούργημα η αναφορά του David Ignatius της Washington Post στα περιεχόμενα τηλεφωνικών κλήσεων, τα οποία υπεκλάπησαν από την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας, μεταξύ του τότε-εθνικού υποψήφιου συμβούλου ασφαλείας Michael Flynn και του Ρώσου Πρέσβη Sergey Kislyak, παρόλο που τέτοια αναφορά ήταν καθαρά υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, αφού απέδειξε ότι ο Flynn έλεγε ψέματα όταν αρνήθηκε αυτές τις επαφές.

Το ότι η Washington Post και ο Ignatius – και όχι απλώς οι πηγές τους – παραβίασαν το ποινικό δίκαιο των Ηνωμένων Πολιτειών αποκαλύπτοντας τα περιεχόμενα των συστημάτων παρακολούθησης επικοινωνιών με ένα Ρώσο επίσημο έγινε σαφές από το κείμενο 18 § 798 of the U.S. Code, το οποίο αναφέρει:

«Όποιος εν γνώσει του και εκούσια μεταδίδει … ή με άλλο τρόπο κοινοποιεί σε μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο, ή δημοσιεύει … οποιαδήποτε απόρρητη πληροφορία αποκτημένη μέσω των διαδικασιών των μυστικών υπηρεσιών από τις επικοινωνίες οποιασδήποτε ξένης κυβέρνησης … θα του επιβάλεται πρόστιμο ή φυλάκιση όχι περισσότερη των δέκα χρόνων, ή και τα δύο» (η έμφαση δική μας).

Όμως το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ δεν ήθελε ποτέ να ασκεί διώξεις και να καταδικάζει τον οποιονδήποτε για το αδίκημα της δημοσίευσης τέτοιου υλικού, αρκούμενο έτσι μόνο στο να καταδικάζει τις κυβερνητικές πηγές που το διοχέτευαν. Ο δισταγμός τους αυτός υπήρχε για δύο λόγους: Πρώτον, τα μέσα ενημέρωσης θα υποστήριζαν ότι όποιες προσπάθειες να ποινικοποιηθεί η απλή δημοσίευση των απόρρητων ή κλεμμένων εγγράφων απαγορεύεται από την προστασία της ελευθερίας του Τύπου της Πρώτης Τροπολογίας, μια πρόταση που το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν ήθελε ποτέ να αμφισβητήσει. Δεύτερον, κανένα υπουργείο Δικαιοσύνης δεν θέλησε ως μέρος της κληρονομιάς του τη δημιουργία ενός προηγουμένου που να επιτρέπει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να διώκει ποινικά δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης για την δημοσιοποίηση απόρρητων εγγράφων.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Τραμπ κατέστησε σαφές ότι δεν έχουν τέτοιες ανησυχίες. Το αντίθετο: Τον περασμένο Απρίλιο, ο τότε διευθυντής της CIA Mike Pompeo, τώρα υφυπουργός του κράτους, εξαπέλυσε μια ανισόρροπη, εκτενή και εξαιρετικά απειλητική λεκτική επίθεση κατά του WikiLeaks. Χωρίς να επικαλεστεί κανένα στοιχείο, ο Pompeo όρισε το WikiLeaks ως «μια μη κρατική εχθρική υπηρεσία πληροφοριών συχνά παρακινούμενη από κρατικούς φορείς όπως η Ρωσία»  και δήλωσε: «Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν μπορούμε πλέον να επιτρέψουμε στον Ασάνζ και στους συναδέλφους του το περιθώριο να χρησιμοποιεί τις αξίες της ελευθερίας του λόγου εναντίον μας».

Το από παλιά δεξιό μέλος του Κογκρέσου, τώρα ένας από τους πιο πιστούς και ευνοούμενους αξιωματούχους του Τραμπ, απέρριψε επίσης ρητά τις ανησυχίες σχετικά με την Πρώτη Τροπολογία όσον αφορά τη δίωξη του Ασάνζ, υποστηρίζοντας ότι ενώ το WikiLeaks «ισχυριζόταν ότι οι ελευθερίες της Πρώτης Τροπολογίας της Αμερικής το προστατεύει από τη δικαιοσύνη… ίσως πίστεψαν κάτι τέτοιο, αλλά κάνουν λάθος».

Ο Pompeo εξαπέλυσε τότε αυτή την τολμηρή απειλή: «Το να τους δώσουμε το χώρο να μας συντρίψουν με υποκλαπέντα μυστικά στοιχεία είναι μια διαστρέβλωση αυτού που αντιπροσωπεύει το σπουδαίο Σύνταγμά μας. Αυτό τελειώνει τώρα».

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Trump, Jeff Sessions, έχει παρομοίως ορκιστεί όχι μόνο να συνεχίσει και να επεκτείνει τη λήψη σκληρότερων μέτρων κατά των πληροφοριοδοτών με βάση αυτά του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ομπάμα, αλλά και να εξετάσει τη δίωξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης που δημοσιεύουν απόρρητες πληροφορίες. Θα ήταν απρόσμενα ευφυές για τον Sessions να θέσουν τα θεμέλια για να το πράξουν με τη δίωξη του Ασάνζ πρώτα, ασφαλώς γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι – τοποθετήθηκαν με μίσος κατά του Ασάνζ εξαιτίας προσωπικών λόγων, επαγγελματικού φθόνου και θυμού για το ρόλο που πίστευαν ότι έπαιξε το 2016 ώστε η Χίλαρι Κλίντον να χάσει – θα ενώνονταν πίσω από το Τμήμα Δικαιοσύνης του Τραμπ και θα στήριζαν τις προσπάθειές τους να φυλακίσουν τον Ασάνζ.

Κατά τη διάρκεια των ετών του Ομπάμα, ήταν μια γενική άποψη μεταξύ των μέσων μαζικής ενημέρωσης ότι η δίωξη του Ασάνζ θα αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για τις ελευθερίες του Τύπου. Ακόμη και η συντακτική σελίδα της Washington Post, η οποία καταδίκασε σφοδρά το WikiLeaks, προειδοποίησε το 2010 ότι οποιαδήποτε τέτοια δίωξη θα «ποινικοποιήσει την ανταλλαγή πληροφοριών και θα θέσει σε κίνδυνο» όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όταν ο Pompeo και ο Sessions πέρυσι εξέδωσαν τις απειλές τους για δίωξη του Ασάνζ, ο πρώην εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ομπάμα, Matthew Miller, επέμεινε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει μια τέτοια δίωξη: 

Για χρόνια, το υπουργείο Δικαιοσύνης του Ομπάμα έψαχνε για αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Ασάνζ βοήθησε ενεργά την Chelsea Manning ή άλλους πληροφοριοδότες στο χάκινγκ ή την κλοπή εγγράφων – για να τους διώξουν για κάτι παραπάνω από την απλή δημοσίευση εγγράφων – και δεν βρήκε τέτοια στοιχεία. Αλλά ακόμη και αυτή η θεωρία – ότι ένας εκδότης απόρρητων εγγράφων μπορεί να διωχθεί για τη βοήθειά του προς έναν πληροφοριοδότη – θα αποτελούσε σοβαρή απειλή για την ελευθερία του Τύπου, καθώς οι δημοσιογράφοι συχνά συνεργάζονται με πηγές που αφαιρούν ή αποκαλύπτουν απόρρητες πληροφορίες. Και κανείς δεν έχει προσκομίσει ποτέ αποδεικτικά στοιχεία ότι το WikiLeaks συνωμότησε με όποιον χάκαρε την ηλεκτρονική θυρίδα της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών (Democratic National Committee) και του John Podesta για να πραγματοποιήσει αυτό το χάκινγκ.

Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όπως γνωρίζει σίγουρα ο Sessions, πολλοί Αμερικανοί δημοσιογράφοι – μαζί με πολλούς ή ίσως τους περισσότερους Δημοκρατικούς – θα υποστήριζαν στην πραγματικότητα το υπουργείο Δικαιοσύνης του Trump για τη δίωξη του Ασάνζ για τη δημοσίευση εγγράφων. Σε τελική ανάλυση, η DNC (Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών) μήνυσε το WikiLeaks τον Απρίλιο για δημοσίευση εγγράφων – μια σοβαρή, προφανής απειλή για την ελευθερία του Τύπου – και λίγοι αντιτάχθηκαν.

Και ήταν Δημοκρατικοί γερουσιαστές όπως η Dianne Feinstein που, κατά τη διάρκεια των ετών Ομπάμα, προέτρεπαν τη δίωξη του WikiLeaks, με την υποστήριξη πολλών γερουσιαστών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, μετά το 2016, η υποστήριξη μεταξύ των δημοσιογράφων και των Δημοκρατικών για τη φυλάκιση του Ασάνζ για δημοσίευση εγγράφων θα ήταν υψηλότερη από ποτέ.

Αν οι ΗΠΑ ασκήσουν δίωξη στον Ασάνζ για υποτιθέμενα εγκλήματα που σχετίζονται με τη δημοσιοποίηση εγγράφων, ή αν έχουν ήδη λάβει ένα κλειστό κατηγορητήριο και έπειτα το χρησιμοποιήσουν για να αιτηθούν την έκδοση του Ασάνζ από το Ηνωμένο Βασίλειο στις ΗΠΑ ώστε να δικαστεί, αυτό το γεγονός από μόνο του εγγυάται ότι ο Ασάνζ θα παραμείνει στη  φυλακή στο Ηνωμένο Βασίλειο για τα επόμενα χρόνια.

Ο Ασάνζ φυσικά θα αντιστεκόταν σε μια τέτοια έκδοση με βάση το ότι η δημοσιοποίηση εγγράφων δε λογίζεται ως έγκλημα και ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν την έκδοσή του για πολιτικές κατηγορίες, κάτι που σύμφωνα με συνθήκη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση έκδοσης. Αλλά θα χρειάζονταν τουλάχιστον ένας χρόνος ή ακόμη και ίσως γύρω στα τρία χρόνια μέχρι να βγάλουν απόφαση τα δικαστήρια του Ηνωμένου Βασιλείου για το ότι ζήτησε την έκδοσή του. Και για όσο όλα αυτά θα εκκρεμούν, ο Ασάνζ σχεδόν σίγουρα θα πρέπει να παραμείνει στη φυλακή, καθώς είναι αδιανόητο για έναν Βρετανό δικαστή να αφήσει τον Ασάνζ ελεύθερο με εγγύηση, δεδομένων των όσων συνέβησαν την τελευταία φορά που αφέθηκε ελεύθερος.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι είναι πολύ πιθανό ο Ασάνζ – στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση – να έρθει αντιμέτωπος με έναν ακόμα χρόνο φυλάκισης και θα καταλήξει να έχει περάσει μια δεκαετία στη φυλακή παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν έχει κατηγορηθεί, πόσο μάλλον καταδικαστεί για κανένα έγκλημα. Στην ουσία έχει ήδη τιμωρηθεί – φυλακιστεί – λόγω της όλης κατάστασης.

Και ενώ υποστηρίζεται συχνά ότι ο Ασάνζ δεν έχει παρά να κατηγορήσει τον ίδιο του τον εαυτό, είναι αναμφισβήτητο, δεδομένου του Ενόρκου Δικαστικού Συμβουλίου που συγκάλεσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ομπάμα και τώρα οι απειλές του Pompeo και του Sessions, ότι ο φόβος που οδήγησε τον Ασάνζ να ζητήσει άσυλο σε πρώτη φάση- ο φόβος του να εκδοθεί στις ΗΠΑ και να διωχθεί για πολιτικά εγκλήματα – ήταν βάσιμος.     

Ο Ασάνζ, οι δικηγόροι του και οι υποστηρικτές του πάντοτε ανέφεραν ότι θα επιβιβαζόταν αμέσως σε ένα αεροπλάνο για τη Στοκχόλμη, αν τον διαβεβαίωναν ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα τον εξέδιδαν στις ΗΠΑ, και για χρόνια ήταν διατεθειμένος να ανακριθεί από Σουηδούς ανακριτές μέσα στην πρεσβεία στο Λονδίνο, κάτι που οι Σουηδοί ανακριτές δεν έκαναν παρά μόνο χρόνια αργότερα. Αναφέροντας τα γεγονότα αυτά, μια επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών έκρινε το 2016 ότι οι πράξεις της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου αποτελούσαν «αυθαίρετη κράτηση» και παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ασάνζ.

Αν, όμως, όπως φαίνεται πολύ πιθανό, η κυβέρνηση Τραμπ ανακοινώσει τελικά ότι σκοπεύει να διώξει τον Ασάνζ για τη δημοσίευση απόρρητων κυβερνητικών εγγράφων των ΗΠΑ, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το περίεργο θέαμα των δημοσιογράφων των ΗΠΑ – που πέρασαν τα τελευταία δύο χρόνια εκφράζοντας μελοδραματικά σοβαρή ανησυχία για την ελευθερία του Τύπου λόγω προσβλητικών tweets από τον Trump για τον Wolf Blitzer και τον Chuck Todd ή τη άσχημη μεταχείριση του προς τον Jim Acosta – ενδεχομένως θα ζητωκραυγάζουν για ένα προηγούμενο που θα ήταν η σοβαρότερη απειλή ελευθερίας του Τύπου εδώ και δεκαετίες.

Αυτό το προηγούμενο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εύκολα για να τους βάλει στη φυλακή μαζί με τον Ασάνζ για το νέο «έγκλημα» της δημοσίευσης οποιωνδήποτε εγγράφων που η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει κηρύξει ότι δεν θα έπρεπε να δημοσιευθούν. Όταν πρόκειται για απειλές της ελευθερίας του Τύπου, ένα τέτοιο κατηγορητήριο δεν θα ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τα προσβλητικά tweets του Trump που απευθύνονταν σε διάφορες τηλεοπτικές προσωπικότητες.

Όταν καταγγέλθηκαν η άρνηση δίκαιης δίκης και η χρήση βασανιστηρίων στο Γκουαντάναμο, δεν ήταν δύσκολο για τους δημοσιογράφους να παραμερίσουν την προσωπική τους δυσαρέσκεια για τους υποστηρικτές της Αλ Κάιντα για να καταγγείλουν τους κινδύνους της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της νομικής κακομεταχείρισης. Όταν πρόκειται για επιθέσεις στην ελευθερία του λόγου, οι δημοσιογράφοι είναι σε θέση να παραμερίσουν την προσωπική τους περιφρόνηση για τις απόψεις ενός ατόμου και να αντιταχθούν στο προηγούμενο με βάση το οποίο η κυβέρνηση μπορεί να τιμωρήσει τους ανθρώπους για την έκφραση επιβλαβών ιδεών.

Δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο για τους δημοσιογράφους να αφήσουν στην άκρη τα προσωπικά τους συναισθήματα για τον Ασάνζ και να αναγνωρίσουν τους σημαντικούς κινδύνους που ενέχονται- όχι μόνο για τις ελευθερίες του Τύπου, αλλά και για τους ίδιους – εάν η αμερικανική κυβέρνηση κατορθώσει να κρατήσει τον Ασάνζ φυλακισμένο για τα επόμενα χρόνια, και όλα αυτά εξαιτίας των προσπαθειών της να του ασκήσει δίωξη για τη δημοσίευση απόρρητων ή κλεμμένων εγγράφων. Αυτό φαίνεται ως το πιθανότερο σενάριο από τη στιγμή που ο Ισημερινός θα παραδώσει τον Ασάνζ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Σημείωση του ThePressProject: Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 21 Ιουλίου. Βλ. εδώ τις πιο πρόσφατες εξελίξεις.

Η μετάφραση έγινε συλλογικά από μέλη της πλατφόρμας των 1101