Για πρώτη φορά το Ευρωκοινοβούλιο αντιτάσσεται εμφανώς στο νόμο Τσιάρα, υιοθετώντας την κατάργηση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, προτείνοντας να εξετάζεται ξεχωριστά κάθε μεμονωμένη περίπτωση, αποβλέποντας στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Την ίδια στάση κράτησε το Κοινοβούλιο απέναντι στο Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης και συναφών όρων, λόγω ελλιπούς επιστημονικής τεκμηρίωσης αλλά και επειδή χρησιμοποιούνται ως στρατηγική κατά των θυμάτων και στη Διαμεσολάβηση, ιδιαίτερα σε υποθέσεις όπου υπάρχουν ενδείξεις για ενδοοικογενειακή βία, υποστηρίζοντας ένθερμα το Δικαίωμα Ακρόασης του Παιδιού.
«Είμαι υπερήφανη που μετά από πέντε μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, η Έκθεση αυτή που κατάρτισα υιοθετήθηκε πλέον ως θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.[…] Ζητούμε μεταρρυθμίσεις ώστε καμία γυναίκα και κανένα παιδί να μην εκτίθενται στον κίνδυνο επαναλαμβανόμενης βίας από τον κακοποιητή τους[…]», δήλωσε η Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Έλενα Κουντουρά.
Οι βασικές προτάσεις της έκθεσης Κουντουρά μπορούν να συνοψιστούν στις ακόλουθες:
• Να κυρωθεί άμεσα η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης από όλα τα κράτη-μέλη και την ΕΕ για να εφαρμοστεί το πρώτο διεθνώς δεσμευτικό νομικά κείμενο πρόληψης, καταπολέμησης και δίωξης της έμφυλης βίας.
• Η Κομισιόν να εντάξει την έμφυλη βία στη λίστα εγκλημάτων της ΕΕ – Eurocrimes, και με αυτό ως βάση να προτείνει δεσμευτικά μέτρα και ολιστική ευρωπαϊκή οδηγία, συμπληρωματικά της εφαρμογής της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη της έμφυλης βίας, συμπεριλαμβανομένης της ενδοσυντροφικής και ενδοοικογενειακής.
• Να εγκριθούν ειδικά μέτρα από τα κράτη- μέλη και την Επιτροπή για την εξάλειψη της βίας στον κυβερνοχώρο, συμπεριλαμβανομένης της διαδικτυακής παρενόχλησης, του κυβερνοεκφοβισμού και της μισογυνικής ρητορικής μίσους, που πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα παιδιά.
• Να εξασφαλιστεί η βέλτιστη δυνατή πρόσβαση των θυμάτων σε δομές και υπηρεσίες στήριξης, με αύξηση των δομών και των μέτρων υποστήριξης, και με χρηματοδότηση για το σκοπό αυτό από κρατικούς και κοινοτικούς πόρους.
• Εξειδικευμένη εκπαίδευση των αρχών που διαχειρίζονται περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας: Πρέπει να προβλεφθεί η υποχρεωτική εκπαίδευση και κατάρτιση του δικαστικού, αστυνομικού και ιατροδικαστικού προσωπικού για όλες τις μορφές της βίας και τους μηχανισμούς της, την εκτίμηση κινδύνου και αξιολόγηση κάθε περίπτωσης, τον εντοπισμό σημαδιών κακοποίησης, αλλά και την καλύτερη επικοινωνία με τα θύματα και παροχή υποστήριξης.
• Αντιμετώπιση της οικονομικής βίας εναντίον των γυναικών: Η οικονομική ενδυνάμωση και αυτονομία είναι προϋπόθεση για να ξεφύγει το θύμα από μία κακοποιητική σχέση. Πρέπει να εξασφαλιστεί η πρόσβαση των θυμάτων σε στέγαση και βασικές δημόσιες υπηρεσίες, η επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη τους, η εξασφάλιση εισοδήματος, και να λαμβάνονται πιο άμεσα αποφάσεις όπως πχ. το επίδομα του παιδιού.
• Ειδικά Προγράμματα Αποτροπής της Βίας: Ζητείται πρόβλεψη και εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης και αποκατάστασης για τους θύτες με στόχο την αλλαγή μοτίβων βίαιων συμπεριφορών.
• Μηχανισμός Πρόληψης σε περιόδους κρίσης: Όπως έδειξε και η πανδημία, χρειάζεται ένας μηχανισμός σε ετοιμότητα, που να μπορεί να εξασφαλίζει μεταξύ άλλων ένα ασφαλές και ευέλικτο σύστημα προειδοποίησης έκτακτης ανάγκης και γραμμές βοήθειας, την ένταξη των θυμάτων σε βασικές υπηρεσίες προστασίας και την πρόσβαση τους σε ασφαλή διαμονή και σε υπηρεσίες υγείας στα κράτη-μέλη.
• Σύστημα Συλλογής Στοιχείων για την Εξάλειψη της Βίας: Ζητείται να δημιουργηθεί από την Κομισιόν και τα κράτη-μέλη ένας μόνιμος μηχανισμός παροχής εναρμονισμένων, αξιόπιστων και συγκρίσιμων στοιχείων που θα χρησιμοποιηθούν για τη διαμόρφωση κατάλληλων πολιτικών πρόληψης και αντιμετώπισης.