του Μηνά Κωνσταντίνου
 
Τελευταία απόφαση που φούσκωσε με φρέσκο αέρα τα πανιά της ναζιστικής οργάνωσης, αυτή δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης παραμονές της χουντικής επετείου της 21ης Απριλίου, κατά του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλου, που τόλμησε να αποδοκιμάσει το ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και των μελών της.
 
«Οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι πολιτικοί απόγονοι των ντόπιων συνεργατών του βρωμίζουν τον τόπο και δεν έχουν θέση σε παρελάσεις και εκδηλώσεις που τιμούν την αντίσταση του λαού μας κατά των φασιστών – ναζιστών» είχε δηλώσει ο ευρωβουλευτής, πίσω στο μακρινό 2012, όταν «κανείς δεν ήξερε» το ποιόν και το υπόβαθρο του μορφώματος, που η πλειοψηφία των ΜΜΕ φρόντιζε να κρατά καλά κρυμμένο στο σκοτάδι.
 
Η δήλωση του ευρωβουλευτή είχε γίνει λίγο πριν την παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, και λίγους μόλις μήνες μετά από την γνωστή δήλωση του αρχηγού του μορφώματος, Νίκου Μιχαλολιάκου, που ανερυθρίαστα παραδεχόταν «Είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945! Αυτοί είμαστε! Οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!».
 
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αρχικά, και το Εφετείο Θεσσαλονίκης σε δεύτερο χρόνο, αποφάσισαν πως οι αναφορές του Σ. Ζαριανόπουλου προσέβαλαν προσωπικά τους χρυσαυγίτες Ματθαιόπουλο, Γρέγο και Ζησιμόπουλο, που δικάζονται με κακουργηματικές κατηγορίες στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα, καταδίκασε τον ευρωβουλευτή σε αποζημίωση 1.000 ευρώ στον καθένα, αποδεχόμενο πως οι αναφορές του δεν συνιστούν πολιτική τοποθέτηση κατά της ναζιστικής οργάνωσης, αλλά αφορούν τους βουλευτές αυτούς προσωπικά.
  
Τον ίδιο μήνα που ο Σ. Ζαριανόπουλος έκανε τις δηλώσεις που οδήγησαν στην καταδίκη του, τον Οκτώβριο του 2012, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ και δημοσιογράφος, Ανδρέας Παπαδόπουλος, χαρακτήριζε «ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου, ανθρώπους της νύχτας και κουμπουροφόρους» την κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο ίδιος και ο δημοκρατικός κόσμος άκουγε άλλο δικαστήριο να ανακοινώνει την καταδίκη του σε έναν χρόνο φυλάκισης για συκοφαντική δυσφήμιση του μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

Φτερά στο χρυσαυγιτισμό

 
Μία άλλη απόφαση δικαστηρίου που δεν αφορούσε τη Χρυσή Αυγή, αλλά απόψεις από τον χώρο του «πολιτικού κέντρου» που όμως είναι διάχυτες σε μέλη και υποστηρικτές του μορφώματος, ήρθε για να προβληματίσει εκ νέου. Όχι τόσο για την ετυμηγορία, αλλά για το σκεπτικό των δικαστών.
 
Η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, στις αρχές Μαΐου δικάστηκε και αθωώθηκε για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου, μετά από αναφορά που του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι. Αιτία, άρθρο της στη φυλλάδα της Athens Voice υπό τον τίτλο «Rock and roll will never die», στον απόηχο της επίθεσης στο συναυλιακό χώρο του Μπατακλάν στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015.
 
Η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για τη Σώτη Τριανταφύλλου και το πόνημά της, στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης, ας θεωρηθεί ως κάτι παραπάνω από θεμιτή και μία καλή αφορμή για μία απαραίτητη συζήτηση για τα ίδια τα όρια του αντιρατσιστικού νόμου στη χώρα μας. Το σκεπτικό όμως με το οποίο συνοδεύτηκε η αθωωτική απόφαση, αποκαλύπτει για ακόμα μία φορά το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένοι πολλοί άνθρωποι στους κόλπους της Δικαιοσύνης.
 
Η αναφορά στο άρθρο της Σ. Τριανταφύλλου σε μια φράση που ψευδώς έχει αποδοθεί τα τελευταία χρόνια στον Μάρκο Πόλο του Μεσαίωνα πως «φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι», καθώς και άλλη που υποστηρίζει πως «όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις “επεμβάσεις” της Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ», θεωρήθηκαν από την εισαγγελέα έδρας του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου πως «εκφράζουν τις απόψεις που πέρασαν από το μυαλό όλων μας, μετά την επίθεση στο Μπατακλάν».

Ένα σκεπτικό που απερίσκεπτα (;) και χωρίς αιδώ «χρεώνει» σε δημοκράτες και μη, αντιλήψεις που στρώνουν τον δρόμο στη μισαλλοδοξία και την ρατσιστική προπαγάνδα.
 
Την ίδια και πιο ακραία άποψη περί «ελευθερίας της έκφρασης» φαίνεται πως είχε και το δικαστήριο του Αιγίου, όταν τον περασμένο Μάρτιο βρέθηκε στο εδώλιο του ο μητροπολίτης Αμβρόσιος για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος και δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους έπειτα από μήνυση πολιτών, για το άρθρο του με τίτλο «ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ!- Ας μιλήσουμε έξω απ τα δόντια ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!», αναφορικά με τους ομοφυλόφυλους.
 
Εκεί, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, έχοντας στο πλευρό του τους δημάρχους Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και χρυσαυγίτες βουλευτές, όχι μόνο δεν εμφανίστηκε μετανοημένος για τις παροτρύνσεις του. Ο παπάς ένιωσε στην αίθουσα του δικαστηρίου αρκετά άνετα για να συμπληρώσει το κήρυγμα μίσους του πονήματός του, δηλώνοντας ανερυθρίαστα πως «αν είχα όπλο και με άφηνε ο νόμος θα το χρησιμοποιούσα να ξεμπερδεύουμε». Λίγο πριν ακούσει την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου…
 

Πολιτική καταδίκη vs δικαστική προστασία

 
Η δίκη της ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης έκλεισε προ ημερών τρία χρόνια, με τη διαδικασία ανάγνωσης εγγράφων να βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα στοιχεία που έχουν ήδη προκύψει καταμαρτυρούν με απόλυτο τρόπο τη λειτουργία μίας εγκληματικής οργάνωσης με προμετωπίδα τη ναζιστική σβάστικα.
 
Είναι γεγονός πως ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της δίκης της Χρυσής Αυγής, εκείνο που προέχει απέναντι στο φασισμό είναι η πολιτική καταδίκη του με κάθε τρόπο.

Ο στίχος του Φώντα Λάδη, που λαθεμένα έχει αποδοθεί στον Μπρεχτ και έχει τραγουδηθεί από τη Μαρία Δημητριάδου, κραυγάζει «το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον». Φαίνεται, ωστόσο, πως αρκετοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουν μάλλον λαθέψει το νόημα των στίχων, κατανοώντας μεν τον φασισμό βαθιά, αλλά παίρνοντας θέση στο πλάι του, κρατώντας του το χέρι στον φόβο να «πεθάνει μόνος»…