Το Putin’s Kiss δεν ενθουσίασε τους Αμερικανούς κριτικούς (το παραπάνω απόσπασμα από την ιστοσελίδα του Hollywood Reporter)… Εντούτοις, παρουσιάζει ενδιαφέρον μόνο και μόνο από τη θεματολογία του. Πρόκειται για την ιστορία της 23χρονης Μάσα Ντρόκοβα, μιας Ρωσίδας από το Ταμπόφ (μικρομεσαία πόλη νοτιοανατολικά της Μόσχας), η οποία από πολύ νεαρή ηλικία κατάφερε να φτάσει στην «πόρτα» της αυλής των ισχυρών Ρώσων ηγεμόνων. Στα 15 της γίνεται μέλος της φιλοκυβερνητικής νεολαίας Nashi. Σπουδάζει δημόσια διοίκηση στο καλύτερο παν/μιο της Ρωσίας, στέφεται επικεφαλής δημοσίων σχέσεων της Nashi και σύντομα αποκτά αυτοκίνητο, διαμέρισμα και το προσωπικό της τηλεοπτικό show. «Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ενσαρκώνει το μοντέλο του ανθρώπου με τον οποίο θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή», δηλώνει μετά από βράβευσή της από ίδιο τον Ρώσο ηγέτη (στον οποίο χάρισε κάποτε ένα δημόσιο φιλί στο μάγουλο – εξού και ο τίτλος), ενώ παράλληλα αναπτύσσει στενή σχέση με τον Βασίλι Γιακεμένκο, επικεφαλής της νεολαίας Nashi. «Η ιστορία της Nτρόκοβα είναι το κλασικό παραμύθι του αθώου κοριτσιού από την επαρχία, που έρχεται στη μεγάλη πόλη και το αποπλανούν χαρισματικοί άντρες με εξουσία», υποστηρίζει η εφημερίδα The Saint Petersburg Times, σύμφωνα με την οποία η Μάσα φαίνεται ότι λειτουργεί περισσότερο ως «αφορμή» παρά ως «θέμα» στο ντοκιμαντέρ στο οποίο πρωταγωνιστεί. «Η ταινία επιχειρεί να φιλοτεχνήσει την πρώτη μετά-σοβιετική γενιά της Ρωσίας, μέσα από την εφήμερη άνοδο, που καταλήγει σε απογοήτευση, της νεαρής Ντρόκοβα».
Η αντίστροφη μέτρηση για την Ντρόκοβα ξεκινά το 2009, όταν χάνει τη μάχη για μια πολύ υψηλή θέση εντός της νεολαίας Nashi. Λίγο καιρό μετά την ήττα, πιάνει φιλίες με ανερχόμενους αντί-κυβερνητικούς δημοσιογράφους, με «αρχηγό» τον Όλεγκ Κασίν, αρθρογράφο της εφημερίδας Kommersant. Μετά από άγριο ξυλοδαρμό που δέχεται ο Κασίν -από άγνωστους μέχρι στιγμής δράστες- που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, η Μάσα καλείται να διαλέξει στρατόπεδο. Επιλέγει να μην μείνει σε κανένα από τα δύο, αλλά «να προχωρήσει μόνη της» και να γίνει επαγγελματίας δημοσίων σχέσεων. Όπως και για το Hollywood Reporter, έτσι και για τους Times της Αγίας Πετρούπολης, η αξία του ντοκιμαντέρ δεν είναι μεγάλη, εκτός των άλλων, γιατί η σκηνοθέτιδα δεν καταφέρνει να παρουσιάσει στον θεατή κάποια βασικά πολιτικά ζητήματα και να κατανοήσει πληρέστερα τους μηχανισμούς πίσω από τη Nashi. «Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι σύντομες κινηματογραφικές ‘ματιές’ της ζωής μέσα στη Nashi, την οποία ορισμένοι παρομοιάζουν με τη νεολαία του Χίτλερ». Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το να πάρει ο αλλοδαπός θεατής μία ιδέα για το περιβάλλον και τις επιλογές των (φερέλπιδων) νέων, σε μία χώρα τόσο ιδιόμορφη και περίπλοκη όσο η σημερινή Ρωσία.
Info: Το παραγωγής 2012 Putin’s Kiss, της Δανής Lise Birk Pedersen, απέσπασε το World Cinema Cinematography Award: Documentary, στο φετινό φεστιβάλ του Σαντάνς. Στην Ελλάδα προβάλλεται στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.