Του Κώστα Εφήμερου

Πριν

Για τον Χριστόφορο Κάσδαγλη χρησιμοποίησα τον αγαπημένο μου (εξ αποστάσεως) θείο που λέγεται και αυτός Χριστόφορος και τότε δεν ήξερα ότι τον ήξερε. Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να πείσω τον Χριστόφορο Β ότι ένα νέο διαδικτυακό ΜΜΕ θα μπορούσε να γίνει ισχυρότερο από τα καθιερωμένα. Μου είπε ότι καλύτερα να μιλήσω με τον Χριστόφορο Α και μου κανόνισε ένα ραντεβού. Πήρα το «Σπλίτ», το βιβλίο του που μόλις είχα τελειώσει, και τον επισκέφτηκα στα γραφεία της Forthnet, πάνε τρία χρόνια νομίζω.

Ξαναβρεθήκαμε πέρυσι. Αυτός θυμόταν ότι μου κρέμεται ένα πληκτρολόγιο από το χέρι και εγώ θυμόμουν ότι παρά το κιτρινισμένο -από τη νικοτίνη- μουστάκι του είχε την όρεξη του μπόμπιρα και την ευφυία της απλότητας.

Το «ημερολόγιο ενός ανέργου» ήταν φτιαγμένο ήδη μέσα στο κεφάλι του. Στο μοτίβο του «φαντάρε που πας» (της πετυχημένης στήλης της Ελευθεροτυπίας) μου είπε, «αλλά με όλα τα καλά της τεχνολογίας».

Μετά

Κρατάω σήμερα στα χέρια μου το βιβλίο. Το «ημερολόγιο ενός ανέργου» έγινε βιβλίο! 155+1 ιστορίες από τις 2000 μαζί με συνδετικά κείμενα του Χριστόφορου Α. Πολλές από αυτές τις έχω διαβάσει, άλλες μου έχουν ξεφύγει.

Διαβάζω τις πρώτες 30 σελίδες. Ο μπαγάσας τα κατάφερε: το αποτέλεσμα είναι εθιστικό. Τόσος πόνος, τόση απελπισία, τόσα αδιέξοδα το ένα μετά το άλλο σε βομβαρδίζουν γραμμή τη γραμμή και δεν μπορείς να σταματήσεις. Μια ιστορία ακόμα, μια ακόμα και σταματάω. -Είναι αδύνατο. Διαβάζω για να συμπάσχω, για να συμπαρασταθώ, για να μην ξεχαστώ. Για να οργιστώ και να χάσω την ψυχραιμία μου.

Παρακολούθησα τον Χριστόφορο να φθείρεται από αυτή την έκδοση. Να αφιερώνει ώρες ατέλειωτες, να αντιγράφει, να σταχυολογεί, να οργανώνει, να μην κοιμάται. Τον είδα να γκρινιάζει, να αρρωσταίνει, να απελπίζεται αλλά να συνεχίζει με απίστευτη υπομονή.

Ξέρω γιατί ο Κάσδαγλης επέμεινε από την αρχή, μου έχει εξηγήσει την μεγάλη εικόνα. Με έχει συνεπάρει με τις προοπτικές. Εγώ -όπως είπα ήδη- τους ανθρώπους που θαυμάζω τους ψάχνω για να τους μιλήσω. Μπορείτε όμως και εσείς να καταλάβετε γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο απλά ξεφυλλίζοντάς το στο βιβλιοπωλείο.

Σου λένε στις ταινίες να μην τρομάζεις, το αίμα είναι κέτσαπ. Εδώ όμως, σήμερα, το 2014, επιβάλλεται να τρομάξεις.