Της ΧριστίναςΒασιλάκη
Ανταποκρίτριας του TPP στις Βρυξέλλες

Λίγους μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014, μια συμμαχία ευρωσκεπτιστικών, λαϊκιστικών, ακροδεξιών κομμάτων της ΕΕ βρίσκεται και επίσημα πλέον σε φάση δημιουργίας, με κύριο σκοπό την εκ των έσω «καταπολέμηση του τέρατος των Βρυξελλών», όπως είπαν χαρακτηριστικά οι εμπνευστές της.
 
Η απο κοινού πρωτοβουλία της Marine Le Pen, προέδρου του γαλλικού κόμματος της άκρας δεξιάς, Front National και του Geert Wilders, προέδρου του ολλανδικού αντιμεταναστευτικού κόμματος, PVV, έχει ήδη λάβει την επίσημη υποστήριξη ορισμένων «αδελφών» κομμάτων, περισσότερα από τα οποία αναμένεται να επιτύχουν εντυπωσιακά ποσοστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Από την άλλη πλευρά , έχουν απορρίφθεί ως «πολύ ριζοσπαστικά, ακραία ή/και κόμματα-καρικατούρες» , η Χρυσή Αυγή,  το ουγγρικό Jobbik  και το αγγλικό BNP. «Είμαστε ένα δημοκρατικό κόμμα », δήλωσε στο ThePressProject, o Philip Claeys , Βέλγος ευρωβουλευτής από το εθνικιστικό/ πατριωτικό Vlaams Belang . «Δεν θέλουμε μαζί μας κόμματα που δραστηριοποιούνται με βίαια μέσα ή έχουν αντισημιτική ιδεολογία», ξεκαθαρίζει, αφήνοντας όμως ένα περιθώριο μελλοντικής συνεργασίας που θυμίζει την «πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή» της ΝΔ: «Αν κάποια στιγμή τα κόμματα αυτά άλλαζαν χαρακτήρα, ενδεχομένως να υπήρχε κάποια προοπτική συνεργάσιας στο απώτερο μέλλον».
 
Σύμφωνα με πληροφορίες του TPP που προέρχονται από το στενό περιβάλλον της Le Pen, η ηγεσία του νέου κόμματος έχει κάνει «κρούση συνεργασίας» σε άλλο Ελληνικό κόμμα, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ωστόσο δεν έχει δοθεί συνέχεια.
 
Σε γενικές γραμμές για να είναι σε θέση η εν λόγω συμμαχία να σχηματίσει πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρέπει να έχει πάνω από 25 εκπροσώπους από τουλάχιστον επτά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό, όμως, που πριν από λίγους μήνες αποτελούσε «μεγάλες προσδοκίες» για τους ακροδεξιούς της Ευρώπης και δικλείδα ασφαλείας για τους θεωρητικούς της άκρας δεξιάς, τώρα θεωρείται ως και μετριοπαθής πρόβλεψη.
 
Το βελγικό Φλαμανδικό Συμφέρον, το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, η Λίγκα του Βορρά της Ιταλίας και οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι τα ευρωπαϊκά κόμματα που έχουν ήδη συμφωνήσει να συμμετάσχουν σε αυτή την πρωτοβουλία. Αλλά η ηγεσία της δεν θα σταματήσει εκεί τις προσπάθειές της να συνεργαστεί με υποστηρικτές της άκρας δεξιάς από όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες της ΕΕ.  Στο χορό των διαπαραγματεύσεων μπαίνουν όχι μόνο διαμορφωμένα εθνικά κόμματα αλλά και ανεξάρτητες πολιτικές φιγούρες, όπως είναι ο παρατηρητής ευρωπβουλευτής της Κροατίας Boro Grubisic αλλά και μια πολιτικός από τη Μάλτα, που μάλιστα προέρχεται από το Εργατικό κόμμα και την χαρακτηρίζουν «ευρωρεαλίστρια». Οι επικεφαλής της νέας ομάδας βρίσκονται επίσης σε συνομιλίες με το κόμμα SNS από τη Σλοβακία,  το Fratteli d’Italia που δημιουργήθηκε μετά από απόσχιση από το κεντροδεξιό κόμμα του Μπερλουσκόνι, το κόμμα  «Τάξη και Δικαιοσύνη» του Λιθουανού πρώην πρωθυπουργού, Rolandas Paksas, ενώ επίσης υπολογίζουν στην υποστήριξη από «φίλους φίλων», κυρίως από τη Φινλανδία και τη Δανία.
 
Ενάντια σε όλες τις αναλύσεις που υποστήριζαν ότι οι εθνικιστικές πεποιθήσεις αυτών των κομμάτων θα βάλουν πάρα πολλά εμπόδια στη διαδικασία σχηματισμού μιας Πανευρωπαϊκής, ακροδεξιάς συμμαχίας, είναι γεγονός ότι είμαστε πιο κοντά σε αυτό από ποτέ.
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη ακροδεξιά συντηρητική πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό την ονομασία «Ταυτότητα, Παράδοση , Εθνική Κυριαρχία» μετρούσε αρχικά 23 μέλη και έπαψε να υφίσταται σε λιγότερο από ένα χρόνο από τη δημιουργία του.
 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, λοιπόν, ότι αυτός ο «γάμος» δεν πραγματοποιείται επειδή ξαφνικά τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη απόκτησαν φιλοσοφία διεθνισμού. Όμως, στο πλαίσιο των σημερινών πολιτικών συγκυριών έχουν περισσότερα να κερδίσουν παρά να χάσουν.
Οι επιδοτήσεις της ΕΕ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
 
Για να αντιληφθεί κανείς τα κέρδη τους θα πρέπει να δει πρώτα το πολιτικό πλαίσιο και στη συνέχεια, κάποιες πρακτικές λεπτομέρειες της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
 
Εν ολίγοις, η οικονομική κρίση, με τις καταστροφικές για ορισμένες χώρες της ΕΕ επιπτώσεις, η γερμανική ηγεσία, η οποία έχει αντικαταστήσει την παλαιά κοινωνικοοικονομική, γαλλογερμανική ισορροπία και η μεγάλη αποτυχία του πειράματος της Ευρωζώνης είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που έχουν οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του ευρωσκεπτικισμού σε πολλές –και διαφορετικές- χώρες της ΕΕ .
 
Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι εύκολο να διακρίνει κανείς την πρόθεση αυτής της «Αντιευρωπαϊκής Ένωσης» να καρπωθεί τα οφέλη μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταρρέει.
 
Πιο συγκεκριμένα, μετά τη δημιουργία της πολιτικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα μέλη της θα είναι σε θέση να έχουν μια πιο «αποτελεσματική» παρουσία στα θεσμικά όργανα. Συνοψίζοντας τις προσδοκίες τους, αυτό σημαίνει: να έχουν το δικαίωμα της υποψηφιότητας για τις προεδρίες των επιτροπών και των κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών, να μπορούν να συντάσσουν κοινοβουλευτικές εκθέσεις, να προτείνουν τροπολογίες  ή ακόμα και να λαμβάνουν μέρος στην ψηφοφορία για το Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης (!) . Όπως τονίζει στο TPP μέλος του σχεδιασμού του νέου κόμματος, «αν το πολιτικό μας βάρος  είναι αρκετά σημαντικό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι υπόλοιπες πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου θα πρέπει να σκέφτονται δύο φορές πριν από τη λήψη των πεισματάρικων, ιδεολογικών πρωτοβουλιών τους. Σήμερα συμφωνούν σε περίπου 90% των κοινοτικών κανονισμών, αύριο θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτούν» .
 
Το κατά πόσο η «επαναδιαπραγμάτευση» αυτή θα γίνει –όπως υποστηρίζουν- με στόχο «τη διάσωση των λαών της Ευρώπης από τη Ρωσία ως την Πορτογαλία», δεν είναι δύσκολο να το μαντέψει κανείς.
 
«Ο εθνικιστικός χαρακτήρας των κομμάτων αυτών δεν ευνοεί την ανάπτυξή τους. Σίγουρα, όμως, μια ενισχυμένη παρουσία ακροδεξιών Ευρωβουλευτών στο κοινοβούλιο θα δυσκολέψει τον αγώνα κατά της λιτότητας και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Κι αυτό γιατί στην οικονομική πολιτική δε διαφέρουν σημαντικά από τους φιλελεύθερους», σχολιάζει στο TPP o Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής.
 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με την απειλή μιας ακροδεξιάς που με «κοστούμι και γραβάτα» είναι έτοιμη να ροκανίσει τα ήδη μισοφαγωμένα θεμέλια της ΕΕ. Η σταδιακή κατάρρευση της ΕΕ μπορεί πλέον να μη σοκάρει κανέναν, αλλά αν επιπλέον συνηθίσουμε και το καινούργιο αυτό τέρας των Βρυξελλών, αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε…