
«Το κράτος και η αστυνομία συστηματικά επιχειρεί την απομόνωση και αποσιώπηση του θύματος εφόσον όποτε τους βόλευε αναφερόταν ως μάρτυρας χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης. Μετά πάλι όταν έπρεπε να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο εκεί ψευδώς διέδιδαν πως είναι κατηγορούμενη παρεμποδίζοντας την επικοινωνία με τους γιατρούς. Άρα φανερά, το κράτος και η αστυνομία συγκαλύπτει» αναφέρουν φεμινιστικές συλλογικότητες αναφορικά με την υπόθεση της Ηλιούπολης, που αποκάλυψε το ΤPP το απόγευμα του Σαββάτου και απευθύνουν κάλεσμα για συγκέντρωση σήμερα το απόγευμα στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως στην Ηλιούπολη.
Όλο και περισσότερες ανατριχιαστικές πληροφορίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες αναφορικά με την υπόθεση της Ηλιούπολης, που αποκάλυψε το ΤPP το απόγευμα του Σαββάτου. Με αφορμή όλα αυτά, η Πρωτοβουλία Witches of the South καλεί τη Δευτέρα 12/7 στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως στην Ηλιούπολη (κεντρική πλατεία) στις 19.00 κινητοποίηση για την υποστήριξη της επιζώσας αλλά και την Τετάρτη 14/7 στις 19.00 στο αμφιθέατρο στην πλατεία Πρωτομαγιάς (Κυψέλη) σε συντονιστικό δράσεων.
«Μία αδελφή μας, βιαζόταν από τα 11 της από τον πατέρα της και αργότερα στην προσπάθειά της να ξεφύγει από την εφιαλτική οικογενειακή εστία, έπεσε θύμα ενός μπάτσου ο οποίος την κακοποιούσε, τη βίαζε, την χτυπούσε, την απειλούσε με όπλο και την άφησε εγκλωβισμένη σε κύκλωμα σωματεμπορίας μαζί με τον συνένοχό του» περιγράφει η συλλογικότητα προσθέτοντας ότι «η κοπέλα κατάφερε και απέδρασε με τη βοήθεια εργαζόμενης σε κοντινό κατάστημα για να εγκλωβιστεί και πάλι πρώτα στο Α. Τ. Ηλιούπολης όπου μετέβη μετά από οδηγίες της γραμμής sos. Στο τμήμα, προσπάθησαν να την αποπροσανατολίσουν και έπειτα στο κέντρο εσωτερικών υποθέσεων όπου βασανίστηκε συνολικά 12 ώρες από τις επιπονες ανακριτικές διαδικασίες χωρίς το δικαίωμα να μιλήσει με τους συνήγορους της. Την κρατούσαν παρόλο που χρειαζόταν άμεση ιατρική βοήθεια και αργότερα απήχθη από το ίδιο το κράτος όπου πλέον οι συνήγοροι δεν γνώριζαν που μεταφέρεται».
«Σα να μην έφτανε αυτό, καθ’ολη τη διάρκεια της κατάθεσης προσπαθούσαν να την πείσουν πως δεν χρειάζεται να έρθει σε επαφή με τους συγκεκριμένους δικηγόρους αλλά θα της έβρισκαν οι ίδιοι άλλους εκπροσώπους. Ταυτόχρονα έλεγαν επίμονα στους δικηγόρους πως η έντονη δημοσιότητα δε θα βοηθήσει την κατάσταση, ενώ όλα γνωρίζουμε πως τους μόνους που δε βοηθάει η δημοσιότητα είναι οι μπάτσοι δηλαδή οι ίδιοι οι θύτες. Αν το θέμα δεν είχε πάρει δημοσιότητα και αν η αλληλεγγύη δεν ήταν έμπρακτη, η υπόθεση θα είχε κουκουλωθεί και θα περνούσε στα αζήτητα. Είναι ξεκάθαρο πως το κράτος και η αστυνομία συμμετέχει και συγκαλύπτει το κύκλωμα trafficking» επισημαίνει ακόμα.
«Ο πραγματικός αγώνας για την προστασία της αδελφής μας και κάθε αδελφής μας, για να μη βρεθεί ποτέ ξανά καμία από εμάς στη θέση του θύματος τώρα ξεκινάει» υπογραμμίζει και καταλήγει:
«Η περιγραφή των περιστατικών γίνεται για να στοιχειοθετήσουμε την θέση μας πως το κράτος, η αστυνομία αποπειράθηκε να συγκαλύψει το περιστατικό. Εμείς δεν ξεχνάμε την απάντηση τους έξω από το εσωτερικών υποθέσεων όταν οι συνήγοροι ζητούσαν να την δούνε «Μην ανησυχείτε κυρία συνηγορε, η ελληνική αστυνομία έχει εμπειρία στο πώς διαχειρίζεται τέτοια ζητήματα. Το γράμμα του νόμου τηρείται κατά γράμμα».
Σήμερα η συνέλευση και οι ομάδες που συμμετείχαν ξεκαθάρισαν: Κράτος, τοπικό και κεντρικό, όπως και οι φορείς διαχείρισης της εμφυλης βίας φέρουν τεράστια ευθύνη. Μέσα από την άμεση ανάγκη του συμβάντος ξεδιπλώθηκε ολόκληρο το κουβάρι των ελλείψεων σε δομές υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών, συμβουλευτικά κέντρα σε κάθε περιοχή και σχολείο και πρωτεύοντος στέγες φιλοξενίας! Με αφορμή και αυτό το περιστατικό θέτουμε στο κέντρο της κουβέντας την άμεση στήριξη των θυμάτων.
Το κράτος και η αστυνομία συστηματικά επιχειρει την απομόνωση και αποσιώπηση του θύματος εφόσον όποτε τους βόλευε αναφερόταν ως μάρτυρας χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης. Μετά πάλι όταν έπρεπε να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο εκεί ψευδώς διέδιδαν πως είναι κατηγορούμενη παρεμποδίζοντας την επικοινωνία με τους γιατρούς
Άρα φανερά, το κράτος και η αστυνομία συγκαλύπτει.
Η αλληλεγγύη θα νικήσει
Καμία μόνη»
««Ποτέ δε βάζουμε στο κάδρο την αρρενωπότητα, τα αγόρια δηλαδή, τους άντρες και το πώς μεγαλώνουν… »
Απόδοση συλλογικής ευθύνης λέγεται αυτό ίδιον φασιστικών ιδεολογιών.
Όταν ένας άνδρας κάνει ένα έγκλημα είναι αποκλειστικά ο ίδιος υπευθυνος όχι γενικά οι άντρες Κάθε χρόνο γίνονται και αρκετές ανδροκτονίες στην Ελλάδα (γυναίκες που σκοτώνουν συζύγους ή συντρόφους) και παιδοκτονίες (γυναίκες που σκοτώνουν τα παιδιά τους) πείτε του gender expert.
Και όταν ο αγώνας για την νομική κατοχύρωση του όρου "Γυναικοκτονία" κερδηθεί μετά θα σταματήσουν τα μίση και τα πάθη των ανθρώπων; Εμένα, πάντως, ο όρος μου θυμίζει τις "Μυοκτονίες" που κάνουν τα συνεργεία στις πολυκατοικίες. Η ανοησία των φεμινιστριών να αυτουποτιμούνται από την κατηγορία του ανθρώπου σ'αυτήν της γυναίκας είναι απόλυτη.
Αυτό που περιγράφει ο όρος γυναικοκτονία είναι ένα έγκλημα που στατιστικά στην Ελλάδα διαπράττουν σε συντριπτικό ποσοστό Ρομά, μετανάστες και άτομα με διαγνωσμένη βαριά ψυχική νόσο.
Θέλετε αυτούς να τους βάζουμε περισσότερα χρόνια στην φυλακή αν κατάλαβα καλά. Και η πρόταση προέρχεται από την αριστερά ή από την Χρυσή Αυγή?
E όχι, δεν κατάλαβες καλά, λοιπόν.
εχεις στοιχεία για αυτό;
Oti Nane
Άλλος ένας αριστερός που θέλει να χώνει βαθιά στις φυλακές μειονότητες.
Εντωμεταξυ ρε παιδια θελουμε να ανεβασουμε τις ποινες. Κατι που γενικα θα ελεγε κανεις οτι ειναι μια συντηρητικοτατη αντιληψη ειδικα με τον τροπο που προβαλεται (δηλαδη του παραδειγματισμου). Προσωπικα ειμαι μεσα αλλα γιατι να γινει μονο για αυτους τους φονους και οχι για ολους δεν μπορω να το καταλαβω δηλαδη...
Ποιος σου ειπε ότι ζητείται να ανέβουν οι ποινές για τις γυναικοκτονίες;
Αν ορίσουμε ως ποινή το διάστημα που θα εκτίσει ο δράστης στη φυλακή και όχι αυτό που προβλέπεται από τον νόμο, τότε αυτός είναι ο σκοπός της διάταξης. Να μην αναγνωρίζονται ελαφρυντικά ή να μην αποφυλακίζονται το ίδιο εύκολα με θύτες άλλων εγκλημάτων.
Δεν ξέρω αν εννοεί αυτό ο name. Δε νομίζω ότι εννοεί απο κει που δεν πηγαινε φυλακή ο δράστης τώρα να πάει. Νομίζω ότι ο name εννοεί ότι αν η ποινή για ανθρωποκτονία γενικώς ειναι χ χρόνια, τώρα με τη γυναικοκτονία ζητάμε η ποινή να είναι χ+α. Αυτο καταλαβαίνω ότι εννοεί.
Ε λοιπόν, ο αγώνας για να θεσμοθετηθεί ο όρος γυναικοκτονία δεν έχει τέτοιο σκοπό. Αυτό θέλω να του πω.
(Ούτε λεει κανείς να μην αναγνωρίζονται ελαφρυντικά. Αυτη ειναι άλλη συζήτηση)
Η βαρύτητα της τελικής ποινής σε κακουργήματα δεν έχει να κάνει τόσο με την πράξη, αλλά με τον θύτη. Οι υπέρμαχοι λοιπόν θεωρούν πως οι θύτες εγκλημάτων μίσους είναι δυσκολότερο να σωφρονιστούν από κάποιον που δολοφονεί ως μέλος μιας συμμορίας και μπορεί με ένα πτυχίο που θα τον βοηθήσει να ανελιχθεί κοινωνικά να αποφύγει την υποτροπή. Εγώ διερωτώμαι για το εάν υπάρχει ήδη σχετική διάταξη για τα εγκλήματα μίσους στον ποινικό κώδικα για την πρόβλεψη εγκλημάτων με ρατσιστικό κίνητρο πχ. Δε θα μπορούσαν να διωχθούν οι γυναικοκτονίες με βάση αυτή και να αποφευχθεί η αναζήτηση ελαφρυντικών από τη μεριά των θυτών; Υπάρχει κάποια επιπλέον αναγκαιότητα εξαιτίας της πολύ συχνής διαπροσωπικής σχέσης του θύτη με το θύμα με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση με άλλες διατάξεις και πχ ο τελευταίος να μπορεί να επικαλεστεί πως το έγκλημα τελέστηκε εν βρασμώ ψυχής; Χρειάζεται αποσαφήνιση με ειδικό νόμο επειδή ο μισογυνισμός είναι ακατανόητη έννοια για αρκετούς δικαστές, ειδικά τους πιο συντηρητικούς και γηραιότερους; Ας με διαφωτίσει κάποιος.
Η αναγκαιότητα σε πολιτισμικό επίπεδο αποτελεί αδύναμο επιχείρημα κατά την άποψη μου. Το ότι κάτι είναι νόμιμο δε σημαίνει ότι θα το αποδεχθεί και η ελληνική κοινωνία, ειδικά με την αμφισβήτηση που υπάρχει προς τους θεσμούς η οποία έχει κορυφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Και η Συνθήκη των Πρεσπών νόμιμη είναι, αλλά τα ούγκανα εξακολουθούν να αποκαλούν τη Βόρεια Μακεδονία Σκόπια. Επομένως, η κουλτούρα δεν αλλάζει με τους νόμους. Ίσα ίσα οι νόμοι ενάντια στο γενικό αίσθημα πεισμώνουν ακόμη περισσότερο τους διαφωνούντες που θεωρούν ότι μάχονται απέναντι στο "σύστημα", όπως και να το ορίζουν στους καμένους εγκεφάλους τους.
Πολύ σωστές παρατηρήσεις. Φαντάσου ένα μεικτό ορκωτό στη Λουιζιάνα τη δεκαετία του '50 να δικάζει μαύρο κατηγορούμενο για ανθρωποκτονία λευκής γυναίκας. Όχι να καλείται να εφαρμόσει αντιρατσιστική ή κάποια άλλη προοδευτική, εντός ή εκτός εισαγωγικων, διάταξη, απλά να προσπαθεί να τον δικάσει δίκαια με τους υπάρχοντες κανόνες.
Η πρώτη απώλεια θα ήταν το τεκμήριο αθωότητας. Γιατί "εδώ είναι Λουιζιάνα και ο κατηγορούμενος είναι μαύρος". Μολονότι το τεκμήριο αθωότητας είναι εκ των ουκ άνευ.
Παράλληλα θα ήταν τουλάχιστον προβληματικό να προσπαθήσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιβάλλει προοδευτικούς νόμους σε μια κοινωνία γενικότερα και σε ένα σώμα ενόρκων ειδικότερα, που διαφωνούν με αυτούς. Απλά θα αρνηθούν να τους εφαρμόσουν. Μια βαθειά ρατσιστική κοινωνία χρειάζεται την έκφραση της από βαθειά ρατσιστική νομοθεσία, μέσα στην οποία να ενσαρκώνεται το περί δικαίου (ή "αδίκου") αίσθημα.
Πολλές φορές ο νομοθέτης προηγείται των κοινωνικών εξελίξεων και αντιμετωπίζει προσκόμματα. Τις περισσότερες όμως ακολουθεί τις εξελίξεις ασθμαίνων.
Πρακτικά δε, στην Ελλάδα σήμερα η ανθρωποκτονία τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη (τελευταία τροποποίηση 12-11-2021). Αυστηρότερη ποινή δεν υπάρχει. Πόσο αυστηρότερη να γίνει λοιπόν η ποινική αντιμετώπιση για γυναικοκτονία; Να αποκλείσουμε ειδική κατηγορία κατηγορουμένων από την επίκληση και αναγνώριση ελαφρυντικών, που θα έπρεπε να δικαιούται να επικαλεστεί οποιοσδήποτε, μόνο εκ του λόγου της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος; Δεν θα δημιουργούσε αυτό κατηγορούμενους δύο ταχυτήτων; Δεν θα παραβιαζοταν έτσι το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη; Η αρχή της ισονομίας; Σήμερα εξαιρούνται από βασικά δικαιώματα οι γυναικοκτόνοι γιατί είναι σωβινιστές, αύριο οι απεργοί γιατί είναι κομμουνιστές, οι φοιτητές γιατί είναι αναρχοάπλυτοι κλπ.
Τα suis generis εγκλήματα θα έπρεπε να εκλείπουν, όχι να πολλαπλασιάζονται. Και επειδή όντως η ποινή δεν είναι αναμορφωτική, αντί να συζητάμε την αυστηροποιηση των ποινών ίσως θα έπρεπε να απαιτούμε την μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας στο σύνολο. Αλλά αυτό μάλλον φαντάζει δύσκολο.
βασικα το παραδειγμα που λες στην αρχη θα ισχυει παντοτε και μαλιστα οσους πιο πολλους νομους περνας τοσο πιο πολλα παραθυρακια φτιαχνεις...
Δεν επικεντρώνω τόσο στο θύμα, ότι δηλαδή είναι γυναίκα, αλλά στο ότι ο νόμος πρέπει να είναι ανεκτός από μια κοινωνία και στο ότι ο νόμος δρα συμπληρωματικά μαζί με άλλα μέτρα.
Στην Ελλάδα από νόμους πάμε καλά. Για παράδειγμα, με το άρθρο 312 ΠΚ ορίζεται ως διακεκριμένη περίπτωση πρόκλησης σωματικής βλάβης κατά αδύναμου να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όπως ανήλικα τέκνα, ανήλικα υπό την επιμέλεια του δράστη βάσει νόμου ή εν τοις πράγμασι, συνοίκων (άρα συζύγων, συντρόφων κλπ), αλλά και εργαζομένων.
Σκανδαλώδης όμως είναι η εφαρμογή της διάταξης, όπως εφαρμόστηκε για παράδειγμα με την 315/2020 ΔιατΕισΠλημ Πατρών, με την οποία γυναίκα εργαζόμενη υφιστάμενη βασανιστήρια από τον εργοδότη της κρίθηκε ικανή να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Το σημαντικότερο, με την εισαγγελική διάταξη κρίνεται παρεμπιπτόντως, ότι ρωμαλέος εργάτης πολύτεκνος και πάμφτωχος, που ανέχεται σωματική βία από τον εργοδότη του υπό τον φόβο της απόλυσης και συνεπώς της απόλυτης ένδειας για τον ίδιο και την οικογένειά του δεν λογίζεται αδύναμος, διότι κάτι τέτοιο, λέει, θα ήταν απαράδεκτη αναλογική εφαρμογή ποινικής διάταξης!
Σε καμία περίπτωση δεν είναι αναλογική εφαρμογή, η οποία προϋποθέτει έλλειψη κανονιστικών διατάξεων και λόγω της έλλειψης εφαρμόζουμε αναλογικά άλλες διατάξεις. Πράγμα απαράδεκτο στο ποινικό ως αντικείμενο στην αρχή nullum crimen sine lege certa. Εδώ υπάρχει σχετική διάταξη και απλώς ερμηνεύουμε τί σημαίνει αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Κατά την εισαγγελέα πρωτοδικών κ. Στεφανίδου (γυναίκα εισαγγελέας), ο εργαζόμενος, είτε άνδρας είτε γυναίκα, δεν είναι αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του, διότι δήθεν ο νόμος αναφέρεται στην φυσική και όχι ψυχική ή ηθική αδυναμία. Στην προκειμένη περίπτωση η παθούσα ήταν γυναίκα η οποία μάλιστα είχε αναπτύξει λόγω της κακομεταχείρισης αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη, και ως πάσχων και ο υποφαινόμενος από τέτοια, γνωρίζω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, ανεξαρτήτως φύλου. Πολύ δε περισσότερο όταν η σχέση εργασίας σου είναι διαμορφωμένη στο υπάρχον οικονομικό μοντέλο.
Εν ολίγοις, μια διακήρυξη αναγνώρισης αυθύπαρκτου εγκλήματος γυναικοκτονίας μου φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση μόνο συμβολική, στη δε χειρότερη υποκριτική, όπως φαίνεται από την αμφιλεγόμενη ερμηνεία κι εφαρμογή του διακεκριμένου και όχι ιδιώνυμου κατά την άποψη μου 312 ΠΚ. Η δε ταξική προσέγγιση στην ερμηνεία της νομοθεσίας βγάζει μάτι. Και είναι τουλάχιστον προκλητικό να μας λένε από την έδρα, στα πλαίσια και του "παιδαγωγικού" χαρακτήρα που μπορεί να έχει ένα πλέγμα διατάξεων, ότι είναι πολύ κακό να δέρνεις μια γυναίκα, εκτός βέβαια αν είσαι εργοδότης κι εκείνη εργαζόμενη στη Μανωλάδα, οπότε όλα καλά, πάμε με τις συνήθεις διατάξεις περί σωματικών βλαβών.
το thepress πρέπει να σε πληρώνει για τόση ώρα π γράφεις πραγματικά,δίκιο έχεις βέβαια, φαίνεται ότι γνωρίζεις το θέμα..
Πραγματικά ρε φίλε, είσαι από τους λίγους αριστερούς που έχεις καταλάβει τι λούμπα είναι για την αριστερά το συγκεκριμένο θέμα.
Αλλά οι περισσότεροι απλά ορμάνε όπου βλέπουν δεξιούς να είναι απέναντι.
μα ακριβως για αυτο δεν μπορει να οριστει ως εγκλημα μισους γιατι αφορα διαπροσωπικες σχεσεις...
με την ιδια λογικη ο ενας αδερφος που εφαγε τον αλλον ειναι και αυτο εγκλημα μισους...