Ο Μάρτιος ξεκίνησε με λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα και διαρροές για πρωθυπουργικές διαθέσεις «ρυθμίσεων και περιορισμών» στα κοινωνικά δίκτυα, για να φτάσουμε στο μέσο του με σκέψεις του πρωθυπουργού να κλείσει τα δικά του, γεγονός κάθε άλλο παρά καλό, αφού συνιστά απειλή για το Μάστερσεφ και το Σαρβάιβορ. Διπλώνοντας τον παγκόσμιο χάρτη, η Ελλάδα πέφτει επάνω στη Μπουρκίνα Φάσο και την γαλάζια Ουαγκαντουγκού, οι οποίοι μπορεί να ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, όμως απολαμβάνουν μεγαλύτερη ελευθερία του Τύπου από τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, Κικίλια και Λιβάνιου. Με την οικονομία να έχει πέσει από καιρό στα βράχια, με το σύστημα υγείας γονατισμένο και τους ανθρώπους του τσακισμένους σωματικά και ψυχολογικά, με τις ελληνοτουρκικές συζητήσεις να διεξάγονται με τα όπλα στο τραπέζι, με την αστυνομική βία και ανομία, με τα τοξικά λιγναδοσκάνδαλα να συνεχίζουν να μολύνουν την ατμόσφαιρα και τα δεκάδες εκατομμύρια στους κολλητούς και τους κουμπάρους της κυβέρνησης, το αεροπλάνο μπορεί να πέφτει, όμως τουλάχιστον το διασκεδάζουμε με τον γέλωτα που προκαλεί ο κυβερνητικός εξευτελισμός.
