Η επιτροπή Λοιμωξιολόγων που στην πραγματικότητα είναι «του Τσιόδρα» συνεδριάζει αδιάκοπα, πότε τακτικά και πότε έκτακτα, πάντα όμως με προσανατολισμό την έγκριση των κυβερνητικών αποφάσεων, όπως κάθε λοιμωξιολόγος ΔΑΠ που σέβεται τον εαυτό του, ρίχνοντας νερό στον μύλο των «αυστηρότερων μέτρων», που άλλοτε είναι «σαν του Μαρτίου», άλλοτε «σαν του Νοέμβρη», και άλλοτε, σαν να μην υπάρχουν. Αυτό το τελευταίο, μόνο αναφορικά με τα μέτρα προστασίας των πολιτών, και όχι με τα μέτρα που παίρνουν οι ένστολοι στους δρόμους χτυπώντας κάθε πιθανό και απίθανο περιπατητή, εκτός εκείνου που το βάδισμα τον βγάζει κατά Πάρνηθα μεριά. Έτσι, έναν χρόνο από το καλωσόρισμα της πανδημίας στη χώρα, μαθαίνουμε να ζούμε με αυτή σαν να μην υπάρχει, μετρώντας μόνο θύματα, του ιού, των λοκντάουν, του αυταρχισμού και της αλαζονείας της εξουσίας. Καλή λευτεριά.
